CIDI - Centrum Informatie en Documentatie Israël
Vragen over Palestine papers
ma 24-01-2011
Vraag: Zijn de Palestine Papers die door Al Jazeera en the Guardian
zijn gepubliceerd echt? Zo ja, welke conclusie kunnen we eruit trekken?
Antwoord: Ondanks de ontkenning van de juistheid van de documenten door
vooraanstaande Palestijnse onderhandelaars moet men aannemen dat ze
echt zijn. Enige terughoudendheid is echter op zijn plaats. Yasser Abed
Rabbo, één van de Palestijnse onderhandelaars kan gelijk hebben, als
hij zegt dat de documenten uit hun context zijn gehaald. In ieder geval
komt uit deze leaks een beeld naar voren van een zwak Palestijns
leiderschap dat bereid was grote concessies aan Israel te doen. En
Israel dan? Hebben de onderhandelaars alleen maar genomen en niets
aangeboden?
Zowel uit de `Palestine Papers', als uit een onthullend artikel in
Haaretz van december 2009 ( http://bit.ly/fTeLD0) blijkt dat de
toenmalige premier Olmert op 16 september 2008 aan de Palestijnse
Autoriteit een heel gedetailleerd vredesplan voorlegde, waarin Israel
verder ging dan ooit. Over het plan hebben Abbas en Olmerts opvolger,
Livni nog enkele malen gesproken, maar het vredesoverleg werd tijdelijk
door de Palestijnen afgebroken toen Israel eind 2008 Gaza binnenviel.
Een actie overigens waarover het Palestijnse leiderschap, volgens de
`Palestine Papers', getipt zou zijn.
In zijn vredesplan bood Olmert de Palestijnen de hele Gazastrook en
93,2% van de Westelijke Jordaanoever in Palestijnse aan. Daarnaast zou
ter compensatie 5,5% Israelisch grondgebied aan de op te richten staat
Palestina worden gegeven. De Palestijnen zouden dus in het totaal 98,7%
van het gebied krijgen, dat Israel in 1967 veroverde op Jordanië en
Egypte (voor zover het Gaza betreft). Deze landruil betekende dat de
grote nederzettingenblokken Gush Etzion, Maaleh Adumim, Givat Ze'ev en
Ariel bij Israel zouden komen evenals de Joodse wijken in
Oost-Jeruzalem. (Over Har Homa zou later onenigheid ontstaan). Israel
zou een weg openen tussen Gaza en de Westoever, die onder Palestijnse
controle staat. Jeruzalem zou worden verdeeld tussen Israel en
Palestina. De Arabische wijken van die stad zouden in handen van de
Palestijnse staat komen. De Tempelberg zou tijdelijk bestuurd worden
door de VS, Saudi-Arabie, Jordanië en Egypte, totdat Israel en
Palestina in onderhandelingen overeenstemming over de definitieve
status hebben bereikt. Tienduizenden kolonisten zouden naar Israel
moeten terugkeren.
Inzake de Palestijnse vluchtelingen toonde Olmert de bereidheid uit
humanitaire overwegingen gedurende vijf jaar1000 personen per jaar op
te nemen. Daarnaast konden Palestijnen naar Israel komen in het kader
van familiehereniging. Israel zou het lijden van de Palestijnse
vluchtelingen erkennen, maar daarvoor geen verantwoordelijkheid nemen.
Medio 2009 hebben Israelische en Palestijnse onderhandelaars op basis
van dit plan nog enkele keren gesproken. Daarbij zouden volgens Al
Jazeera de Palestijnen bereid zijn geweest het `recht' op terugkeer van
Palestijnse vluchtelingen te beperken tot 100.000 personen. Ook zouden
ze bereid zijn geweest Israel als Joodse staat te erkennen. Met name
deze concessies worden door de Palestijnse onderhandelaars nu
ontkend.
Commentaar door CIDI-Directeur Ronny Naftaniel kunt u hier
lezen: http://www.cidi.nl/Nieuwsberichten/Palestine-Papers-klopt-het-ge
schetste-beeld.html