ANP Pers Support - Natuur mist unieke kans door visserij overboord te gooien
Persbericht van Stichting WNM
Natura 2000 zou prachtige kansen bieden kunnen voor visserij én
praktische natuurbescherming op Wad en Noordzee. Met haar
bureaucratische benadering breekt de overheid nu helaas alle goodwill
af én staat zij effectieve bescherming in de weg.
De overheid heeft nu het voornemen om een kwart van alle visgronden op
Wad en Noordzee te sluiten. Die afsluiting zou nodig zijn vanwege
Natura 2000, het Europese natuurnetwerk. Dé Nederlandse rechtvaardiging
achter gebiedssluiting, is bescherming van de hier in sterk wisselende
aantallen overwinterende zwarte zee-eend.
Vanzelfsprekend roept dat voornemen de nodige emoties op bij vissers,
die hun bestaansgrond verliezen. Die woede heeft echter minder met geld
te maken, dan sommige cynici roepen. Kijk naar het bescheiden inkomen
dat de meeste vissers hebben. De emotie komt vooral voort, uit het
gevoel dat de ecologische waarheid geweld wordt aangedaan.
Het zelfbeeld van vissers, staat namelijk lijnrecht tegenover het
negatieve beeld dat de overheid met lobbyclubs neerzet om
gebiedssluiting te forceren. Vissers zien zichzelf namelijk als
gepassioneerde natuurmensen, in de oude zin van het woord.Zij kennen
het leven in en op zee 'als hun broekzak' door dagelijkse waarneming.
Op die waarneming baseren zij hun beeld van ecologisch welzijn. Zij
weten nog hoe klein de mens zich kan voelen, in een dynamisch milieu
als de Noordzee, waar storm en stroming het zeeleven boetseren. Zij
hebben naast passie voor de zee, kortom een schat aan praktijkkennis.
Vissers kunnen de eigen kennis echter niet academisch verwoorden. En
dus liggen zij in de hoek waar nu de klappen vallen. De Nederlandse
overheid kiest er namelijk voor, om louter academische bureaukennis te
benutten bij het vaststellen van de ecologische toestand van Wad en
Noordzee. Terwijl de bureaudeskundigen van adviserende instituten als
IMARES en Alterra juist vaak de veldervaring ontberen.
Moderne academische onderzoekers komen dankzij tijd- en geldgebrek
namelijk zelden nog op die plaatsen, waar vissers dagelijks zijn: de
zee. De toestand van de Noordzee, zowel praktisch als theoretisch is
daarom een ecologisch terra incognita. Ecologisch adviseur ICES
constateerde dit gebrek aan deugdelijke natuurgegevens al, in haar
ecologisch eindadvies in 2008 aan de Duitse overheid voor Natura
2000-gebieden.
Door dit kennisgebrek, is het vaak onmogelijk te bepalen wat voor
effect bestaand gebruik als visserij heeft op de 'gunstige staat van
instandhouding', die Natura 2000 vraagt. Laat staan wat
'natuurherstel'dan moet betekenen. Is er gezien het snelle herstel van
de zeehond, florerende garnalen- en visbestanden bijvoorbeeld echt
enkel sprake van kommer en kwel? En waarom kunnen offshore-windparken,
Waddengaswinning en grootschalige zandsuppleties wel? De overheid
blijft bij deze zinvolle vragen het antwoord schuldig. Zij kan ook niet
antwoorden.
Het had anders gekund. Je zou op duurzame wijze een schat van
natuurgegevens kunnen verzamelen, door het beste van twee werelden te
combineren: de schat aan waarnemingen en praktijkervaring van vissers
combineren met de theoretische kennis van academici. Zo zou
wetenschappelijk advies ook echt aansluiten op de natuurpraktijk. Door
haar huidige bureaucratische benadering van Natura 2000, verspeelt de
overheid echter deze unieke kans. En daarbij goodwill voor
natuurbescherming bij het gewone publiek in Nederland. Velen houden wel
van natuur, maar steeds minder vereenzelvigen die liefde met
'groene'lobbyclubs.
Links:
http://www.swnm.nl
Razende Robot Reporter