27/06/2015 - Tijdens Veteranendag tonen we als bevolking van Nederland onze erkenning en waardering voor de veteranen die zich voor ons allemaal hebben ingezet in oorlogsomstandigheden en tijdens vredesmissies. Lang geleden, maar soms ook heel recent. Veteranendag is ook een erkenning en viering van vrijheid, via al die mensen die zich ingezet hebben voor die vrijheid. Zelf moet ik altijd denken aan de collega's waarmee ik in 2008 als pelotonscommandant panzerhouwitzer naar Uruzgan uitgezonden ben geweest geweest. Daar heb ik met mijn peloton de Nederlandse, Australische en Britse troepen met licht-, rook- en granaten ondersteund.

Ik had al rechten en bestuurskunde gestuurd en daarna jaren als beleidsmedewerker op een ministerie gewerkt. Maar militair worden was echt een lang onvervulde meisjesdroom. De uitzending naar Uruzgan was vervolgens een eyeopener voor mij; daar zag ik de waarde van vrijheid pas echt.

Ik dacht dat ik de kansen die je in Nederland krijgt, wel voldoende waardeerde. Dat had ik niet goed gezien. Want in Uruzgan ervoer ik hoe onvanzelfsprekend vrijheid kan zijn. Ik zag wat er gebeurt met een land waar mensen elkaar totaal niet meer vertrouwen. Als mensen niet langer hoop op een beter leven hebben en waar een functionerende overheid decennialang afwezig is. Als je daar als kind met astma geboren wordt, ga je dood, omdat de meest elementaire medicijnen niet voorhanden zijn. Onderwijs is slecht en meisjes mogen sowieso nauwelijks naar school. En over de gevaren op straat heb ik het dan nog niet eens.

Nederland en Uruzgan zijn natuurlijk totaal niet met elkaar te vergelijken. Maar mijn ervaringen in Uruzgan brachten bij mij wel het besef, dat je hard moet blijven knokken om Nederland op orde te houden. Welvaartsgroei is niet langer een vanzelfsprekendheid. Mensen maken zich zorgen om hun baan, pensioen en werk. En de staat zal ook niet alle problemen oplossen. Ik besloot daarna dat ik ook in Nederland een bijdrage wilde leveren aan het behoud van vrijheid en welvaart (als militair, en als mens).

Na de val van het kabinet over de verlenging van de missie in Uruzgan en mijn verontwaardiging daarover, besloot ik te solliciteren bij het CDA als Kamerlid. En in die functie beslis ik nu zelf mee over het uitsturen van militairen op missie om de vrijheid van mensen in een ver land te verdedigen. Kamerleden van alle politieke partijen geven aan dat dit de moeilijkste beslissing voor hen is.

Ik ervaar dat ook zo. Je bent verantwoordelijk voor de militairen die je naar een ver land stuurt. Onze troepen moeten zich goed kunnen verdedigen. Modern materieel en voldoende training zijn belangrijk om militairen goed voorbereid weg te sturen. Dat betekent ook, dat je als politiek een taak hebt om goed voor de teruggekomen militairen te zorgen. Veteranen hebben recht op erkenning, waardering en indien nodig zorg.

Veteranen leveren terug in Nederland een belangrijke bijdrage in het kader van het koesteren en waarderen van vrijheid. Zij hebben namelijk in andere landen gezien hoe het kan misgaan en wat dat voor een samenleving betekent. Je moet er met elkaar voor zorgen dat mensen ook in Nederland in vrijheid kunnen blijven leven. Veteranen zijn de beste vertolkers voor die boodschap. Want vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid, een betere wereld, die maak je samen.

Hanke Bruins Slot