Gemeente Bunnik


Geachte aanwezigen, dames en heren, jongens en meisjes, allen hartelijk welkom op deze bijzondere plek in de gemeente Bunnik, Het is ieder jaar weer goed om te zien dat zoveel mensen op 4 mei de weg naar het indrukwekkende Herdenkingsmonument hier bij Fort Rhijnauwen weten te vinden, om zo met elkaar de eer te bewijzen en de dankbaarheid te tonen aan de mannen en vrouwen die waar ook ter wereld hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. En ieder jaar weer als we met elkaar op deze plek staan, dan gaan onze gedachten in het bijzonder naar de Nederlandse en Belgische verzetsstrijders die hier ­in de tweede wereldoorlogvanaf 1942 door de Duitse bezetters zijn geëxecuteerd. Gedood omdat ze met elkaar werkten aan het intense verlangen naar een vrij Nederland, een vrij Europa en een vrije wereld. Ook vanavond zullen de namen worden genoemd van hen van wie we weten dat ze hun leven hier hebben moeten laten en ik heet in het bijzonder de nabestaanden van deze vrijheidsstrijders -ook vanavond weer- welkom hier op de plek waar wij zullen gedenken. Binnen het meerjarenthema `Vrijheid Wereldwijd' heeft het Nationaal Comité 4 en 5 mei dit jaar gekozen voor het jaarthema `vrijheid op straat'. En in de afgelopen weken hebben we ook in onze wereldtijd kunnen zien hoe schokkend actueel dit thema is. Wereldwijd vele plaatsen waar mensen elkaar niet in vrijheid kunnen spreken en ontmoeten en de vrijheid van de straat niet meer kennen. Voor vanavond kies ik ervoor om juist een moment stil te staan bij de vrijheid dichter bij huis, de vrijheid in onze eigen straat bijvoor/10-5-yyyy/hoste

2

beeld. De vrijheid van elkaar en de vrijheid voor elkaar én de vrijheid waar we zélf iedere dag weer een grote invloed op kunnen hebben door wat we doen, wat we zeggen, wat we laten en wat we tonen.

Beste mensen, Morgen vieren we dat het 66 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de onderdrukking door de Duitse bezettingsmacht. En gedurende deze 66 jaar herdenken we steevast de mensen die hun leven en hun volledige inzet hebben gegeven voor onze vrijheid. Het is goed om te mogen ervaren dat ­juist in deze tijd- steeds meer mensen waarde hechten aan het herdenken van de mannen en vrouwen die waar ook ter wereld hebben gestreden voor vrijheid. 86% van alle Nederlanders is van mening dat het herdenken op 4 mei van grote waarde is om zo het besef van `vrij zijn' te verankeren in onze gedachten en in onze levensstijl. Maar........, horen wij zelf wel bij die 86% ?? Als het zo is dat 86% van de Nederlandse bevolking waarde hecht aan een herdenking als vandaag ­en ik gelóóf dat-. Geven wij dan wel voldoende invulling aan de opdracht die de bevrijders aan ons hebben meegegeven ?? Ik heb me de laatste dagen in de aanloop naar deze herdenkingstoespraak steeds vaker afgevraagd: 'voor welke vrijheid hebben de slachtoffers en de overlevenden tijdens de tweede wereldoorlog eigenlijk willen strijden?' Voor wélke vrijheid zijn er zo veel mensen gesneuveld ? Is dat de vrijheid voor opgeschoten jongelui om met scooters door het land heen dodenherdenkingen te verstoren? Is dat de vrijheid /10-5-yyyy

3

om met niemand in deze samenleving iets te maken te willen hebben ? Is dat de vrijheid om elkaar te mogen kwetsen om een geloof- of levensovertuiging ? Is dat de vrijheid van Pownews ? Is dat de vrijheid van een dwarsdoorsnee van inwoners, politici en bestuurders om alles maar te mogen doen en zeggen? `We leven immers in een vrij land ?' Is het de bedoeling geweest om vrijheid anno 2011, 66 jaar na onze bevrijding het werk te laten zijn van advocaten en rechters ? Want zo lang het niet direct strafbaar is mág het immers ?? Ik durf te geloven dat iedereen die zijn of haar leven heeft gegeven en heeft gewerkt aan onze vrijheid, heeft willen werken aan een wereld waarin je vrijheid dag in, dag uit, met elkáár maakt. Wat is vrijheid immers waard, als je een ander in vrijheid beperkt? Ik geloof dat we met elkaar op moeten staan tegen een wereld waarin het soms lijkt of we alleen bezig zijn met creëren van onze eigen individuele vrijheid en daarbij de vrijheid van een ander soms vergeten. Laten we elkaar nu alstublieft niet de maat nemen op vrijheid, maar laten we elkaar de ruimte geven voor vrijheid. Vrijheid, bijvoorbeeld, om aanwezig te mogen zijn om ­zoals vanavond- te herdenken en morgen te vieren. Ongeacht je geloofsovertuiging, je afkomst, je levensovertuiging of je politieke achtergrond. Áls we maar om kunnen gaan met de vrijheid die we in Nederland op straat willen hebben. Een vrijheid waarin we respect en ruimte zouden moeten bieden aan de ander. Een duurzame vrijheid, een vrijheid die we nog decennialang kunnen blijven volhouden, zit volgens mij in het vermogen niet álle persoonlijke vrijheid te willen nemen. Dames en heren, /10-5-yyyy

4

Gisteren werd ik getroffen door een kort bericht dat ik las van een jonge inwoonster van Bunnik. Ze schreef; `ik ga morgen met de moed in de schoenen naar dodenherdenking bij Rhijnauwen. Beschaamd om wat mensen elkaar aan kunnen doen'. Zomaar een bericht dat ik in een flits van een seconde voorbij zag schieten. En er zijn momenten dat ik dat gevoel herken. Maar zij weet ook: we hebben niets aan de moed in de schoenen. We hebben moed nodig in ons hoofd en in ons hart. Moed op samen op te staan, moed om met open handen, ogen en oren elkaar tegemoet te treden en moed om elkaar ruimte te geven. Als we dáárin slagen, met respect voor elkaars vrijheid, mening en overtuiging, dan zullen we in staat zijn om het vuur, de geest en de moed van onze bevrijders over te brengen op elkaar, op onze kinderen, onze kleinkinderen en onze achterkleinkinderen. Dán zullen we in staat zijn onze vrijheid duurzaam te maken. Een grote, waarde- en waardenvolle vrijheid mét ruimtebeperking. Dadelijk staan we twee minuten stil, twee minuten stilte om alle mannen en vrouwen te herdenken die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Zullen we elkaar inspireren om de gedachte van deze twee minuten het komend jaar voort te laten leven in onze harten en in onze hoofden ? Dán doen we oprecht recht aan de namen die dadelijk zullen worden voorgelezen, mensen die hier op deze plek hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Dankuwel.