Vrije Universiteit Amsterdam
Een model voor humane nicotinereceptoren
* Startdatum: 16-12-2010
* Tijd: 09.45
* Locatie: Aula
* Titel: The acetylcholine binding protein as a template for the ligand
binding domains of the homologous nicotinic receptors
* Spreker: A. Akdemir
* Promotor: prof.dr. R. Leurs prof.dr. A.B. Smit
* Onderdeel: Faculteit der Exacte Wetenschappen
* Wetenschapsgebied: Exacte wetenschappen
* Evenementtype: Promotie
Atilla Akdemir levert met zijn promotieonderzoek nieuwe inzichten
verworven in het ontwikkelen van medicijnen die aangrijpen op eiwitten
die in het centrale zenuwstelsel voorkomen en betrokken zijn bij
verschillende fysiologische processen.
Humane nicotinereceptoren (nAChRs) zijn eiwitten die in het centrale
zenuwstelsel voorkomen en betrokken zijn bij verschillende
fysiologische processen. Ze vormen een belangrijk aangrijpingspunt voor
de ontwikkeling van medicijnen tegen verschillende neurologische
aandoeningen (bijvoorbeeld alzheimer en parkinson) en sommige vormen
van kanker. Door het ontbreken van nauwkeurige informatie over de
receptorstructuur is het moeilijk om op een rationele manier nieuwe
stoffen te ontwerpen die werken via nAChRs.
Een aantal jaren geleden is er een eiwit (AChBP) geïdentificeerd dat
overeenkomsten vertoont met het nAChR-domein dat geneesmiddelen kan
binden. AChBP is in tegenstelling tot de nAChRs ook geschikt voor
röntgendiffractieanalyses, waardoor er informatie over de
driedimensionale structuur kan worden verkregen. Deze informatie is
cruciaal voor het rationeel ontwerpen van selectieve geneesmiddelen die
aangrijpen op de nAChRs.
Akdemir keek met behulp van farmacologische experimenten en
computersimulaties eerst naar de overeenkomsten en verschillen op
moleculair niveau tussen de nAChRs en de AChBPs. Vervolgens maakte hij
een computermodel van de bindingsholte voor medicijnachtige moleculen.
Dit model gebruikte hij om verschillende molecuuldatabases te screenen
op mogelijke verbindingen die kunnen binden aan de nAChRs. Deze stoffen
testte Akdemir daarna op de nAChRs om de farmacologische activiteit te
bepalen. De veelbelovende stoffen kristalliseerde hij met AChBPs en
bepaalde met röntgendiffractieanalyses wat de werkelijke interactie van
deze stoffen met de bindingsholte is.
© Copyright Vrije Universiteit Amsterdam