Mens kan zelf het afweersysteem beinvloeden
Mens kan zelf het afweersysteem beinvloeden
25 juni 2014
Print | Verstuur e-mail
Nijmeegs onderzoek heeft vastgesteld wat tot nu toe voor onmogelijk werd gehouden: de mens kan zijn eigen afweersysteem bewust beinvloeden. Het onderzoek van dr. Matthijs Kox naar de technieken van Iceman Wim Hof haalde dan ook de internationale wetenschappelijke pers. Meer onderzoek is nodig
om uit te vinden wat dit kan betekenen voor de behandeling van ontstekingsreuma.
Dr. Matthijs Kox (l) is onderzoeker op de afdeling Intensive Care van het Radboudumc. Samen met professor Peter Pickkers (r) heeft hij het onderzoek naar de technieken van Iceman Wim Hof gedaan. Dr. Kox geeft uitleg over dit bijzondere onderzoek.
Wat was precies het doel van het onderzoek?
'Wij wilden onderzoeken of het, na training in bepaalde technieken, mogelijk is om je autonome zenuwstelsel en je immuunsysteem willens en wetens te beinvloeden. Autonoom wil zeggen dat dat deel van het zenuwstelsel niet beinvloedbaar is, het lichaam regelt alles zelf. Denk bijvoorbeeld aan de
hartslag, de ademhaling of de lichaamstemperatuur. Ook het immuunsysteem kan je in principe niet zelf beinvloeden.'
Hoe zag het onderzoek eruit?
'We hebben allereerst 24 gezonde vrijwilligers gezocht, allemaal mannen. Dit omdat we weten dat het vrouwelijke immuunsysteem, waarschijnlijk door de hormooncyclus, niet altijd precies hetzelfde reageert. Deze vrijwilligers hebben we door loting verdeeld in een groep die de training van Wim
Hof kreeg en een groep die ongetraind bleef. Daarna deden alle deelnemers mee aan een experiment waarmee we de reactie van het immuunsysteem konden vaststellen. Dat gebeurt door het inspuiten van een dood bestanddeel van een bacterie, waardoor een ontstekingsreactie ontstaat. Op die manier
konden we de reactie van het afweersysteem vergelijken tussen de getrainde en de niet-getrainde vrijwilligers.'
Waaruit bestond de training?
'De vrijwilligers die ingeloot waren, werden 10 dagen getraind door Iceman Wim Hof, waaronder 4 heel intensieve dagen in Polen. Er waren 3 belangrijke elementen van de training: meditatie, ademhalingsoefeningen en blootstelling aan koude. De meditatietechnieken waren gericht op ontspanning. De
ademhalingstechnieken die ze aanleerden, bestonden uit diepe ademhalingen en de adem lang inhouden, en uit diepe in- en uitademingen met korte periodes van de adem inhouden en het aanspannen van alle spieren. Natuurlijk werden de vrijwilligers ook blootgesteld aan kou. Zo liepen ze in korte
broek een berg op in gevoelstemperaturen tussen -12 en -27 graden Celsius en zwommen ze in ijskoud water.'
Wat kwam er daarna uit het experiment?
'Net voor het inspuiten van het bacteriebestanddeel begonnen de getrainde proefpersonen hun technieken uit te oefenen, wat ze drie uur lang volhielden. Bij die groep bleek de hoeveelheid adrenaline in het bloed veel hoger te zijn dan bij ongetrainde vrijwilligers. Adrenaline is een signaalstof
van het autonome zenuwstelsel. De verhoogde hoeveelheid geeft dus aan dat de getrainde proefpersonen dit stelsel bewust hebben beinvloed. Door de adrenaline werden ontstekingsstoffen geremd. Dat zagen we ook terug bij deze proefpersonen. Zij kregen minder sterke griepachtige verschijnselen dan
de ongetrainde vrijwilligers.'
Wat heeft u nu precies vastgesteld?
'We hebben kunnen laten zien dat het mogelijk is om het autonome zenuwstelsel willens en wetens te stimuleren, waardoor de adrenaline wordt verhoogd en het immuunsysteem wordt onderdrukt. Van beide systemen dachten we dat het niet mogelijk is om die bewust te beinvloeden. Dit is een heel
belangrijke constatering en daarom hebben we dit onderzoek ook in een heel gerenommeerd wetenschappelijk blad kunnen publiceren.'
Wat gaat u nu doen met deze resultaten, bijvoorbeeld bij reuma?
'We willen in eerste instantie gaan onderzoeken welke van de 3 technieken van Wim Hof, dus meditatie, ademhaling en kou, het meeste bijdraagt aan de onderdrukking van het afweersysteem. Daarna willen we de effecten van een of meerdere technieken gaan onderzoeken bij patienten met
ontstekingsreuma. Toch duurt dat nog wel even. Pas als we kunnen aantonen dat de technieken de gezondheid gunstig beinvloeden, kunnen we gaan nadenken over mogelijke behandeling van ontstekingsreuma.'