Nieuwsbericht | 03-06-2015

Minister Asscher gaat onderzoeken of hij buitenlandse imams die hier structureel in een moskee aan de slag gaan, Nederlandse taal- en maatschappijcursussen gaat aanbieden voordat ze naar ons land komen. De minister wil hiermee mogelijk het voorbeeld volgen van Duitsland, dat zulke cursussen al aanbiedt aan Turkse imams die daar komen preken.

Dat schrijft de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid vandaag in een brief aan de Tweede Kamer.

In zijn brief komt Asscher ook terug op de gesprekken die hij de afgelopen periode voerde met vertegenwoordigers van Turkse Religieuze Stromingen en Organisaties (TRSO's) in ons land. Met hen is gesproken over de positie van Turks-Nederlandse jongeren, over transparantie van de organisaties en over de invloed van de Turkse overheid.

Asscher heeft met de organisaties afgesproken gezamenlijk op te trekken om te voorkomen dat Turks-Nederlandse jongeren zich afsluiten van de Nederlandse samenleving. Hij riep de organisaties ook op om meer naar buiten te treden en zo het beeld van ondoorzichtigheid bij te stellen. De minister schrijft dat hij blijft investeren in de relatie met de TRSO's om zo goede samenwerking en een kritische dialoog mogelijk te maken.

Tot slot gaat Asscher in de Kamerbrief in op de kritiek van de Turkse overheid op Nederland in november vorig jaar. Een woordvoerder van het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken sprak toen naar aanleiding van een rapport in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken over de TRSO's over `agressieve taal en racistische beschuldigingen tegen Turken die deel uitmaken van de Nederlandse samenleving'.

Asscher schrijft dat er inmiddels op verschillende diplomatieke niveaus gesproken is over de kwestie. Daarbij is aangegeven dat Nederland een integratiebeleid voert dat er op gericht is Turkse Nederlanders volledig in de samenleving te laten meedoen. Het staat daarbij iedereen vrij om zich te organiseren in eigen organisaties. De Nederlandse regering dringt er wel op aan dat deze organisaties transparant zijn, ook als het gaat om de invloed van buitenlandse overheden.