Vluchtelingencrisis in Europa: modder en wanhoop
18 maart 2016, Tabanovce/Macedonie
Chantal Scholten werkt voor UNICEF in de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonie. Ze maakt daar de vluchtelingencrisis van zeer dichtbij mee en blogt over de wanhoop van de vluchtelingen en haar eigen frustraties.
Modder, modder en nog eens modder. Ik loop glibberend door het geimproviseerde kamp dat is verrezen aan de grens tussen de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonie en Servie. Hier wonen nu 437 Syrische en Iraakse vluchtelingen, een kwart van hen zijn kinderen jonger dan vijf jaar. Het
kamp ziet eruit als een gigantische camping, of beter gezegd, als het Lowlands Festival op een zeer regenachtige dag. Tentjes staan verstrooid op een akker, waar door de regen ontstane riviertjes doorheen stromen en zwerfhonden speuren naar eten.
Blogchantal Macedonie 3
Ik ben omringd door mensen die op zoek zijn naar voedsel, droge kleren, babyvoeding en vooral: informatie. Al sinds het begin van de vluchtelingencrisis veroorzaakt het gebrek aan duidelijke informatie een enorm gevoel van wanhoop en hopeloosheid onder de vluchtelingen, hulpverleners en
autoriteiten. We weten niet hoe de toekomst eruitziet van de mensen die op dit moment zijn blijven steken op de doorgangsroute naar West-Europa. Zullen ze kunnen doorreizen naar Oostenrijk of Duitsland? Moeten ze terug naar Turkije? Of krijgen ze de kans om ergens daar tussenin een nieuw thuis
te vinden?
Terwijl ik dieper en dieper wegzak in de modder, komt een Syrische familie naar me toe. Ze nemen me mee naar hun kleine, gammele tent, die aan alle kanten lekt. Hij is bedoeld voor twee personen, maar biedt nu onderdak aan een vader, moeder en vier kleine kinderen. Ik zie de wanhoop in hun
ogen, terwijl ze vragen of ik hen kan helpen met de dingen die ze nu nodig hebben en met de vraag wat er met hen gaat gebeuren. Zullen hun kinderen in een veilig en stabiel land kunnen opgroeien waar ze naar school kunnen gaan? En zullen ze de kans krijgen om alle onvoorstelbare zaken te
kunnen verwerken die ze in de afgelopen jaren hebben meegemaakt?
Blogchantal Macedonie 2
De vluchtelingencrisis duurt nu ruim zes maanden, de oorlog in Syrie vijf jaar en nog steeds is er geen echte oplossing in zicht. De situatie verandert elke dag, zo niet elk uur, terwijl landen langs de Balkanroute beslissingen van onder meer de EU-landen proberen uit te voeren. Laatst nam ik
een Koerdisch gezin mee naar een doorgangscentrum in Tabanovce. Ze hadden uren in de regen voor de Servische grens staan wachten. In het centrum krijgen vluchtelingen medische hulp, eten en water. Hun kinderen kunnen bijkomen in een kindvriendelijke ruimte, die wordt gerund door SOS
Kinderdorpen en UNICEF. Ook de tweejarige dochter van het gezin, die al tijden niet goed meer had gegeten, kreeg er zorg, warmte en veiligheid.
Blogchantal Macedonie 4
Helaas durven meer gezinnen door alle onzekerheid en sluitende grenzen hun uitvalsbasis bij de Servische grens niet te verlaten. Ze zijn bang dat ze de kleine kans verspelen dat ze hun weg kunnen vervolgen naar een bestemming waar het vredig en veilig is. Waar hun kinderen een toekomst hebben,
zodat die niet tot een verloren generatie behoren.
Ondertussen vraag ik me meer en meer af hoelang we deze voortdurende, zich verergerende onmenselijke situatie laten voortduren. Genoeg is genoeg. Kinderen en hun families die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld moeten op een legale en veilige manier toegang kunnen krijgen tot vrede en
stabiliteit. Ze moeten herenigd kunnen worden met familieleden die al in Europa zijn, zodat hun lijden stopt en ze geen dag langer in de modder hoeven door te brengen.
Blogchantal Macedonie 1
UNICEF en zijn partners delen voedsel, hygiene kits, luiers en warme kleding uit. Ze moedigen moeders aan om hun baby's borstvoeding te geven. Maar deze hulp is niet meer dan een doekje tegen het bloeden. Kinderen op de vlucht, die nu meer meemaken dat wij zullen doen in ons hele leven, hebben
een structurele, politieke oplossing nodig om gelukkig en gezond te kunnen opgroeien. Als we daarin nu investeren, scheelt dat miljoenen euro's in de toekomst. Bovendien zullen talloze levens zo een stuk productiever en gelukkiger verlopen.
* Wat doet UNICEF in Europa voor kinderen op de vlucht?