Column: Anders
Eric van Oosterhout
Het was een bijzonder weekje. Dat is een week met de Koningsdag altijd, maar nu zorgde het klimaat voor een heel ander gevoel. Het ging allemaal `anders'.
Het begon al op zondag. Ik ben al voor achten op weg naar Rolde. Bij "Met het Oog op morgen" zeggen ze dan: "buiten is het twee graden, binnen zit...". Als de eerste hagelbui het lak van mijn Volvo test, vraag ik me af of ik wel helemaal goed snik ben. Bij de Brandweerkazerne weet ik dat ik de
goede keus heb gemaakt: vele vrijwilligers zijn al uren bezig om de ATB-tocht van de Brandweer Drenthe tot een succes te maken. Natuurlijk hadden ze op beter weer en dus meer deelnemers gerekend. Maar het goede doel vergoedt veel: iedereen heeft wat op met het Brandwondencentrum Groningen. Ik
doe het startschot met Renate Groenewold; ook zij heeft de kou getrotseerd. Daarna gaan we op pad. Na een kwartier belanden we op het Balloerveld in een ziedende hagel- en sneeuwstorm. Bij de eerste post pel ik met ijzige vingers met moeite een banaantje. Na dik 2 uur zijn we weer terug;
beetje moe, maar voldaan. Ik gooi er nog een toetje tegenaan in het zwembad Zwanemeer; het dampende water voelt heerlijk warm aan. Ik heb nog niet vaak bij 4 graden in de buitenlucht gezwommen. Thuis kom ik op temperatuur, om later op de dag Feyenoord volledig verdiend bekerkampioen te zien
worden.
Maar ook de dag voor Koningsdag verliep bijzonder. Voor het eerst in bijna 10 jaar hoef ik geen lintje uit te reiken. Het voelt als Sinterklaas vieren zonder cadeautjes. Het is vreemd, omdat ik het hele jaar stapels mensen tegenkom, die zo in aanmerking zouden kunnen komen voor een lintje.
Maar het moet wel even worden aangevraagd. Als u ook iemand weet, die wel een lintje verdient, bel dan eens met het gemeentehuis. Zo ingewikkeld is de aanvraagprocedure niet. Doe het wel op tijd, liefst voor de zomervakantie.
En tot slot verloopt ook de Koningsdag anders. De weersvoorspellingen zijn niet mals: een dagje Spitsbergen zou aangenamer verlopen. De organisaties nemen hun maatregelen. Zo missen we voor het eerst in jaren het altijd zo gezellige ontbijt op De Brink. Dat betekende een forse schadepost voor
Huize Van Oosterhout; nu moeten we zelf brood kopen. Maar we missen vooral de gezellige sfeer van dik duizend ontbijtende dorpsbewoners. Nu kijk ik eerst maar even naar de Koning op t.v. Ontroerd denk ik aan mijn Zwolse moeder, wat zou ze dat mooi hebben gevonden. Even later open ik het
Oranje-feest in Gieten. Dat is voor de gelegenheid naar de sporthal verplaatst. Het plezier is er niet minder om. Vandaar ga ik naar de molen. Daar mag ik de opening doen van de net gerestaureerde molen. Er is een hoop volk, inclusief de vele gemotiveerde molenaars. Mooi cluppie, dat een
prachtige traditie in ere houdt. Als dank krijg ik een prachtig boek van een ander mooi cluppie: "Geen woorden, maar daden". Zo werd het toch nog een beetje feest.