Ingezonden persbericht
Zeniuk & Weggenmann
02-07-2010
VOORAANKONDIGING
In het geboortehuis van Piet Mondriaan is vanaf 5 oktober 2010 t/m 30 januari 2011 werk samengebracht van de Duitse kunstenaars Jerry Zeniuk en Markus Weggenmann. Gastcurator van deze tentoonstelling is Robbert Roos, hoofd kunsthal KAdE te Amersfoort.
Het Mondriaanhuis in Amersfoort presenteert het werk van twee hedendaagse abstracte kunstenaars die ieder een specifiek domein van de abstracte kunst aftasten. Bij Jerry Zeniuk (1945, Lüneburg, Duitsland) draait alles om de relatie tussen kleurvlakken die op een intuïtieve manier als losse elementen in een allover-compositie over onbewerkt doek verspreid worden.
Jerry Zeniuk, Zonder titel, 2007, olieverf op doek,160 x 160 cm,
courtesy Slewe Gallery. Amsterdam
Markus Weggenmann (1953, Singen/Hohentwiel, Duitsland) staat daar tegenover met felgekleurde patronen die elkaar 'hardegde' overlappen. De beleving van Zeniuks werk wordt in belangrijke mate bepaald door de 'levendigheid' van de olieverf, die identiteit aan de diffuse kleurvlakken geeft. Weggenmann steunt juist sterk op het industriële karakter van de (auto)lak die hij gebruikt. Zeniuk wortelt met zijn kleurverkenningen in de lange traditie van het schilderen met olieverf, Weggenmann sluit met zijn 'harde' beeldtaal nadrukkelijker aan bij de hedendaagse beeldcultuur.
Markus Weggenmann, Zonder titel, 2008, lak op aluminium, 143 x 130 cm, fotografie: Markus Weggenmann, courtesy Galerie Onrust Amsterdam
Jerry Zeniuk, Zonder titel, 2004, olieverf op linnnen, courtesy Slewe Gallery
Als eigentijdse abstracte kunstenaars zijn Zeniuk en Weggenmann ieder op hun eigen manier artistieke achterneven van Piet Mondriaan. Het laatste schilderij waar Piet Mondriaan in New York aan werkte was 'Victory Boogie Woogie' (1944, collectie Haags Gemeentemuseum). Haast bezeten sleutelde de toen 72-jarige kunstenaar aan de voorstelling die hij onderhanden had en gooide - gebruikmakend van industrieel tape - de compositie zelfs in zijn laatste levensdagen nog radicaal om. Deze compositie is voor Mondriaans doen buitengewoon levendig en gefragmenteerd, met een stapeling van kleuren en lijnen die over het gekantelde vierkant lijken te dartelen.
Het is een werk dat zo verfrissend nieuw is ten opzichte van de werken die hij de decennia daarvoor in Parijs maakte, dat het nieuwsgierig maakt hoe Mondriaan zich artistiek gezien nog verder had ontwikkeld, was hij langer blijven leven. In 'Victory Boogie Woogie' vallen twee dingen extra op: de lossere intuïtieve ordening van lijnen en kleurvlakken ten opzichte van de formele schilderijen in de decennia daarvoor (alsof Mondriaan weer terug ging naar zijn veel intuïtievere werk van de vroege twintigste eeuw) en de kleurkracht van het industriële tape.
Markus Weggenmann, 2008, zaaloverzicht Galerie Onrust Amsterdam
Jerry Zeniuk en Markus Weggenmann zijn geen rechtstreekse erfgenamen van Mondriaans compositieleer of artistieke stellingnames. Ze vertegenwoordigen voor gastcurator Robbert Roos (hoofdcurator Kunsthal KAdE) beiden echter wel - in extremum - de twee boeiende aspecten van 'Victory Boogie Woogie': de sterk intuïtieve ordening van kleurvlakken en de 'harde' zeggingskracht van industriële artistieke materialen. Roos zet in het Mondriaanhuis de twee kunstenaars naast elkaar en tegenover elkaar, maar laat ze ook individueel spreken.