Promotie Drs. M.J.L. de Heide
Titel proefschrift
R&D, Innovation and the Policy Mix
---
Promotoren:
Prof.dr. C.G. de Vries
---
Datum
04 november 2011 11:30
---
Locatie:
Woudestein, senaatszaal
---
Faculteit
Erasmus School of Economics (ESE)
Stimulering R&D en innovatie kan efficiënter en effectiever
Andere inzet van beleidsinstrumenten
De overheid kan onderzoek en innovatie bij het bedrijfsleven
efficiënter en effectiever stimuleren. Dit stelt Marcel de Heide in
zijn proefschrift `R&D, Innovation and the Policy Mix'. De Heide
promoveert vrijdag 4 november 2011 aan de Erasmus Universiteit
Rotterdam (EUR).
Voor geïndustrialiseerde landen zijn R&D en innovatie belangrijke
pijlers voor toekomstige economische groei. Deze landen hanteren het
zogenaamde `policy mix- concept' als theoretische basis voor hun beleid
om de innovatiecapaciteit te versterken.
De policy mix is de totale set overheidsinstrumenten, zoals subsidies
en belastingmaatregelen, om onderzoek en innovatie te ondersteunen. Een
belangrijk aspect van het concept is de notie dat deze instrumenten
elkaar beïnvloeden. Toepassing van het concept verschaft een
theoretisch kader voor de coördinatie van instrumenten tot een optimale
set. Zo moet deze doeltreffend zijn bij het initiëren van onderzoek en
innovatie en doelmatig wat betreft de kosten van de interventie.
Beperkingen
De theoretische resultaten van het onderzoek van De Heide laten de
beperkingen zien van de huidige wijze waarop de overheid
industriegeoriënteerd onderzoek ondersteunt.
Internationale afspraken over overheidsinterventie voorzien in een
specifieke, vaste bijdrage aan de projectkosten van onderzoek. Deze
overheidsbijdrage wordt bepaald door de karakteristieken van het
bedrijf (bijvoorbeeld MKB of grotere onderneming) en het soort
onderzoek (bijvoorbeeld fundamenteel of toegepast). Risico's rond de
uitvoering van het onderzoek of de potentiële verandering van de winst
spelen echter geen rol bij het bepalen van de subsidie.
Het gevolg is dat bedrijven die een hogere tegemoetkoming nodig hebben
niet zullen innoveren. De huidige aanpak belemmert dus een effectieve
ondersteuning van onderzoek en innovatie. Daarnaast is het mogelijk dat
bedrijven die wel besluiten te innoveren voor de toegestane vaste
tegemoetkoming, dit misschien ook hadden gedaan voor een lagere
bijdrage. En dat betekent dat overheidsondersteuning ook niet efficiënt
is, stelt De Heide.
Beleidsinstrumenten
Overheden gaan er verder van uit dat beleidsinstrumenten, zoals
subsidies, belastingmaatregelen of leningen, allemaal even efficiënt
zijn in het initiëren van onderzoek en innovatie. In zijn onderzoek
toont De Heide aan dat dit echter alleen geldt bij een bepaalde,
kritische kans op het falen van een onderzoeksproject. Deze wordt
bepaald door de perceptie van het risico en de winst en verlies van het
bedrijf.
Is het verwachte risico hoger, dan is het gebruik van een
voorwaardelijke belastingbijdrage (die alleen wordt uitgekeerd wanneer
de onderzoeksresultaten succesvol worden geïmplementeerd) het meest
efficiënt. Daarna zijn achtereenvolgens subsidies en leningen de meest
doelmatige beleidsinstrumenten. Voor een verwacht risico lager dan de
kritische kans is de ordening omgekeerd.
Erasmus Universiteit Rotterdam