Gemeente Meppel
-
Jeugdappel Bevrijdingsdag Meppel 13 april
13-04-2011 -
In het Wilhelminapark is het traditionele Jeugdappel gehouden.
Woensdag 13 april werd in het Rosarium van het Wilhelminapark in Meppel
met leerlingen van groep 8 van de basisscholen en de jongste leerlingen
van het voortgezet onderwijs, het traditionele Jeugdappel gehouden.
Sinds 2006 organiseert het Comité 4 & 5 mei het Jeugdappel op de
Bevrijdingsdag van Meppel: 13 april.
Na het hijsen van de vlaggen door Scouting Meppel hield de
Burgemeester, de heer Mr. J.C. Westmaas, een toespraak:
Dromen van vrede
"Het is 13 april 2011. Het is vandaag 66 jaar geleden dat Meppel werd
bevrijd. 66 jaar geleden kwam de droom van Meppeler vaders, moeders en
kinderen uit. Samen hadden zij in de jaren 1940 tot en met 13 april
1945 iets meegemaakt dat zij nooit meer opnieuw wilden meemaken. Samen
- jong en oud - hadden ze één droom. De droom van de vrede.
Ik heb nagedacht over de droom van de vrede. Kunnen jij en ik nog
dezelfde droom dromen? Hebben wij nog dromen over vrede?
Als je iets echt te weten wil komen dan ga je eerst kijken of er al
iets over geschreven is. Ik vond veel verhalen met de titel 'dromen van
vrede', maar niet het verhaal dat ik met jullie vanochtend wil delen.
Wat ik wel vond was een verhaal van een Joodse familie die hier in
Meppel woonde en die hier in de Hoofdstraat een winkel had. Een fijn
gezin waarvan de vader en de moeder er van droomden dat hun drie
kinderen (dochters) zouden opgroeien en gelukkig zouden worden in ons
Meppel. Het liep heel anders. In 1941 kregen de vader en moeder een
brief waarin stond dat hun drie kinderen niet meer in Meppel naar de
lagere en de middelbare school mochten. En dat alleen omdat ze joods
waren.
Stel je eens voor dat jouw ouders vandaag zo'n brief zouden krijgen en
je vanaf morgen niet meer naar jouw eigen school kan; je vanaf morgen
niet meer naast je beste vriend of vriendin in de klas mag zitten,
alleen omdat ...! Ja, waarom eigenlijk? Heel eenvoudig omdat mensen
kunnen bedenken dat andere mensen er niet meer bij horen.
Mijn verhaal over de familie gaat verder, want niet alleen mochten de
meisjes niet meer in Meppel naar school. Maar ook de vader en de moeder
werd het moeilijk gemaakt. De winkel moest dicht en de vergunning om te
mogen werken als zelfstandige werd ingetrokken. De fietsen moesten
worden ingeleverd. Er werd een (joden)ster ingevoerd die je op de
kleding moest dragen als je buiten was. Elke dag opnieuw werd het gezin
verder opzettelijk in de problemen gebracht. Slag op slag werd hen
toegebracht. En op een dag werd de vader gearresteerd.
Hij kwam met 585 andere mannen en vrouwen in een kamp in Duitsland,
genaamd Auschwitz, en werd daar anderhalve maand nadat hij was
gearresteerd om het leven gebracht. Zijn vrouw en zijn drie kinderen
bleven (zonder de vader) in Meppel achter. Dat duurde maar drie
maanden. Toen werden zij ook uit hun huis gehaald en afgevoerd via
Westerbork naar hetzelfde vreselijke kamp Auschwitz. Negen dagen nadat
ze uit hun huis, in Meppel, waren gehaald stierven ze allemaal. De
vader en de moeder waren nog geen veertig. De kinderen 16, 15 en 9
jaar. De Meppeler familie Salomon, Evalina, Hendrijette, Hendrika en
Mientje Zaligman.
