Ingezonden persbericht
A HISTORY OF VIOLENCE
Torch Gallery, September 2010
A History of Violence is de eerste gezamenlijke galerietentoonstelling van Hans van Houwelingen (1957) en Jonas Staal (1981), beiden vooral bekend om hun politieke kunstwerken in de publieke ruimte. De tentoonstelling bestaat uit een serie fotowerken van Van Houwelingen, een selectie inkttekeningen van Staal en van beide kunstenaars een videowerk. A history of violence zal zaterdag 4 september geopend worden tussen 17:00 en 19:00 aan de lauriergracht 94 in Amsterdam. Tijdens deze opening zal een inleidend woord gesproken worden door de wethouder kunst en Cultuur te Amsterdam, Carolien Gehrels. Na de opening zal tentoonstelling te zien zijn tot en met zaterdag 9 oktober.
In Visiting Japan / Hiroshima 2001 (2001) vermengt Van Houwelingen privé-foto's met foto's van Hiroshima en Nagasaki kort na de atoombom. Daar waar talloze memorials en memoralia de bezoekers van Hiroshima dwingen de rol van Japan als slachtoffer van de oorlog te bevestigen, stelt Hans van Houwelingen het slachtofferschap ter discussie door zich letterlijk op de plaats te stellen van degenen die worden herdacht. Visiting Japan / Hiroshima 2001 vormt een reis naar de kern van geweld: een radicale identificatie met haar slachtoffers en een reflectie op hun politieke instrumentalisering door de Japanse staat.
In de doorlopende serie Tekeningen (2008-) van Staal - alle op formaat van 21 x 14,8 cm - verbindt de kunstenaar tekst met eenvoudige inkttekeningen. Centraal staan steeds terugkerende mensfiguren, zwarte silhouetten, die verwikkeld zijn in gewelddadige handelingen. Gekoppeld aan deze voorstellingen staan zinsneden genoteerd als 'De kiezer heeft altijd gelijk' bij een groep personages die elkaar met knuppels bewerken, of het woord 'Emancipatie' bij een orgiescène, waarin een massa figuren zich op enkele ontvangers hebben gestort. Het spanningsveld in de serie komt voort uit de wijze waarop Staal het vooruitgangsvocabulaire van de 'maakbare samenleving' besmet met het geweld dat uiteindelijk de enige constante vormt in de menselijke geschiedenis.
The Plays of Cho Seung-Hui: Richard McBeef (2010) van Staal en schrijver Vincent van Gerven Oei is een filmregistratie van het theaterstuk Richard McBeef dat hij samen met Van Gerven Oei regisseerde en dat werd opgevoerd door theatergroep Wunderbaum. Het theaterscript was nagelaten door Cho Seung-Hui, een van de zogenaamde 'high school shooters': jongeren die hun klasgenoten, docenten en uiteindelijk zichzelf door middel van vuurwapens om het leven brengen en daarbij documenten in de vorm van manifesten achterlaten om hun daad te contextualiseren en toe te eigenen.
Biokip (2009) van Van Houwelingen toont een tien minuten durende sterfscène van zijn twaalf jaar oude kip. Hoewel zij nog niet dood is, lijkt dit voor de wereld om haar heen reeds wel het geval: terwijl op de achtergrond haar soortgenoten gewoon rondscharrelen, zoeken verschillende insecten reeds hun weg naar het stervende dier. De video doorbreekt de gebruikelijke gemoedsrust die men associeert met het begrip 'natuurlijke dood': de schokken die door het dier heentrekken, het vocht dat uit haar bek druipt en de vermoeide en laatste ademtocht toont een geweld dat de mens liever maskeert, maar dat uiteindelijk de werkelijkheid van iedere dood vormt.