Reactivity and immobilization of group IV single-center olefin polymerization
catalysts
Datum: 19 november 2010
Promotie: mw. E. Novarino, 13.15 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5,
Groningen
Proefschrift: Reactivity and immobilization of group IV single-center
olefin polymerization catalysts
Promotor(s): prof.dr. B.L. Feringa, prof.dr. B. Hessen
Faculteit: Wiskunde en Natuurwetenschappen
Silicadragers voor enkelvoudige component olefine
polymerisatiekatalysatoren
Elena Novarino ontwikkelde een makkelijk reproduceerbare en
kwantificeerbare werkwijze om goed gedefinieerde silicadragers met
daaraan verbonden gefluorineerde boraatanionen te maken. Deze zouden
een goede basis moeten geven voor gedetailleerd, kwantitatief onderzoek
naar de eigenschappen van geïmmobiliseerde kationische
overgangsmetaalkatalysatoren.
De meeste commercieel geproduceerde kristallijne polyolefinen worden
gemaakt op fabrieksschaal in slurry- of gasfase processen. Voor het
verkrijgen van de gewenste productmorfologie is het noodzakelijk dat de
polymerisatiekatalysator aan een vaste drager (support) is bevestigd.
Daarom is er grote belangstelling voor de ontwikkeling van geschikte en
goed gedefinieerde dragers voor enkelvoudige component olefine
polymerisatiekatalysatoren.
Het belangrijkste doel van de immobilisatie van metallocenen
katalysatoren is het versmelten van hun enkelvoudige eigenschappen
(zoals hoge activiteit, nauwe moleculaire gewicht verdeling en
stereoselectiviteit) met de voordelen van
katalysatordragertechnologieën (goede morfologie, hoge bulk dichtheid).
Hoewel er in de loop der tijd verscheidene katalysatorsystemen
ontwikkeld zijn, is er weinig bekend over het effect van immobiliseren
op de eigenschappen en stabiliteit van actieve centra.
De houdbaarheid van kationische overgangsmetaal
polymerisatiekatalysatoren blijkt te worden verlengd door
intramoleculaire coördinatie van olefinesubstraten zoals
CH2=CH-(CH2)nSR, met daarin ingebouwde Lewis base functionaliteit welke
samen een stabiel chelaat vormen. Op deze wijze kan de transformatie
van de geactiveerde species tijdens gedefinieerde tijdsintervallen via
NMR spectroscopische technieken bestudeerd en gekwantificeerd worden.
Een goed compromis tussen thermische stabiliteit en reactiviteit
bereikte Novarino door de lengte van de spacer tussen de Lewis base en
olefine-eenheid groter te maken. Hierdoor neemt de sterkte van de
intramoleculaire coördinatie af, waardoor een minder stabiel chelaat
ontstaat dat makkelijker reageert met ethylene.
Elena Novarino (Italië, 1978) studeerde industriële chemie in Turijn.
Haar promotieonderzoek deed zij bij de Rijksuniversiteit Groningen, bij
het Stratingh Institute, Molecular Inorganic Chemistry. Het werd
gefincierd door DPI (Dutch Polymer Institute). Inmiddels werkt zij in
Duitsland bij een bedrijf als scheikundig onderzoeker development.
Laatst gewijzigd: 09 november 2010 11:01
Rijksuniversiteit Groningen