17 april 2016

Lisette en Rajesh hebben dezelfde talenten en een gelijke intelligentie. Ondanks het goede en harde werk van gemotiveerde leerkrachten krijgen ze vaak niet dezelfde kansen en ontmoeten ze elkaar vanaf jonge leeftijd steeds minder. De ongelijkheid in de samenleving zet zich door in het onderwijs. Dat vinden wij oneerlijk en onaanvaardbaar. De toegankelijkheid en de verheffing staan op het spel.

Zo gaat Rajesh naar de peuterspeelzaal en Lisette naar het kinderdagverblijf. Vervolgens wordt op elk twaalfjarige kind al een etiket geplakt: Rajesh is een vmbo-beroepskind, Lisette een havo-kind. Dit label krijg je er maar lastig af als op iets latere leeftijd blijkt dat je andere talenten hebt. Kinderen stapelen minder vaak opleidingen, bijvoorbeeld de havo na het vmbo. Brede brugklassen die dit selectiemoment uitstellen, verdwijnen helaas. Ouders kiezen liever voor categorale scholen dan brede scholengemeenschappen waar kinderen van verschillende achtergronden elkaar ontmoeten en leren samenleven. Vwo'ers gaan zes jaar naar de vertrouwde middelbare school in de buurt en vmbo'ers slechts vier jaar. Minderjarige mbo'ers moeten verder weg naar school en worden met meer kosten opgezadeld dan hun leeftijdsgenoten in het vwo.

Onderwijs is de motor van de emancipatie en onmisbaar om de tweedeling in de samenleving te bestrijden. De strijd voor gelijke onderwijskansen is al zeventig jaar een blijvende opdracht voor sociaaldemocraten. Het is onze overtuiging dat we alles uit de kast moeten halen om kinderen een gelijke start te geven. En de overheid heeft een belangrijke rol in het zorgen voor gelijke kansen.

Wij willen daarom dat het schooladvies verplicht wordt gecorrigeerd als kinderen een hogere Citoscore halen: laat het hoogste advies tellen. Er moet een stevige financiele prikkel komen voor brede scholengemeenschappen en brede brugklassen, zodat de school een minisamenleving is waar kinderen met elkaar leren omgaan en waar selectiemomenten later liggen. De beste leerkrachten die in wijken met de meeste achterstanden werken, mogen de waardering voelen in hun salaris.

Bovendien verdienen kinderen extra ondersteuning om -vanwege een ongelijke start thuis- niet de rest van hun leven achter de feiten aan te hoeven lopen. Bezuinigingen op het wegwerken van achterstanden vergroten de verschillen en zijn dan ook erg onverstandig. Wat ons betreft kunnen alle kinderen vanaf 2,5 tot achttien jaar gratis met elkaar naar school en investeren we zo vroeg mogelijk in het wegwerken van onderwijsachterstanden van bijvoorbeeld vluchtelingen.

Dit is onze inzet. Voor Lisette en Rajesh en alle kinderen die de beste kansen verdienen.

Tanja Jadnanansing, Mohammed Mohandis, Joyce Vermue, Loes Ypma en Keklik Yuecel

Deze blog werd op 17 april verstuurd als zondagbrief aan de leden van de PvdA