Rob Visser: God geeft ons de tijd - Protestantse Kerk Nederland


Rob Visser: God geeft ons de tijd14 november 2015

Ds. Rob Visser is een van de gastsprekers op de Landelijke Diaconale Dag. "Ik voel me een soort profeet", vertelt hij in Kerkinformatie.

Pagina-inhoud

Het is even zoeken op IJburg. De Binnenwaai lijkt van buiten op het eerste gezicht meer op een klein buurtcentrum dan een kerk. Binnen hangen kleurige schilderijen en tekeningen. Dominee Rob Visser is al druk in de weer met het Senseo apparaat.

Visser werd in 2010 gevraagd om naar IJburg te komen om daar de eerste -door de landelijke Protestantse Kerk bekostigde- pioniersplek te stichten. Lachend: "En nu word ik gezien als de eerste pionier van Nederland. Dat is natuurlijk niet waar, want op heel veel plekken werd er al
geexperimenteerd en gepionierd."

Onder de bezielende leiding van Visser is een kleine, maar bloeiende gemeenschap ontstaan op IJburg. "Als je gevraagd wordt, is er ook de ruimte om te mislukken. Uit zichzelf had ik het niet gedurfd om deze stap te zetten. Ik ben vanaf nul begonnen."

Overgang

Van Apeldoorn naar IJburg, van preken in een grote, volle kerk naar een bijeenkomst met enkele tientallen mensen, was dat geen grote overgang? Visser knikt. "Ik ben eerlijk genoeg om te zeggen dat ik het preken met veel plezier doe, zeker als het voor een grotere groep is." Hij lacht
smakelijk, en zwaait met zijn arm door de ruimte. "Deze ruimte, de zaal van de Binnenwaai, is nog kleiner dan onze consistorie in Apeldoorn. Maar vergis je niet. Alles wat er in de kerk is, is er ook op IJburg. Alleen is het allemaal veel kleinschaliger. We hebben een periode van bloei gehad
met een kern van zo'n 50 bezoekers van de dienst per zondag. Nu zit dat aantal tussen de 25 en 40. Maar ik tel mijn zegeningen. Mensen weten van de Binnenwaai."

Hoe begin je een nieuwe kerk? "Je leert de wijk eerst een beetje kennen. Je gaat naar de Albert Heijn, maakt kennis met journalisten en mensen die invloed hebben in de wijk. Je moet weten wat in de samenleving speelt en aansluiten bij de vragen die mensen in de wijk hebben. Die gaan meestal
niet over geloof. Je moet dus ook het lef hebben om wat te zeggen over het verkeersbord dat niet goed hangt."

Profeet

"Willen we in de kerk nog wat betekenen, dan moet je je verhouden tot de samenleving. Als predikant heb ik een mening die is gebaseerd op het denken over God. Dat mag je laten weten. Dat deden Amos en Hosea en al die andere profeten ook. Dat is hoe ik me vaak voel, een profeet."

Een profeet, als een roepende in de woestijn? "IJburg is de derde rijkste wijk van Nederland. Geen mens zit hier te wachten op een kerk. Mensen zijn druk met hun eigen leven. Ik ontdekte: er moet iets voor kinderen gebeuren. Ze hebben geen eigen plek in de wijk. Ik heb me er hard voor gemaakt
dat er een kinderboerderij zou komen. Dat is gelukt, op een tijdelijke locatie. Een nieuwe club trekt de kar inmiddels verder, want we zijn er nog niet."

Sinterklaas

Ook gehandicapten bleken op IJburg een vergeten groep. "Ik ben begonnen met het organiseren van een Sinterklaasfeest. Elk jaar ben ik zelf Sinterklaas. Wat de kerk niet voor elkaar krijgt, krijgt de Sint wel voor elkaar."

Visser stuitte tijdens zijn kennismakingsronde in de wijk ook op een hoog percentage echtscheidingen. "Veel gezinnen komen in de problemen als ouders uit elkaar gaan. Op IJburg zijn de huizen niet te betalen en is het moeilijk woonruimte te vinden voor ouders die vertrekken."

Parents House

In overleg met de burgerlijke gemeente en de woningcorporaties is een Parents House gesticht. Dit is een eengezinswoning waarvan de benedenverdieping gemeenschappelijk wordt gebruikt en waar drie ouders op de bovenverdieping een eigen kamer hebben. Ze mogen hier een jaar wonen om op adem te
komen. "Je probeert deze mensen te steunen. Ik ben ervan overtuigd dat je hier veel problemen mee voorkomt. De samenleving wordt er een dienst mee bewezen."

Momenteel zijn er twee huizen met plek voor zes mensen. Voorwaarde voor een plek is dat er kinderen betrokken zijn bij de scheiding. "Als kinderen weer kunnen spelen, dan gaat het goed."

Visser heeft in korte tijd veel projecten weten op te zetten. Waarom lukt dat? "Daar is een mooi gezegde voor: God zegene de greep. Op veel plekken mislukt hetzelfde initiatief. Wat wel scheelt hier is dat de lijntjes met bijvoorbeeld burgemeester Van der Laan erg goed zijn. We begrijpen
elkaar. Ik zei eens tegen hem `U moet rekening houden met het slechte in de mens. Ik geloof in het goede.' Daar was hij het helemaal mee eens."

Zonder diaconaat geen kerk

Gewoon bij mensen op bezoek om te horen hoe het met ze gaat. In zijn beleving was dat de reden om dominee te worden. "Pastoraat en diaconaat horen als kop en munt bij elkaar. Je moet als predikant luisteren en oog hebben voor de nood van mensen." Niet elke dominee hoeft een Parents House of
kinderboerderij te openen. "Maar je moet wel aansluiten bij waar je van betekenis kunt zijn. We kunnen met elkaar als kerk nog heel veel betekenen. Ik geloof dat God doorgaat. Het verhaal van Jezus is het verhaal van Shaffy: We zullen doorgaan, door de dood heen. God blijft ondanks alles van
ons houden."

Later op de ochtend, als we bij de kinderboerderij staan, wijst hij naar een vlinderstruik. "Die heb ik gepoot als symbool voor wat we in de Binnewaai doen.. Je kunt iets planten en een beetje water geven. Maar verder moet het vooral de tijd krijgen om te groeien en te bloeien. God geeft ons
de tijd om dingen te laten ontwikkelen, de tijd om er te zijn voor God en de ander. Iedereen mag op zijn eigen manier bijdragen en te delen."

>Maurits van Stuijvenberg, communicatiemedewerker Kerk in Actie, in: Kerkinformatie november 2015