Eenheid na Brexit - Protestantse Kerk Nederland
25 juni 2016
Wereldraad van Kerken vergadert over Brexit. Ds. Karin van den Broeke doet verslag.
Pagina-inhoud
Tijdens de vergadering van het Central Committee van de Wereldraad van Kerken in Trondheim (Noorwegen) komt de uitslag van de stemming in Groot-Brittannie binnen. Ds. Karin van den Broeke is lid van het Central Committee namens de Protestantse Kerk en doet verslag.
Het heeft iets vreemds, om in een oecumenisch wereldwijd verband samen te zijn, terwijl het bericht binnenkomt dat de Britten, met een kleine meerderheid, gestemd hebben om de Europese Unie te verlaten. Oecumenische verbanden worden gevormd door mensen die zoeken naar eenheid, naar
verbondenheid, naar inclusieve samenlevingen. Het `nee' van Groot-Brittannie tegen Europa lijkt daar haaks op te staan. De eerste reacties die ik om me heen hoor, weerspiegelen mijn eigen gevoel. Verdriet om een Europese droom die lijkt te verbrokkelen, verslagenheid door grote gevoelens van
onzekerheid over de waarden die gedeeld worden in het Verenigd Koninkrijk.
Als ik op Twitter kijk, zie ik iets vergelijkbaars terug in mijn tijdlijn. Verbazing, vervreemding, afkeuring.
Het duurt even voordat het gesprek over de Brexit officieel onderwerp van gesprek wordt tijdens de vergadering van het Central Committee. Wrang genoeg is `Unity' juist deze morgen onderwerp van gesprek. Eenheid van kerken, eenheid in Christus, eenheid ten dienste van de mensheid en de
schepping. Het kan dan ook niet anders dan dat, nadat de voorbereide presentaties besproken zijn, de vraag hardop gesteld wordt hoe de Wereldraad van Kerken zal reageren op deze beslissing van het Britse volk.
Het doet me goed dat dat een genuanceerd gesprek oplevert. Er klinkt meer dan alleen maar veroordeling. Er klinkt de opdracht om de stemming van het Britse volk te respecteren, dat is immers democratie. Er klinkt de wens om in heel Europa opnieuw grondig na te gaan hoe we aan christelijke
waarden als solidariteit, gelijkwaardigheid, verzoening en barmhartigheid gestalte kunnen blijven geven.
In de loop van de dag komen diverse statements binnen. Van Justin Welby, aartsbisschop van Canterbury. Van de Europese Raad van Kerken. Van de Iona Community. Zorgen worden gedeeld, en tegelijkertijd wordt gezocht naar een perspectief voor de toekomst.
Op de website van de Church of England is naar aanleiding van de uitslag van de stemming een gebed om verzoening te vinden. Aartsbisschop Welby spreekt de inwoners van zijn land aan op hun gastvrijheid en medeleven, op een houding van bruggenbouwen in plaats van barrieres opwerpen.
Ik denk dat het goed is dat de eenheid in Christus die we als kerk belijden, als een hoopvol symbool voor de verbondenheid met ieder mens, ertoe leidt dat we het gesprek in Europa in den brede voeren. Waar komt het vandaan dat we zo verschillend stemmen? Waarom keren mensen zich zo fel tegen
Europa? Hoe komt het dat mensen zich niet gezien voelen door de politiek, door hoogopgeleiden en misschien zelfs door kerken? Hoe kan het dat de kostbare woorden die in de oecumene zo warm gekoesterd worden, door een deel van onze samenleving afgewezen worden?
Als we werkelijk staan voor een inclusieve samenleving waarin ieder mens telt, komen we er niet met een opgeheven vinger tegen de `leave-stemmers'.
Hier in Trondheim, in deze vergadering van de Wereldraad, wordt de nuance gezocht. Wie zich hartstochtelijk geroepen weet om een weg van gerechtigheid en vrede te gaan, zal bereid moeten zijn om juist ook in gesprek te gaan met hen die standpunten innemen die haaks op de mooie dromen lijken te
staan.
>Ds. Karin van den Broeke, preses generale synode