Groen!
Met de kop in Afghaans zand
door Wouter De Vriendt (federaal parlementslid) op 5 april 2011 in
"Internationaal"
De lens is machtiger dan het zwaard. Terwijl de cameraâs zich op Libië
richten, kijken weinigen nog om naar wat in Afghanistan gebeurt. Theo
Francken (N-VA) heeft gelijk wanneer hij oproept om Afghanistan niet in
de steek te laten. Ik moest me echter twee keer in de ogen wrijven toen
ik las hoe N-VA de toestand in Afghanistan evalueert: âpositief, maar
precairâ. Francken pleit voor een âblijvend engagementâ en rept met
geen woord over het falen van de huidige strategie. Bijzonder
teleurstellend. Waant N-VA zich al in de regering en wil ze bepaalde
ministers niet voor het hoofd stoten? Geen idee, maar één ding is
zeker: politici moeten het lef hebben te zeggen waar het op staat.
In Afghanistan gaat het van kwaad naar erger. De gerenommeerde
International Crisis Group stelt eind 2010 dat de coalitie er na 9 jaar
oorlog niet in geslaagd is om de rebellie van de Taliban te
neutraliseren en een solide staat op te bouwen. De Taliban zijn volgens
hen "actiever dan ooit". Opperbevelhebber Stanley McChrystal verklaarde
vorig jaar dat slechts 5 van de 116 gebieden in Afghanistan veilig
waren. Niet één Afghaanse legereenheid is in staat om zelf een operatie
te leiden. 2010 was volgens de VN het bloedigste jaar met bijna 2.800
burgerdoden. De VS investeerden sinds 2001 al 55 miljard dollar aan
wederopbouw, maar het auditbureau Sigar moest in oktober 2010
vaststellen dat ze geen flauw benul hebben waar dat geld uiteindelijk
terechtkomt. Corruptie bij de regering-Karzai viert hoogtij.
Dit gaat om een conflict waar veel mensenlevens op spel staan. We
moeten dan ook confronterende feiten onder ogen durven zien en nadenken
over een alternatieve strategie. Een strategiewissel die de Belgische
regering op internationaal niveau zou kunnen verdedigen, kan uit de
volgende elementen bestaan. Ten eerste, een beter evenwicht tussen
militaire inspanningen en state building. Wederopbouw, de installatie
van een rechtsstaat en een nultolerantie voor corruptie zijn de
bouwstenen van een leefbare Afghaanse maatschappij. De rol van Karzai
lijkt uitgespeeld. Ook België moet dringend heroriënteren: nu
investeert ons land 7 keer meer in militaire middelen dan in
wederopbouw. Ten tweede, diplomatieke en economische druk op Pakistan.
De drie belangrijkste fracties van de Taliban hebben nog altijd hun
bases in Pakistan. Pakistaanse inlichtingendiensten en militairen
spelen dubbel spel en steunen de Taliban. Ten derde, een centrale
politieke rol voor de Verenigde Naties ten koste van de NAVO. Enkel de
VN kan de leiding nemen in onderhandelingen tussen de Afghaanse
regering en de Taliban om tot gedeelde politieke macht te komen. Iran
en Pakistan moeten bij een stappenplan naar vrede betrokken worden. De
vorige VN-chef in Afghanistan, Kai Eide, heeft zich hiervoor al
uitgesproken.
Groen! heeft er zich altijd over beklaagd dat een open en kritische
denkoefening over Afghanistan in het parlement de voorbije jaren niet
mogelijk bleek te zijn. De vrees dat de oppositie gebruik zou maken van
een te kwetsbare opstelling van de regering zit daar misschien voor
iets tussen. Maar toch is het doodjammer dat onze ministers strak het
NAVO-discours bleven verdedigen. Ook als de feiten op het terrein er de
onzin van aantoonden. Theo Francken beweert dat hij de Afghanen niet in
de steek wil laten. Laten we dan onze kop niet in het zand steken. In
plaats van onszelf wijs te maken dat alles goed gaat moeten we ook in
het parlement een eerlijk debat voeren over een nieuwe strategie.
Alleen dan is een veilig Afghanistan en een terugtrekking van het
Westen mogelijk.
IFRAME:
http://www.facebook.com/plugins/like.php?href=http%3A%2F%2Fgroen.be%2Fa
ctualiteit%2FNieuwsflash-met-de-kop-in-afghaans-zand_2080.aspx&layout=s
tandard&show_faces=true&width=450&action=recommend&font&colorscheme=lig
ht&height=80
Contact: Wouter De Vriendt -