TV | do 14 apr 2016

Verslag Mark de Bruijn

Redactie Henriette van Rijsingen

Hulporganisaties in Congo hebben misleidende informatie gegeven over vrouwenverkrachtingen. Dat beweert de Franse journaliste Marion Quillard. Ze schreef een verhaal over de manier waarop humanitaire organisaties zich storten op hulpverlening aan verkrachte vrouwen.

Vanavond is ze genomineerd voor de European Press Prize. Maar niet iedereen is blij met haar conclusies.

In `Wil iedereen die verkracht is zijn hand opsteken?' reconstrueert Quillard hoe de hulpverlening aan verkrachte vrouwen in het door oorlog verscheurde Congo is verworden tot een aantrekkelijke `markt' voor ministers, deskundigen, artsen en ngo's.

Marion Quillard licht haar verhaal in EenVandaag toe. Ook spreken we met documentairemaaksters Ilse en Femke van Velzen en met Artsen Zonder Grenzen over het verhaal achter de mediagenieke, maar soms misleidende campagnes van een paar jaar geleden.

Daarnaast een interview met hoogleraar humanitaire hulp Thea Hilhorst (Erasmus Universiteit) die een nieuw onderzoek naar het seksueel geweld in Congo presenteert. Ze stelt dat de hype inmiddels geluwd is en organisaties hebben geleerd, maar dat de slachtoffers van verkrachtingen tot dusver te weinig geholpen zijn.

Vanzelfsprekend heeft iedereen goede bedoelingen om de vrouwen verkracht door soldaten te behandelen, maar wat is de keerzijde van deze hype? Door de internationale druk om daders op te pakken, zitten er onschuldigen in de gevangenis vast, zonder een eerlijk proces. Vrouwen liegen dat ze verkracht zijn om gratis hulp te krijgen. En mannen worden afgeperst, anders worden ze beschuldigd van verkrachting.

Boegbeelden als Hillary Clinton, Angela Jolie, onze eigen Marco Borsato en Stichting Vluchteling wisten in het recente verleden gigantische budgetten binnen te halen voor hulp aan deze kwetsbare groep vrouwen. Het onderwerp genereerde veel media-aandacht en seksueel geweld werd een sexy item.