Ingezonden persbericht


P E R S B E R I C H T
Amsterdam, 6 oktober 2011

Kes
Klassieker Ken Loach over Britse mijnwerkerszoon uitgebracht door EYE

Kes, de tweede speelfilm van Britse cineast Ken Loach, behoort volgens het British Film Institute tot de toptien van beste Britse films van de 20ste eeuw. EYE Film Instituut Nederland heeft de film verworven voor de collectie en brengt Loachs klassieker over het leven van het Britse mijnwerkerskind Billy nu uit in Nederland. Ook programmeert EYE een aantal belangrijke films uit het oeuvre van Ken Loach uit de eigen collectie. Te zien zijn onder meer Family Life (1971), My name is Joe (1998) en Route Irish (2010), Loachs meest recente film. Kes is onlangs gerestaureerd door MGM. Kes is te zien van 24 t/m 30 november in EYE Vondelpark (Amsterdam), Filmhuis Den Haag en Plaza Futura (Eindhoven). Op 19 november (19.30) vindt een voorpremière plaats in EYE met een inleiding (30') door filmjournalist Jan Salden. Programma Ken Loach, EYE Vondelpark (Amsterdam), van 20 t/m 30 november.

In zijn tweede speelfilm schetst Loach een ontroerend portret van de vijftienjarige Billy. De jongen groeit op in een arbeidersgezin in Yorkshire, een mijnwerkersstadje in Noord-Engeland. Billy's leven is weinig rooskleurig; zijn moeder verwaarloost hem, zijn oudere broer pest hem en op school regent het straffen door ongeïnteresseerde bullebakleraren. Wanneer Billy op een van zijn zwerftochten in de omgeving een nest torenvalken vindt, besluit hij een jong mee te nemen. Al zijn tijd steekt hij in het africhten van de valk, die hem zijn deprimerende omgeving doet vergeten.

Kes werd bij uitbreng in 1969 hogelijk geprezen door de Britse filmkritiek. Veel lof was er voor de inzet en het spel van de amateurcast, Loachs empathische maar niet sentimentele schildering van het arbeidersmilieu en de manier waarop hij sociaal engagement wist te vertalen in meeslepende, beeldende cinema. In de volgende vier decennia zou Loach om precies deze kwaliteiten bekendheid verwerven als een van de belangrijkste regisseurs van het Brits sociaalrealisme. Hoewel niet iedereen gecharmeerd was van Loachs politieke stellingname - de regisseur had stevige kritiek op de Britse klassenmaatschappij, de Britse aanwezigheid in Noord-Ierland en de Britse deelname aan de inval in Irak - stond zijn talent als naturalistisch verhalenverteller al die jaren buiten kijf. Gevraagd naar zijn inspiratiebronnen liet de regisseur weten dat naast Vittorio Pontecorvo's Battle of Algiers (1966) en Milos Formans Liefde van een blondje (1965) vooral de neorealistische klassieker Ladri di biciclette (1948) van Vittorio De Sica van grote invloed was geweest. 'Fietsendieven deed me beseffen dat film kon gaan over gewone mensen en hun dilemma's; dat het niet ging om sterren, rijkdom of absurde avonturen.'

In 1999 plaatste het British Film Institute Kes, bij uitbreng een publiekstrekker, op nummer zeven van de toptien van beste Britse films van de 20ste eeuw - teken dat Loach tot de canon van Britse filmmakers was doorgedrongen. In tegenstelling tot Loachs latere films is Kes nooit in Nederland uitgebracht. EYE doet recht aan de klassiekerstatus van Loachs tweede speelfilm en brengt de door MGM gerestaureerde versie (scherpere beeldkwaliteit, heldere kleuren) uit in de Nederlandse theaters. Van 20 tot en met 30 november is ook een selectie uit Loachs oeuvre te zien in EYE Vondelpark. De zeven films, grotendeels afkomstig uit de EYE-collectie, laten Loachs ontwikkeling zien van de jaren zeventig tot nu; op het programma staan Family Life (1971), Hidden Agenda (1990), Ladybird, Ladybird (1994), Land at Freedom (1995), My Name is Joe (1998), Looking for Eric (2009) en het recente Route Irish (2010), die ook in Nederland werd uitgebracht.

Over de regisseur
Ken Loach (Nuneaton, Warwickshire, England, GB, 1936) is de zoon van een machinebankwerker. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Oxford, was acteur bij een rondtrekkende theatergroep en debuteerde in 1967 met de speelfilm Poor Cow, over het grimmige leven van de echtgenote van een bajesklant. In de jaren daarvoor baarde hij opzien als regisseur van sociaalrealistische docudrama's en de populaire politieserie 'Z-Cars' voor de BBC. Na het succes van Kes - de film werd verkozen tot de beste Engelse film van 1970 - werkte Loach weer lange tijd voornamelijk voor de televisie. Met films als The Gamekeeper (1978), Looks and Smiles (1982) en Fatherland (1986) leverde hij - soms grimmig - commentaar op het Engeland van Margaret Thatcher. Vanaf de jaren negentig hanteerde Loach een wat breder palet; het sociaal engagement bleef, evenals de naturalistische vertelstijl, maar de boodschap werd subtieler, zachter en met meer humor gebracht. Riff-Raff (1991, over de romance tussen een bouwvakker en een werkloze popzangeres), Raining Stones (1993), Land and Freedom (1995, over de Spaanse burgeroorlog) werden onderscheiden met diverse prestigieuze festivalprijzen, waaronder de Speciale Juryprijs van het Cannes-filmfestival (Raining Stones) en de Felix Award voor beste Europese film (Riff-Raff). Later trad Loach op de voorgrond met producties die de belangstelling trokken van het grote publiek zoals het 'working class'-relatiedrama My Name is Joe (1998, Gouden Palmnominatie, prijs voor beste acteur van het Cannes-filmfestival), César-winnaar Ae Fond Kiss... (2004, over de relatie tussen een jonge Aziatische man en een blanke vrouw in Glasgow), de historische vertelling The Wind that Shakes the Barley over Ierlands onafhankelijkheidsstreven (2006, Gouden Palm-winnaar) en het politiek kritische Route Irish (2010), waarin een voormalige huursoldaat onderzoek doet naar de dood van zijn vriend in Irak (Gouden Palmnominatie Cannes-filmfestival).

Kes (Groot-Brittannië, 1969)
35mm - kleur - 110 min.
Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

Regie Ken Loach
Producent Tony Garnett
Scenario Barry Hines, Ken Loach, Tony Garnett (naar Barry Hines' roman A Kestrel) Camera Chris Menges
Art-direction William McCrow
Geluid Gerry Humphries
Montage Roy Watts
Muziek John Cameron
Met David Bradley, Freddie Fletcher, Lynne Perrie, Brian Glover e.a.

Uitbreng EYE Film Instituut Nederland

Noot voor redacties

Meer informatie (

Ingezonden persbericht