Duurzame zeeen: EASAC-rapport roept op tot ambitieuze en flexibele a..


25 januari 2016

Oceanen en zeeen spelen wereldwijd een sleutelrol in de regulering van het klimaat en het behoud van biodiversiteit. Daarnaast vormen ze voor grote delen van de wereldbevolking een bron van voedsel en inkomsten. Op de COP21 hebben landen uit de hele wereld afgesproken om de opwarming van de
aarde rigoureuzer te beperken. Dat is een essentiele stap naar een stabielere relatie tussen oceaan en klimaat.

20160125 Marine sustainability portrait 140Maar ondanks deze positieve aanzet ligt er nog een groot aantal uitdagingen op het gebied van mariene duurzaamheid, zo concluderen de European Academies of Science Advisory Council (EASAC) en het Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek van de
Europese Commissie (GCO) in het onlangs verschenen rapport 'Marine sustainability in an age of changing oceans and seas'.

Hoewel de Europese Unie reeds een Geintegreerd Maritiem Beleid (GMB) en een Kaderrichtlijn Mariene Strategie (KRM) heeft ingevoerd, is de wetenschappelijke kennis van mariene milieus nog volop in ontwikkeling en is er nog veel onbekend of onzeker. Het is daarom van belang dat de Europese Unie
nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen flexibel in het beleid integreert. Ook is het cruciaal om vast te stellen welke mate van menselijk gebruik en verstoring nog aanvaardbaar is. Verder moeten de risico's en baten van nieuwe activiteiten zoals diepzeemijnbouw en de winning van duurzame
mariene energie tegen elkaar worden afgezet, en moet op basis van de resultaten van die analyse beleid worden ontwikkeld. Duurzame aquacultuur moet een centraal thema voor onderzoek en ontwikkeling worden. Tot slot is het cruciaal dat de Europese Unie en landen in de rest van de wereld ervoor
zorgen dat er voldoende geld beschikbaar is voor onderzoek naar mariene duurzaamheid.

Uit het rapport van de EASAC en het GCO komen vijf kernpunten naar voren voor de Europese Unie:

1. Mariene duurzaamheid vereist een ecosysteemgebaseerd beheer van het menselijke gebruik van de zee. Dit beheer moet berusten op geintegreerde wetenschappelijke kennis van mariene soorten en habitats, hun functie in mariene ecosystemen en de ecologische samenhang tussen verschillende
zeegebieden. In theorie ondersteunt de Europese Unie een dergelijke aanpak reeds. Beleidsmakers moeten echter hun beleid ontwikkelen in een context van wetenschappelijke onzekerheden, moeten de ontwikkeling van geintegreerde kennis ondersteunen en moeten bereid zijn het beleid aan te
passen aan nieuwe inzichten.
2. Beleidsmakers en wetenschappers moeten in overleg vaststellen welke mate van menselijk gebruik en verstoring nog duurzaam is en moeten deze norm bij het beheer van het gebruik van de zee toepassen. Beleid voor nieuwe en toenemende vormen van gebruik van de zee moet worden gebaseerd op een
voortdurende analyse van de effecten van verschillende beleidsopties, waarbij milieukosten en onzekerheden worden meegenomen. Dit geldt met name voor diepzeemijnbouw en de winning van duurzame mariene energie, waarvan de effecten op het mariene ecosysteem niet volledig bekend zijn.
3. De voedselbehoefte van de groeiende wereldbevolking vereist een ecologisch efficientere winning van voedsel uit de zee. De mogelijkheden voor ecologische efficiente aquacultuur moeten worden verkend. Ook dient te worden onderzocht of de winning van zeevoedsel kan worden verlegd van
(roof)vissen naar lagere niveaus in de voedselketen, meer zoals dat momenteel reeds op het land gebeurt. Dit is een cruciaal punt bij de herziening van het Europees gemeenschappelijk visserijbeleid.
4. Systemen voor toezicht op en observatie van het mariene milieu moeten worden uitgebreid met een breder en gevarieerder geheel van biologische waarnemingen. Monitoring is vooral van belang op sleutellocaties zoals mariene beschermde gebieden en in de diepzee en vereist een verbetering van
de data-infrastructuur.
5. EASAC dringt aan op de oprichting van een virtuele Europese Mariene Universiteit. Deze universiteit zou moeten helpen met netwerken en het harmoniseren van het academisch onderwijs in geintegreerde mariene wetenschappen. Dit zou deel uitmaken van het streven om mariene wetenschappers op te
leiden die in staat zijn geintegreerde kennis van ecosystemen te ontwikkelen.

'De Europese Unie heeft positieve stappen gezet ten aanzien van mariene duurzaamheid, maar als we de klimaatverandering echt ambitieus willen aanpakken en de biodiversiteit van oceanen en zeeen echt willen beschermen, hebben we nog heel wat te doen', aldus Joern Thiede, voorzitter van de
EASAC-werkgroep Mariene Duurzaamheid. 'Beleid moet worden uitgevoerd, er moet voldoende geld worden vrijgemaakt voor de mariene wetenschap, en beleidsmakers moeten voortdurend openstaan voor nieuwe wetenschappelijke bevindingen. Alleen op die manier kan het mariene milieu zich weer goed gaan
ontwikkelen.'

Over EASAC

De European Academies Science Advisory Council (EASAC) is een samenwerking tussen de nationale academies van EU-lidstaten. De organisatie zet zich in voor een breed aanbod van onafhankelijk en betrouwbaar wetenschappelijk advies aan beleidsmakers in Europa. EASAC laat wetenschap op die manier
een grotere rol spelen in de formulering van beleid op Europees niveau.

Zie ook

EASAC

Op de hoogte blijven?

Blijf op de hoogte van nieuws en activiteiten van de KNAW en meld u aan voor onze agendaladder of volg ons via Twitter of Facebook.

Deel dit artikel Facebook Twitter LinkedIn