Mijn eerste scheepsbrand


17 november 2015

Weet jij nog hoe het was, je eerste inzet of je eerste oefenavond? In de rubriek ` Mijn eerste keer als....' vertellen collega's uit 25 regio's over hun eerste keer bij de brandweer.

Vandaag vertelt Roy Maksymiak over zijn eerste scheepsbrand.

naar boven

Roy-MaksymiakRoy Maksymiak is in 2012 begonnen als vrijwilliger bij de brandweer....

Twee maanden na het afronden van de opleiding werd hij opgeroepen voor een aflossingsploeg bij een scheepsbrand. "Aanvankelijk zag ik er een beetje tegenop, omdat ik dacht dat het vooral veel wachten zou zijn en dat terwijl het Nederlands elftal die avond tijdens het WK moest voetballen. Maar
dat duurde niet lang want als snel werd duidelijk dat het een actieve bestrijding betrof."

Het plan was een aanval vanaf het bovendek, met een ploeg links en een ploeg rechts. "Het was een enorme vlammenzee en dat is toch wel een stuk warmer dan ik gewend was tijdens het oefenen. De opdracht was de weg zo ver mogelijk vrijmaken. Mijn maat liep voorop en ik volgde met een
warmtecamera; in de smalle doorgangen moesten we de brand intomen. Ik zag de vlammen aan mijn voeten `kietelen' en er ontstonden kolken van vlammen. Ik vertrouwde het niet; ik dacht aan een flashover en toen was daar een enorme knal. Daarop werden we direct naar buiten geroepen. De knal bleek
afkomstig van een Cobraspuit die op dat moment een gat in de romp `blies', dus dat viel gelukkig mee.

Daarna gingen we voor een tweede keer naar binnen, dit keer met een straalkanon. Kamer voor kamer gingen we af om het vuur te bedwingen. Maar hoe dieper je in het schip kwam hoe heter het werd. Het was haast niet uit te houden. Op het laatst ben ik niet meer mee naar binnen geweest; ik kon
niet meer helder nadenken door de hitte. Kort daarna was het sein brand meester..."

Een schip blussen is toch wel anders

Niet alleen de enorme hitte maakte deze inzet bijzonder. "Je kunt niet zoals bij een gebouw aan de voorkant naar binnen. Je staat op het schip en gaat dan van boven naar beneden. Dat voelde net alsof je op het dak van een brandend flatgebouw stond. Bovendien lagen er in dit vissersschip veel
losse spullen en kettingen en heb je te maken met heel grote ruimtes en heel smalle doorgangen. Dat betekende dus veel improviseren, maar dat maakte mijn eerste inzet juist heel bijzonder. Eigenlijk vond ik het wel heel gaaf dat ik bij deze inzet betrokken was."

Roy-Maksymiak