Ingezonden persbericht


Albino vleermuis gevonden in Nederland

12 augustus 2010

Vleermuisonderzoeker René Janssen was erg verrast toen hij onlangs bij een onderzoek voor Regelink Ecologie & Landschap een albino laatvlieger Eptesicus serotinus ving. "Ik had die avond al vijftien laatvliegers gevangen, toen opeens dit dier in het mistnet hing. Echt heel cool, aan de rode ogen kun je goed zien dat het een albino is. De huid is ook heel erg bleek, maar zijn haren hebben nog wel een beetje kleur". Nadat de bijzondere vleermuis op de foto is gezet, werd deze weer losgelaten.

Albino vleermuizen worden niet vaak waargenomen. Albino's zijn in de natuur uiterst zeldzaam. Relatief het vaakst worden ze nog waargenomen bij soorten die overdag zichtbaar zijn als konijnen, reeën en soms ook van hazen en zwijnen. Bij zoogdieren zoals de vleermuizen, die zich overdag schuil houden en alleen 's nachts te voorschijn komen, worden veel minder vaak albino's en andere kleurafwijkingen gezien.

Albinisme is het aangeboren ontbreken van het pigment melanine in haar of huid, wat resulteert in een gedeeltelijke of geheel witte huid en rode ogen. De huid is erg gevoelig voor de zon en verbrandt snel, maar dat zal voor vleermuizen niet zo'n probleem zijn.

Een witte vleermuis is overigens niet per definitie een albino. Van de ruim 1000 soorten vleermuizen in de wereld zijn er twee soorten die van nature wit zijn. Voor deze in midden- en Zuid-Amerika voorkomende soorten heeft het ook een functie. Zij verschuilen zich overdag onder de grote bladeren aan bananenplanten en heliconia's. Doordat deze bladeren een beetje licht doorlaten kleuren deze witte vleermuizen ook lichtgroen en zijn ze goed gecamoufleerd.

Het tegenovergestelde van albinisme is melanisme en dat is een teveel aan donkere pigmenten. Ook dat komt in Nederland voor. Zo werden bij vleermuizenonderzoek in Zuid-Limburg al eerder bijna zwarte ingekorven vleermuizen gevangen, terwijl die soort normaal een roodbruine vacht heeft.

Tekst: Erik Korsten, vleermuisdeskundige van de Zoogdiervereniging Waarneming gepubliceerd met toestemming van Regelink Ecologie & Landschap