Column: Hotel
Eric van Oosterhout
Het behoort tot mijn televisiefavorieten: Fawlty Towers met John Cleese. In een wat vervallen hotel beleven rare gasten, een bizarre butler en een krankzinnige hotelbaas van alles.
Dan ligt er weer een gast dood op bed die natuurlijk verstopt moet worden voor de `hotelinspectors'. Dan logeert er een erg aantrekkelijke gast, waar de baas wel erg vaak de kamer van inspecteert. En dan weer komen de `Germans' en blijkt `don't mention the war' nog vrij lastig. De serie is
hilarisch, maar laat tegelijkertijd zien hoe moeilijk het is een hotel te runnen.
Niet voor niets zijn de laatste tijd heel wat roemruchte hotels in Drenthe omgevallen. Daarbij wordt vaak verwezen naar de opkomst van de B&B's (bed & breakfast). Dat is zeker een oorzaak. Daarom hebben we er in Aa en Hunze voor gekozen om het onderscheid tussen de B&B en het reguliere hotel
weer scherper te maken. Maar vaak is de ondergang van een hotel de optelsom van een heleboel factoren. Toch is het niet alleen kommer en kwel in de hotelbranche. Ook in Aa en Hunze hebben we nog heel wat goede hotels. De eigenaar van het nieuwe hotel-restaurant Rikus in Eext laat me dat even
weten. Hij heeft gelijk. Hij toverde midden in Eext een oude boerderij om tot een prachtig hotel. Je kan er lekker eten met een schitterend uitzicht: het uitgestrekte Eexterveld tot aan de toren van Rolde.
In het weekend ben ik twee keer te gast bij Hotel Erkelens in Rolde. Eerst mag ik er een leuk stel trouwen. De gasten `van buiten' kijken hun ogen uit en genieten van de speciale sfeer die dit typisch Drentse hotel uitstraalt. Dat wordt maandag beloond met een heuse onderscheiding: het
Superior Sterrenschild. Het hotel is beoordeeld door een onafhankelijke jury (ik denk aan `the hotelinspectors'). Het Rolder hotel steeg ruim boven de norm. Een week later zijn we te gast bij De Loohoeve. In een volle gezellige eetzaal neemt eigenaar Rob van Riel afscheid van vrienden en
bekenden. "In het begin leek het hier wel eens Fawlty Towers", bekent hij eerlijk. "Maar daarna begon het langzaamaan te lopen." Hij vertelt het bescheiden.
Gelukkig mag ik een afscheidstoespraak houden. Burgemeesters kunnen heel trots zijn op zaken in de gemeente, waar ze zelf amper aan hebben bijgedragen. Natuurlijk, we gingen er wel eens prive eten, we kwamen er soms met de gemeente en ik mocht zelfs Rob en vriend Rob trouwen. Maar alle eer
komt deze hardwerkende hotelbaas toe, die met een uitstekende keukenbrigade De Loohoeve opkrikte tot de culinaire top van Drenthe. Hij draagt het stokje over aan een ambitieus jong paar. Ook hen mocht ik trouwen. Er is toch wel wat moed voor nodig om in deze tijd op jonge leeftijd een hotel
over te nemen. Maar ze gaan voort op een mooi fundament en ze hebben de klasse om dit niveau vast te houden. Wij hebben dat zaterdagavond weer eens mogen proeven. Laat `the hotelinspectors' maar in Aa en Hunze komen.