Nederlandse Vereniging van Journalisten
NVF over: Nikkelen Nelis
vrijdag 29 juli 2011 | `Kadir van Lohuizen vertelde in fotovakblad P/f
over zijn trektocht van het uiterste zuiden van Chili naar het noorden
van Alaska. Onderweg fotografeert hij landverhuizers, mensen die hun
geboortegrond hebben verlaten om ergens anders neer te strijken. Een
fascinerende onderneming. Kadir fotografeert niet alleen, hij filmt,
schrijft, twittert en maakt opnames voor de radio. Multimediaal dus.
Niets op tegen, maar zijn verklaring voor deze aanpak stemt niet
vrolijk. `Omdat ik me afvraag of ik het over vijf jaar nog red met
alleen fotograferen. Om het hoofd boven water te houden, moeten we onze
horizon verbreden.'
Zulke teksten hebben we vaker gehoord. De fotojournalistiek en de
documentaire fotografie hebben het lastig. Door de digitalisering is er
een enorm aanbod van beeld en opdrachtgevers hebben er minder geld voor
over. De fotografen zoeken naar nieuwe markten om hun omzet op peil te
houden. Daarbij maken ze graag gebruik van de nieuwe technologie om hun
werk te verrijken met geluid, bewegend beeld en geschreven teksten.
Heel ondernemend en vernieuwend. We kunnen ze alleen maar aanmoedigen
te blijven zoeken en als NVF willen we onze leden daar graag bij
helpen.
Toch wringt het. Het zou toch veel mooier zijn als iemand als Kadir van
Lohuizen honderd procent als fotograaf zou kunnen blijven werken.
Iemand met zoveel talent en engagement zou gewoon zijn vak trouw moeten
blijven. Nu moet hij zich van alles op de hals halen omdat hij vreest
voor zijn bestaan. Het doet denken aan Nikkelen Nelis, de
straatmuzikant die wel vier instrumenten tegelijk bespeelt. Dat past
niet bij het beeld dat ik van Kadir van Lohuizen heb.
Rimmer Mulder, voorzitter NVF