Column: Parijs
Eric van Oosterhout
Eigenlijk had ik de column al de hele week in het hoofd. Er gebeurde van alles en nog wat, dus dat schrijft makkelijk weg. Maar het liep allemaal anders.
Het leven bestaat uit een lange wandeling over mooie en minder mooie weggetjes. Vrijdagavond ben je ineens verdwaald op een lelijke weg.
Op vrijdag ben ik overdag in de hoek van Rolde: werkbezoek bij de boerderij van Emmens, bijpraten bij de galerie in Balloo en wat nazorg bij een lieve weduwe. Vrolijk fluitend ga ik naar het Gevangenismuseum in Veenhuizen. Het beestenweer krijgt mijn humeur niet stuk. Daar kom ik weer allerlei
leuk volk tegen: van gedeputeerden en dijkgraven, tot het hoofd van Staatsbosbeheer. Er wordt een nieuw literair boek van mooie plekjes in Drenthe gepresenteerd. Ik was ook uitgenodigd een verhaal te schrijven. Als een van de laatsten ga ik naar huis. Het is de enige avond dat we samen thuis
zijn en dat vieren we met lekker eten en wat voetbal. Aan het eind van de avond kijk ik gewoontegetrouw Teletekst. Ik heb al snel door dat het goed mis is in Parijs. Snel bedenk ik waar de meiden zijn: 1 in Berlijn, de rest in Stad. Gelukkig. Pas de volgende dag merk ik dat de ramp nog veel
groter is. Ik ben al vroeg op weg naar Zutphen. Radio 1 geeft gruwelijk detail na gruwelijk detail. Onvoorstelbaar hoe een klein clubje mensen (?) zoveel dood en verderf kan zaaien. Na het vijfde straatinterview "van onze correspondent ter plaatse" wordt het me haast teveel. Ik schakel over
naar Radio Drenthe. Daar feliciteert ene Joop net zijn buurvrouw Alie, de neefjes Tim en Tom en natuurlijk Greet en Gezienus die volgende week 50 jaar zijn getrouwd. De overgang kan niet groter zijn.
Even later vertel ik dit verhaal aan 250 man in Zutphen. We zijn bij elkaar voor het Plattelandsparlement. De leden van de dorpsverenigingen gaan een hele dag met elkaar in gesprek over actuele thema's. Ik mag de dagvoorzitter zijn. Ik vertel over de overgang van Radio 1 naar Radio Drenthe:
van het wereldleed naar de knusse geborgenheid van het platteland. In het afsluitende debat met de Tweede Kamerleden komt dit thema nog wel even terug.
Op zondag is `Parijs' nog steeds het gesprek van de dag. Ook in zaal Hofsteenge wordt er kort bij stil gestaan. Daarna gaat `Maestro' van start en wordt het zowaar een gezellige middag. Met drie andere amateurs mag ik het orkest dirigeren. Dat valt nog niet mee, ondanks een repetitie eerder in
de week. De organisatie is perfect, het orkest doet zijn stinkende best en wij staan te zweten met de `baton'. Ik reik zowaar tot de finale. Maar daarin blijkt muzikant Jan-Arjen Veenstra toch echt de beste. Ik gun het hem met het publiek van harte. We hadden immers een mooie middag: fijne
muziek, gezelligheid, leuke mensen, warmte. Radio Drenthe met gelukwensen voor de buurvrouw. Zaal Hofsteenge met de fanfare. Denk er niet te licht over. In Parijs zouden ze er voor tekenen.