Films Hester Scheurwater eindelijk in een Nederlands museum te zien.
Inmiddels is zij zo vaak in het nieuws geweest dat alleen haar voornaam al genoeg is om te noemen. Ze was te gast bij Paul de Leeuw, kreeg na dit televisieoptreden niet alleen vele vrienden erbij op Facebook, maar ontving ook diverse hatemails. Voor wie haar niet kent: Hester Scheurwater is van oorsprong een kunstenares uit Den Haag - nu alweer geruime tijd woonachtig in Rotterdam - die in de clinch ligt met Facebook en YouTube. Het Stedelijk Museum Zwolle toont van 17 oktober 2010 tot en met 9 januari 2011 voor het eerst een compleet overzicht van haar prachtige shortfilms op museaal niveau in Nederland.
De films van Hester Scheurwater zijn over heel de wereld en samen met de grootste namen als Valie Export, Marina AbramoviIJ, Carolee Schneeman en John Cage van Barcelona, New York, Bilbao, Chicago, Wenen, Berlijn, Minneapolis tot in Texas in allerlei musea en op veel festivals te zien geweest. Naast haar films worden in het Stedelijk Museum Zwolle ook installaties (loops) getoond in het oude Drostenhuis, waar de historische collectie van het museum tentoongesteld is.
Op de opening op 16 oktober wordt voor het eerst de nieuwe grote projector in gebruik genomen, die een film op de gevel van het museum toont van vijf bij vier meter, zodat de Melkmarkt in Zwolle als nieuwe museale ruimte gaat fungeren.
Hester Scheurwater is een kunstenares die in haar videokunst en foto's al heel lang speelt met de drie archetypen maagd, moeder en hoer, door niet te voldoen aan het verwachtingspatroon dat hoort bij deze rollen. In een van haar films laat zij bijvoorbeeld een vrouw met een huilende baby zien die niet automatisch de troostende moederrol vervult, maar juist niet reageert, wat het huilen aanwakkert.
Hester Scheurwater positioneert de camera en daarmee de bezoeker ten opzichte van de scène als een voyeur van een gewelddadige en steriele wereld. In veel van haar films zien we een vrouw, die overigens meer op een groteske pop lijkt, wiens ruimte voortdurend wordt aangetast door de camera. Vaak is de vrouw alleen en is haar gezicht geheel of gedeeltelijk bedekt door haar haren terwijl haar lichaam wordt getoond. Er lijkt altijd iets wreeds te hebben plaatsgevonden op het moment dat je als kijker toegelaten wordt. De vrouwen zijn stemloos, identiteitsloos, naakt op het seksuele kostuum (zwarte lingerie, hoge hakken en zware vegen make-up) na, niet veilig voor onze constante onderzoekende blik. Dit is een krachtig en macaber onderzoek naar het niet verbonden zijn, naar de geïsoleerde positie en naar de vrouw als object.
'Mijn werk' zegt Hester 'gaat over het spanningsveld tussen wat zich in mijn hoofd afspeelt en hoe ik me naar buiten toe gedraag, het grensgebied tussen privé en publiek. Dit doe ik door mijn eigen lichaam te gebruiken en fantasie zelfbeelden te tonen. Deze beelden refereren vaak aan de door de media (reclame, film, clips, songteksten, porno) gepresenteerde 'seksuele' afbeelding van de vrouw'.
Hester Scheurwater's werk wordt getoond tegelijkertijd met de werken van Gesina ter Borch, een kunstenares uit de 17de eeuw. Wat positie als kunstenares en werk betreft, kun je geen grotere tegenstelling bedenken. Toch speelt in beide tentoonstellingen de man een belangrijke rol: bij Hester Scheurwater is hij nog aanwezig in het huidige vrouwbeeld. Bij Gesina bepaalden mannen in hoge mate haar werk en maatschappelijke positie. Tentoonstelling: Hester Scheurwater
Periode: 17 oktober 2010 tot en met 9 januari 2011 Locatie: Stedelijk Museum Zwolle, Melkmarkt 41, Zwolle