Zestien, vijftien en negen jaar. Negen jaar. Dat is de leeftijd die
jullie net voorbij zijn. Vijftien en zestien jaar. Dat is de leeftijd
waar jullie naar toe gaan.
Wat denken jullie nu? Denken jullie nu over wat je zomaar kan over
komen, of denk je: dat kan en zal ons nooit gebeuren? Ik denk dat
jullie het laatste denken: Dat kan en zal ons nooit gebeuren. Ik denk
zelfs dat de vader en de moeder en de drie kinderen Zaligman dat ook
heel lang gedacht hebben. Ik denk dat zij allen droomden dat mensen
weer met elkaar zouden omgaan als voor de oorlog. Zij droomden van een
wereld waarin het weer vrede zou zijn.
Wij leven in een land en in een stad waarin het vrede is. En dan komt
bij mij de vraag boven. Kun je nog wel dromen van vrede als je in vrede
leeft? Of is dromen van vrede alleen maar mogelijk als het oorlog is?
Als je op die vraag (is dromen van vrede alleen mogelijk als het oorlog
is) ja zegt, dan is er iets vreemds aan de hand. Want dan zeg je
eigenlijk ook dat het woord 'vrede' alleen maar bestaat als er geen
oorlog is.
Ik wil natuurlijk, net als jullie, een antwoord hebben. Dus ik heb een
dik woordenboek er bij gepakt. Ik heb gezocht naar het woord vrede. En
ja, het staat er: vrede is de tegenstelling van oorlog. Toen vroeg ik
mij af of bij het woord oorlog dan staat 'tegenstelling van vrede'. Het
staat er niet. Oorlog is 'strijd tussen twee of meer volken'. Zoek het
ook maar eens op.
Vrede is geen oorlog, maar oorlog is niet hetzelfde als geen vrede.
Vreemd! Of zou het juist bewust zo opgeschreven zijn in de dikke
boeken, om ons allemaal steeds opnieuw een opdracht mee te geven. Ik
denk dat dat zo is. Volgens mij is die opdracht de volgende: als je in
vrede leeft en woont dan moet je er altijd voor blijven vechten om de
vrede te behouden. Dat is een ander gevecht dan het gevecht in de
oorlog. Het is het gevecht in en met jezelf, om keer op keer de ander
(buurman, buurvrouw, vriend, vriendin, broer, zus, ouders ...) te zien
staan. Keer op keer de ander de ruimte te geven om ook te spelen, te
wonen, te werken in of op de plek waar jij ook speelt, woont en later
gaat werken.
Blijf dromen over vrede, juist in tijden waarin we in vrede leven en
deel die droom met anderen. Houdt die droom levend, want alleen op die
manier bewaken en bewaren we de vrede voor ons zelf, voor onze
omgeving, voor onze stad en voor ons land.
Jullie waren hier vanochtend. Jullie weten wat er jou en anderen kan
gebeuren als de vrede niet bewaakt wordt.
De vrede is een droom waarin we echt mogen leven. Een droom die voor
iedereen bereikbaar is en blijft als we hem aan elkaar onvermoeibaar
blijven uitleggen, en zelf keer op keer onze droom blijven waar maken."
Floor van Heuvel (Mgr. Niermanschool) en Daphne Schoemaker (Anne
Frankschool Oosterboer) droegen gedichten voor.
Na het zingen van het Wilhelmus legden Rochelle Verstraete (Mgr.
Niermanschool) en Tim Cremers (Anne Frankschool Oosterboer) samen met
de Burgemeester een krans bij het Oorlogsmonument van Titus Leeser.
De bijeenkomst werd besloten met een defilé van de aanwezigen langs het
monument. Christelijke Muziekvereniging De Bazuin zorgde voor muzikale
ondersteuning.
Meppel vlagt van zonsopgang tot zonsondergang.
Informatie over het Comité 4 & 5 mei geeft mevrouw J.R. Frijlink-Kroeze
via e-mail j.frijlink@meppel.nl