Vrije Universiteit Amsterdam
Zusterchromatidecohesie in ziekte en kanker
* Startdatum: 07-10-2010
* Tijd: 13.45
* Locatie: Aula
* Titel: The role of sister chromatid cohesion in cohesinopathies, DNA
damage response and carcinogenesis
* Spreker: P. van der Lelij
* Promotor: prof.dr. H. Joenje
* Onderdeel: VU medisch centrum
* Wetenschapsgebied: Medisch
* Evenementtype: Promotie
Voordat een cel deelt wordt het erfelijke materiaal, het DNA,
verdubbeld. De twee ontstane kopieën (de `zusterchromatiden') moeten zo
lang mogelijk bij elkaar blijven, tot het moment rijp is dat ze uit
elkaar gaan om in een van beide dochtercellen te belanden. Dit
bij-elkaar-blijven wordt `cohesie' genoemd. Verschillende eiwitten, die
samen een ring vormen om daarmee de zusterchromatiden bij elkaar te
houden, zijn verantwoordelijk voor deze cohesie. Erfelijke ziekten die
het gevolg zijn van een defect in een van deze eiwitten, noemt men
`cohesinopathieën'. Tot nu toe zijn er twee cohesinopathieën
beschreven: Cornelia de Lange syndroom en Roberts syndroom. Petra van
der Lelij voegt er, op basis van een enkele unieke patiënt, een derde
cohesinopathie aan to: het `Warsaw Breakage Syndroom'.
Tevens ontrafelt Van der Lelij het onderliggende genetische defect van
deze ziekte. Zij beschrijft ook dat dit nieuwe syndroom, net als het
Roberts syndroom, bij diagnose kan worden aangezien voor een heel ander
syndroom, n.l. Fanconi anemie. Pas als er goed naar de
zusterchromatidecohesie wordt gekeken, kunnen deze drie aandoeningen
uit elkaar worden gehouden. Ook bij kankercellen, die in veel opzichten
afwijkend zijn van normale cellen, blijkt volgens het onderzoek van Van
der Lelij niet zelden iets mis te zijn met de cohesie tussen de
zusterchromatiden. Dit zou een zwakke plek van die kankercellen kunnen
zijn waar men bij de behandeling gebruik van zou kunnen maken. Hoe dit
eventueel aangepakt kan worden laat Van der Lelij zien. Meer inzicht in
het proces van zusterchromatidecohesie leidt in ieder geval uitzicht op
nieuwe methoden van kankertherapie.
© Copyright Vrije Universiteit Amsterdam