'Losse' havenarbeiders vitaal bij acties en stakingen
Promotie Sociologie
woensdag 16 november, 13.00 uur
Havenarbeiders eisten eind negentiende eeuw de zekerheid van de vaste arbeid, maar de vrijheid van de losse arbeid. De twintigste eeuw stond echter in het teken van de neergang van de losse havenarbeid. De neoliberale flexibiliteit van de laatste 25 jaar maakte daaraan een einde. Dit proces werd door de vakbeweging meer begeleid dan bestredend. De losse arbeid die plichten zonder rechten bood, reguleerde de onregelmatige goederenstroom en fluctuaties in de aantallen benodigde arbeiders. Om die golven te temmen - en de sociale rust te bewaken - kwamen de Amsterdamse havenbaronnen in 1916 tot een havenpool die op bestelling arbeiders leverde. Hans Boot zocht, via de geschiedenis van de opeenvolgende Amsterdamse pools, naar een verklaring voor de ontwikkeling van de losse havenarbeid. Hij volgde de vakbonden vanaf de arbeidsenquête in 1890 tot en met het jarenlange, juridisch gevecht van in 1998 ontslagen poolarbeiders met bestuurders van FNV Bondgenoten als werkgever. De aard van de
havenarbeid kweekte volgens Boot een sociaal klimaat van solidariteit en strijdbaarheid, in het bijzonder bij de niet aan een specifiek bedrijf gebonden poolarbeiders. Ze vormden een vitale schakel in acties en stakingen.
Dhr. J.P. Boot: Opstandig volk. Neergang en terugkeer van losse havenarbeid. Promotor is dhr. prof. dr. M.M. van der Linden.
Locatie: Aula van de UvA, Singel 411, Amsterdam.
Universiteit van Amsterdam