Ingezonden persbericht


P E R S B E R I C H T

GALERIE ANDERWERELD PRESENTEERT 13 APRIL ­ 21 MEI 2011:

MARIO TER BRAAK BARBARA KOCH KRIN RINSEMA

schilderijen siliconen op doek schilderijen & grafiek OPENING ZATERDAG 16 APRIL 2011 van 16.00 tot 18.00 uur 17.00 uur INLEIDING door Patty Wageman, directeur internationale tentoonstellingen Groninger Museum MARIO TER BRAAK

Wat in de schilderijen van Mario ter Braak (1960) opvalt is de strakke ordening der dingen. Fruit ligt netjes in een lijn op het tafelblad, dode vissen zijn keurig uitgestald op een schaal of bloemen worden gedrapeerd als een waaier. Kenmerkend voor een stilleven is dat de kunstenaar ordening aanbrengt in de objecten die hij gaat schilderen. Mario ter Braak doet dit ook, maar tegelijkertijd zet hij vraagtekens bij deze vanzelfsprekendheid. Hij maakt de ordening van de voorwerpen expliciet zichtbaar door hem extra te benadrukken. Daarbij stelt hij de even vanzelfsprekende hiërarchie tussen voor- en achtergrond in een stilleven ter discussie. In zijn schilderijen speelt de achtergrond, zoals een overdadig bedrukt tafelkleed, een even nadrukkelijke rol als de objecten zelf. Bovendien stelt hij vragen naar de betekenis der dingen. In een traditioneel stilleven herkennen we de objecten door hun onderlinge samenhang. Ter Braak haalt de objecten uit hun context. Hij gebruikt wel de elementen uit het klassieke stilleven, maar bij hem is de logica verdwenen. De kunstenaar stelt niet zozeer het genre van het klassieke stilleven ter discussie, als wel de vanzelfsprekendheid waarmee we kijken en interpreteren. We zoeken naar herkenning van een beeld, naar een diepere betekenis, naar het gevoel dat de voorstelling bij ons oproept en naar zijn esthetische schoonheid. Ter Braak noemt dit de 'gedifferentieerde raadselachtigheid' van het schilderij. De schilder probeert al deze elementen een gelijkwaardige positie in zijn schilderijen te geven in tegenstelling tot de meeste stillevens uit de 'kunstgeschiedenis'. De fascinatie voor het kijken, de manier waarop we zien, komt bij Ter Braak voort uit verwondering. Oorspronkelijk deden de onderwerpen zich eenvoudigweg aan hem voor en hij schilderde ze om te onderzoeken wat het licht ermee deed. Zijn belangstelling ging vooral uit naar de ruimtelijke werking in een plat vlak. Later begon hij met objecten te schuiven, hun positie te veranderen, ze in een andere context te zetten en raakte hij gefascineerd door de verandering die ze ondergingen. De dingen verloren hun alledaagse betekenis. Een klassiek tafelstilleven is altijd van opzij geschilderd, terwijl we in het dagelijks leven van boven op een tafel kijken. Ter Braak speelt met deze conventies door zijn voorstellingen plat liggend op het tafelblad te schilderen waardoor er verwarring ontstaat over de aard van het schilderij. Het wordt als het ware het tafelblad zelf - de schilder spreekt dan ook liever van 'tafelranden' dan van een stilleven. Dit effect wordt nog versterkt doordat de kunstenaar vaak bij tl-licht schildert, wat geen slagschaduw oplevert, waardoor de voorstelling platter wordt. Wie zich van de bedoelingen van de kunstenaar bewust wordt, gaat werkelijk met andere ogen kijken.

