Gemeenteverteller: De toren
donderdag 19 februari 2015
Gemeenteverteller Jans Polling schrijft bij gelegenheid over onderwerpen die in Borger-Odoorn spelen.
Gemeenteverteller Jans Polling Klik om te vergroten
Het zal je toch ok maor gebeuren: Nao dik zeshonderd jaor wegstopt achter een merkwaardige verzameling muur- en dakdielen. En dat umdat een architect van het rechte pad ofdwaalde en in een vlaag van verstandsverbiestering een verbazingwekkende verzameling bouwsels bij mekaor frommelde, umdat
een gemienteraod doodsbenauwd was dat ze niet modern genog zul wezen en umdat de bevolking al murw beukt was deur alle merkwaardige planologische fratsen van de leste dartig jaor.
Zo kun het gebeuren, dat der een historisch pand, nee, twee historische gebouwen ofofferd weurden, umdat ok Borger hard neudig met mus in de vaort der volkeren. Wat heb wij in 1977 verwonderd keken naor het neie gemientehoes, annex ontmoetingscentrum. Het leek op een doolhof met spannende
trappen en deurgangen, een spannende kinderspeulplaots leek het, een kermisattractie, waor je haost wel geld veur betalen wolden um der deur te muchen rennen en verstoppertie te speulen. Een ideale filmset veur horrorprodukties. Maor vunden wij het mooi? Een multifunctioneel centrum? Best. Dat
had prachtig argens kund. Een nei gemientehoes, umdat der al meer en meer inwoners en dus ok ambtenaren kwamen? Prima, ruumte genog achter het olde, negentiende eeuwse neoklassieke gebouw. Een mooie architectonische oetdaging um een verbinding te maken tussen een klassieke en een zakelijke
oetstraling.
Niks daorvan. De olde toren, trots baken van een boerendoerp met veul burgers, weurd inbouwd. Alle ruumte die neudig was um het sobere, roem dartig meter hoge hoge bouwsel een beetie tot zien recht te laoten kommen weurd verkwanseld. In de jaoren '90 dee men der nog maor es een scheppie
bovenop, want was een grote, licht gebogen, overbodige, veul te dure en hoog gelegen raodzaal niet veul belangrieker? Dat, met de boergemister trots veur het raam, dat bepaalde het aanzien van Boerger. Gelukkig niet langer dan 37 jaor.
Toen was het tied veur de kapitaalvernietiging waor, merkwaardig genog, weinig mensen rouwig um waren. Starker, men juicht het toe, misschien wel veur het eerst in de trotse geschiedenis van de briljante planologie van Borger. Nooit is men in briede zin blieder west met ofscheid nemmen van
weggegooid geld.
De ofbraak van het bizarre gedachtenspinsel is vrijwel achter de rug. Der stiet nog een rest en dat hef te maken met langlopende huurcontracten. Maor ooit zul wij het grote genoegen weer smaken, um vanaf 360 graoden de kerk en dan veural de trotse gotische toren oet de 14e eeuw te kunnen
zien.
Ieder keer as ik Boerger binnen ried vanof de N34 en de toren zie, weer in de ruumte, weer met lucht, dan bekroep mij een gevuul van opluchting, van puur genieten, van bijna tastbare opwinding. Een baken is hij weer, die toren. Een baken, dat zeg: "Kom maor hier, dit is een trots dorp, met
goeie mensen, waor der al meer en meer gezond verstand begunt te kriegen. Kom maor hier, hier is 't goed." En aj dan goed kiekt, hiel goed kiekt, is het net of de olde toren wat glimlacht en of hij zich de boerst wat oppompt. Eerlijk waor!
Optimistisch as ik bin, durf ik derop te vertrouwen dat daor nooit weer wat veur bouwd wordt. Elke planoloog mot toch hetoelfde zien as ik (en met mij veule andere mensen) as e, tussen twee vergaderingen deur, deur het doerp jag? En misschien bint der zoelfs wel planologen die even tied nemt
um daor een kleine wandeling te maken um zo het onverwachte beeld van de neie ruumtelijke ordening in zich op te nemmen. Want der moet toch genog in en rond Boerger wonen: Mensen met gezond verstand en gevuul veur historie en planologie?
Nieuwsberichten