God weet hoe de toekomst zal zijn - Protestantse Kerk Nederland
Somalische Regina in F1-hotel te Groningen (foto: Diakonia)02 november 2015
De Somalische Regina vertelt in Diakonia hoe zij werd opgevangen in het F1-hotel te Groningen.
Pagina-inhoud
Haar man en twee van haar kinderen werden vermoord, drie van haar kinderen zijn spoorloos verdwenen. De Somalische Regina verloor alles en vluchtte moederziel alleen naar Nederland. Hier zwierf ze twee jaar lang zonder papieren op straat, totdat ze in de bed-bad-broodopvang in Groningen een
veilig plekje vond.
Kaal, wit en vervallen
Het voormalige F1-hotel in Groningen biedt honderden ongedocumenteerden een dak boven hun hoofd en een veilige plek om aan hun toekomst te werken. Dit is mede te danken aan een zaak die de Protestantse Kerk in Nederland namens Kerk in Actie aanspande tegen de Nederlandse staat. Het Comite van
het Europees Sociaal Handvest (ECSR) oordeelde dat Nederland de rechten schendt van mensen die (nog) niet in Nederland mogen blijven. Nederland moet hen de minimale sociale voorzieningen bieden. In de volksmond `bed, bad en brood' genoemd. Daarom bekostigt de gemeente Groningen de opvang van
ongedocumenteerden. INLIA, een organisatie voor hulp aan asielzoekers in nood, begeleidt de mensen die er verblijven.
We ontmoeten Regina in de gang als we een rondleiding krijgen door het voormalige hotel. Gastvrij opent ze de deur naar haar kleine kamer, die ze deelt met een andere Somalische vrouw. Typisch een kamer uit een budgethotel. Kaal, wit en vervallen. Met ruimte voor twee smalle bedden en een
toiletmeubel. De kamer wordt opgefleurd door bont gekleurde doeken die strakgetrokken over de bedden liggen.
Een tangetje en wat spuiten
Regina kwam in 2013 aan in Nederland, alleen, op de vlucht voor Al-Shabaab, een islamistische terroristische organisatie die actief is in Somalie. Tien jaar daarvoor was haar man door hen vermoord, nu ook twee van haar kinderen. Van de andere drie wist ze niet waar ze waren. Misschien zijn ze
ook wel dood. Zonder duidelijk doel vertrok Regina naar het vliegveld, en nam een vliegtuig. Ze had als analfabeet geen idee waar ze naartoe ging, en kwam terecht in Nederland. Ze leefde op straat.
John van Tilborg, directeur bij INLIA, haalde haar naar het F1-hotel na een telefoontje van het ziekenhuis in Stadskanaal. "Ze was net geopereerd aan haar knie maar kon nergens heen. Wij hebben haar toen opgehaald." Een ontnuchterende ervaring. "Eerst werd mevrouw in een rolstoel bij ons
afgezet. Toen kregen we een tangetje, omdat de nietjes na twee weken uit de knie verwijderd moesten worden. En ook een aantal spuiten, zodat we haar konden verdoven tegen de pijn. En tot slot de mededeling dat mevrouw zich niet zelf kon verzorgen, of we daar ook mee konden helpen. Dit gebeurt
gewoon in Nederland." Hoe kijkt Regina zelf naar Nederland? "Ik heb er jaren op straat geleefd. Maar ik wil ook niet vergeten dat ik op kosten van Nederland geopereerd ben."
Alternatief voor de straat
Nu `verblijft' ze in het F1-hotel. John spreekt bewust over `gasten', en wil niet praten over `wonen'. "Dat is te definitief en dat kunnen we niet waarmaken. Wij bieden hier een veilige plek voor mensen die anders op straat staan. Wij zijn niet het rijk, de IND of politie. Mensen hoeven niet
bang voor ons te zijn. We willen juist helpen en een alternatief zoeken voor de straat. Samen bekijken we heel open wat de mogelijkheden zijn en werken we aan een oplossing. Van de ruim vijftig mensen die vanuit het F1-hotel doorgestroomd zijn, zijn er zes uit beeld verdwenen. Rond de 25
hebben een verblijf gevonden in een asielzoekerscentrum. Vier hebben een verblijfsstatus gekregen en een is teruggekeerd naar het land van herkomst. Een aantal mensen is verplaatst naar andere gemeenten of landen binnen de EU."
Corvee of boete
Hij laat de keuken zien. Een grote ruimte met vier kookeilanden. "Iedereen wordt ingedeeld voor corvee. Doe je het niet? Dan wordt een `boete' afgetrokken van je weekgeld. Als iemand anders de corveetaak wel doet krijgt die extra geld. Dit doen we heel bewust. Het is belangrijk dat mensen zelf
initiatief nemen en verantwoordelijkheid dragen."
Werken aan perspectief
Mensen krijgen in het F1-Hotel de tijd om stap voor stap aan hun toekomst te werken. Ze hebben in hun thuisland vaak de meest gruwelijke dingen meegemaakt. Meer dan kwart van de mensen heeft psychische problemen. Mensen zitten daarnaast soms jarenlang in een procedure voor er duidelijkheid is.
"Vergeet niet, om hier te komen, hebben ze vaak alles opgegeven. Als je dan niet mag blijven, moet je mensen ook de tijd geven om te wennen aan het idee dat terugkeren naar land van herkomst het beste is. De ervaring die we hier hebben is heel positief. Mensen keren terug naar huis of werken
aan integratie. Daar is alles op gericht."
Hoe ziet Regina haar toekomst? "God weet hoe de toekomst zal zijn", zegt ze berustend. Haar hoop is gevestigd op een verblijfsvergunning.
>Bron: Diakonia: vakblad voor protestantse diakenen