Groen!

Met de kop in Afghaans zand

door Wouter De Vriendt (federaal parlementslid) op 5 april 2011 in "Internationaal"

De lens is machtiger dan het zwaard. Terwijl de cameraâs zich op Libië richten, kijken weinigen nog om naar wat in Afghanistan gebeurt. Theo Francken (N-VA) heeft gelijk wanneer hij oproept om Afghanistan niet in de steek te laten. Ik moest me echter twee keer in de ogen wrijven toen ik las hoe N-VA de toestand in Afghanistan evalueert: âpositief, maar precairâ. Francken pleit voor een âblijvend engagementâ en rept met geen woord over het falen van de huidige strategie. Bijzonder teleurstellend. Waant N-VA zich al in de regering en wil ze bepaalde ministers niet voor het hoofd stoten? Geen idee, maar één ding is zeker: politici moeten het lef hebben te zeggen waar het op staat.

In Afghanistan gaat het van kwaad naar erger. De gerenommeerde International Crisis Group stelt eind 2010 dat de coalitie er na 9 jaar oorlog niet in geslaagd is om de rebellie van de Taliban te neutraliseren en een solide staat op te bouwen. De Taliban zijn volgens hen "actiever dan ooit". Opperbevelhebber Stanley McChrystal verklaarde vorig jaar dat slechts 5 van de 116 gebieden in Afghanistan veilig waren. Niet één Afghaanse legereenheid is in staat om zelf een operatie te leiden. 2010 was volgens de VN het bloedigste jaar met bijna 2.800 burgerdoden. De VS investeerden sinds 2001 al 55 miljard dollar aan wederopbouw, maar het auditbureau Sigar moest in oktober 2010 vaststellen dat ze geen flauw benul hebben waar dat geld uiteindelijk terechtkomt. Corruptie bij de regering-Karzai viert hoogtij.

Dit gaat om een conflict waar veel mensenlevens op spel staan. We moeten dan ook confronterende feiten onder ogen durven zien en nadenken over een alternatieve strategie. Een strategiewissel die de Belgische regering op internationaal niveau zou kunnen verdedigen, kan uit de volgende elementen bestaan. Ten eerste, een beter evenwicht tussen militaire inspanningen en state building. Wederopbouw, de installatie van een rechtsstaat en een nultolerantie voor corruptie zijn de bouwstenen van een leefbare Afghaanse maatschappij. De rol van Karzai lijkt uitgespeeld. Ook België moet dringend heroriënteren: nu investeert ons land 7 keer meer in militaire middelen dan in wederopbouw. Ten tweede, diplomatieke en economische druk op Pakistan. De drie belangrijkste fracties van de Taliban hebben nog altijd hun bases in Pakistan. Pakistaanse inlichtingendiensten en militairen spelen dubbel spel en steunen de Taliban. Ten derde, een centrale politieke rol voor de Verenigde Naties ten koste van de NAVO. Enkel de VN kan de leiding nemen in onderhandelingen tussen de Afghaanse regering en de Taliban om tot gedeelde politieke macht te komen. Iran en Pakistan moeten bij een stappenplan naar vrede betrokken worden. De vorige VN-chef in Afghanistan, Kai Eide, heeft zich hiervoor al uitgesproken.

Groen! heeft er zich altijd over beklaagd dat een open en kritische denkoefening over Afghanistan in het parlement de voorbije jaren niet mogelijk bleek te zijn. De vrees dat de oppositie gebruik zou maken van een te kwetsbare opstelling van de regering zit daar misschien voor iets tussen. Maar toch is het doodjammer dat onze ministers strak het NAVO-discours bleven verdedigen. Ook als de feiten op het terrein er de onzin van aantoonden. Theo Francken beweert dat hij de Afghanen niet in de steek wil laten. Laten we dan onze kop niet in het zand steken. In plaats van onszelf wijs te maken dat alles goed gaat moeten we ook in het parlement een eerlijk debat voeren over een nieuwe strategie. Alleen dan is een veilig Afghanistan en een terugtrekking van het Westen mogelijk.

IFRAME:
http://www.facebook.com/plugins/like.php?href=http%3A%2F%2Fgroen.be%2Fa ctualiteit%2FNieuwsflash-met-de-kop-in-afghaans-zand_2080.aspx&layout=s tandard&show_faces=true&width=450&action=recommend&font&colorscheme=lig ht&height=80

Contact: Wouter De Vriendt -