Nederland negeerde mensenrechten in Groningen

Uit het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid blijkt overduidelijk dat niet zorgvuldig is omgegaan met de veiligheid van de inwoners in Groningen. Veiligheid heeft niet meegespeeld bij de besluitvorming over gaswinning. Het ministerie van Economische Zaken nam hiermee de taak als beschermer van het veiligheidsbelang/publieke belangen niet serieus. Het is tijd dat de overheid erkent welke mensenrechten in het geding zijn. Dat is nodig voor het maken van de juiste afwegingen om te komen tot oplossingen. Oplossingen die tot stand moeten komen in verbinding met de Groningers.

Verschillende mensenrechten zijn hier relevant. De staat is verplicht de burger effectief te beschermen in zijn recht op fysieke en psychische gezondheid, zijn recht op veiligheid en de bescherming van zijn woning. Daarnaast spelen ook het recht op adequate huisvesting en leefomstandigheden, bewoonbaarheid van huisvesting en het recht op gezondheid een rol. De overheid is primair verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat deze mensenrechten in Nederland gewaarborgd zijn.

De Onderzoeksraad voor Veiligheid concludeert tevens dat er te lang - tot 2013 - onvoldoende gecommuniceerd is zowel door de overheid als de NAM. Er is lange tijd niet gesproken met maar over de Groningers. De communicatie richtte zich vooral op de kracht en mogelijke schade van aardbevingen en niet op de ongerustheid en de onveiligheidsgevoelens van inwoners van Groningen. Communicatie mag niet verengd worden tot voorlichting aldus de Onderzoeksraad. Een aanbeveling die het College voor de Rechten van de Mens onderstreept.

Participeren is een fundamenteel mensenrecht. Burgers hebben het recht deel te nemen aan en mee te beslissen over de manier waarop hun land en hun gemeente wordt bestuurd. Het omvat onder meer het recht van burgers deel te nemen aan de besluitvorming over zaken die hen aangaan. Het is des te belangrijker te kunnen meepraten en meebeslissen als het over beleid gaat dat mensen raakt in hun mensenrechten. Participatie moet effectief zijn - eenzijdige en/of in inhoud beperkte communicatie is dat niet.