CIDI - Centrum Informatie en Documentatie Israël
De zwakte van Hamas en de PA
di 03-05-2011
Deze week komen in Cairo president Abbas en de leider van Hamas, Khaled
Mashal bijeen om hun handtekeningen te zetten onder het
verzoeningsakkoord dat beide partijen op 27 april hebben gesloten. Er
is in Israel sterk afwijzend op deze toenadering gereageerd, maar het
is de vraag of dit verstandig is. Immers beide rivalen lijken eerder
door zwakte dan door kracht in elkaars armen te zijn gedreven.
De Palestijnse Autoriteit (PA) heeft verzoening nodig om geloofwaardig,
eenzijdig een eigen Palestijnse staat te kunnen uitroepen. Twee
regeringen, één in Gaza en één op de Westbank, zijn een aanfluiting.
Daarnaast moeten Abbas en zijn Fatach-vrienden hun steun bij de
Palestijnse bevolking vergroten. Sinds vijf jaar zijn er in de
Palestijnse gebieden geen verkiezingen meer gehouden en daarna is de
representativiteit van de Palestijnse Autoriteit alleen maar verder
afgekalfd. Dat gebeurde onlangs nog door de publicatie van de
`Palestine Papers'. Daaruit ontstond het beeld dat de Palestijnse
onderhandelaars teveel concessies aan Israel zouden hebben gedaan
Samenwerking met Hamas helpt die softe indruk weg te nemen.
De verzoening biedt ook Hamas voordelen. De organisatie komt op deze
wijze tegemoet aan de demonstranten in Gazastad die sinds het begin van
de omwenteling in Egypte op eenheid aandringen. Hamas is bovendien
bevreesd dat in Syrië het volk de macht grijpt, waardoor zij haar
financiële en politieke steun verliest. Hamas zou dan andere Arabische
vrienden in de omgeving moeten vinden, maar dat lukt alleen als deze
voldoende vertrouwen in de gematigdheid van de organisatie hebben.
Verzoening met de PA helpt Hamas deze legitimiteit te verwerven.
Beide partijen hebben dus veel baat hun rivaliteit, al is het maar
tijdens de campagne voor de eenzijdige erkenning van de Palestijnse
staat, opzij te zetten. Dit gegeven biedt het Westen, dat jaarlijks
honderden miljoenen Euro's aan de Palestijnse Autoriteit geeft, een
ongekende mogelijkheid maximale invloed uit te oefenen. Van Hamas moet
verlangd worden dat het zijn Handvest intrekt en beide partijen moeten
door de VS en Europa gedwongen worden om, in ruil voor erkenning van de
Palestijnse staat, Israel als staat van het Joodse volk te accepteren.
Beide partijen zullen ook bereid moeten zijn het vluchtelingenvraagstuk
uitsluitend binnen de nieuwe staat Palestina op te lossen.
Als de VS en Europa verzuimen nu hun invloed op de combinatie
Hamas-Palestijnse Autoriteit te gebruiken en de Verenigde Naties
intussen wel een onafhankelijk Palestina accepteren, zal het Westen
verantwoordelijk worden voor een decennia durende verlamming, of erger.
R.N.