BARBARA KOCH
()

()

()

Barbara Koch (D) (1969) woont in Dortmund en werkt met materialen waaronder teer en siliconen. De werken zijn weinig erotisch, echter hebben een hoge beroeringstimulans die de beschouwer uitdaagt tot een zinnenprikkelende nieuwsgierigheid. Met haar bijzondere handhaving van techniek brengt Koch haar werk tot leven door de combinatie van siliconen met fluorescerende pigmenten, waarbij het werk is verrijkt met een vitaliteit die de mijmering intensiveert. Het werk van Koch verrast door de aantrekkelijkheid van de organische vormen met briljante lichtkracht, die bijna pijn doet aan de ogen. Alsof de elementen ergens wild in de natuur zijn gegroeid en nu door de presentatie in vorm zijn gebracht. De organische vormen zijn echter van synthetische oorsprong en uiterst precies georganiseerd door Koch. Niets is aan het toeval overgelaten. Barbara Koch spreekt van uiteenzettingen van sociologische machtsverhoudingen, persoonlijke nederlagen, menselijke begrenzing, hulpeloosheid en kwetsbaarheid. De werken tonen een existentiële dimensie, ze dwingen de beschouwer tot nauwkeurig aanschouwen. Koch heeft na de expositie in de galerie in 2009 haar tweede solo presentatie bij Anderwereld, daarnaast is ze bij beurspresentaties van Anderwereld meerdere malen vertegenwoordigd.

KRIN RINSEMA
()

()

()

Krin Rinsema (1947) vindt mogelijkheden om een werkwijze c.q. techniek te koppelen aan de vast te leggen emoties van kwetsbare personages. Uitdrukking van gelaat en gestalte worden verbeeld in prachtige, sobere schilderijen, tekeningen en prenten waarin gevoelens de hoofdrol spelen. Krin studeerde aan de Hoge School voor de Kunsten (Arnhem) en kreeg al snel veel waardering voor haar grafische oeuvre. Ze werd in 1992 genomineerd voor de JAVAANSE JONGENS Grafiekprijs en ontving de (RVH) Grafiekprijs in 1994, de KWAK & VAN DAALEN & RONDAY Grafiekprijs 1999 en de BAS Grafiekprijs 2005. Haar werk is opgenomen in vele museale- en particuliere collecties en zij exposeerde op talloze plaatsen in binnen- en buitenland. Krin Rinsema woont en werkt in Zutphen. Het werk van Krin Rinsema gaat in eerste instantie over mensen. Af en toe zien we de contouren of de schaduw van een hond, maar overwegend tekent, schildert en etst ze voorstellingen waarin de hoofdrol is weggelegd is voor de menselijke gestalte. Het lijken portretten tot men merkt dat we niet weten wie deze mensen zijn. Ondanks de tekens van afwezigheid en vervreemding in de afgebeelde personen voelen we dat ze in onze nabijheid zijn en dat we een emotionele band met deze mensen hebben. Er is sprake van een soort intimiteit en is er een vorm van binding. Ze komen voort uit dierbare jeugdherinneringen van Rinsema. Door de figuren op een afstand te plaatsen en hun identiteit algemeen te houden zien we niet alleen iets van hun spreekwoordelijke afhankelijkheid en kwetsbaarheid, maar worden we ook deelgenoot van de gedachten van Krin Rinsema. Het gaat Rinsema om het naakte bestaan, de menselijke existentie, die zij in de kern wil treffen. Het even aangrijpende als kernachtige werk van Krin Rinsema gaat dus niet alleen over haar zelf, haar ziel, haar herinneringen als kind, haar leven als alleenstaande moeder, maar ook over het algemene van de menselijke conditie. Haar werk is een zelfportret in de derde persoon. Het gaat haar in alle opzichten over haar zelf en haar relatie tot de wereld.

TENTOONSTELLINGSAGENDA GALERIE ANDERWERELD:
10 MEI ­ 15 MEI 2011 kunstbeurs
ART SPOT AMSTERDAM: BARBARA KOCH - LEEN KALDENBERG - SILKE SILKEBORG - DIDI VAN DER VELDE - JENNY WILSON

OPENING dinsdag 10 MEI 18.OO ­ 22.OO uur Loods 6, KNSM-laan, Amsterdam

25 MEI ­ 2 JULI 2011
YVES BEAUMONT JAN RADERSMA JAAP DE VRIES

schilderijen gemengde techniek op paneel gemengde techniek op aluminium OPENING zaterdag 28 MEI 2011 16.00 ­ 18.00 UUR

Noot voor redacties