Column: Speulkoel
Eric van Oosterhout
Of ik een lezing wil houden voor de Friese gemeentesecretarissen. Er is wel 1 probleem: het is op Terschelling. Op de boot grinnik ik er nog wat om: er zijn grotere problemen.
Ik gebruik de boottocht om wat bij te werken, bij te lezen en bij te dommelen (vader wordt wat ouder). Bij aankomst staat oud-collega en nu Terschellings burgemeester Bert Wassink me al op te wachten. De volgende ochtend hebben we meer tijd om bij te praten tijdens een heerlijk hardlooptochtje
over een winderig eiland. Dat moet toch wel bijzonder zijn, burgemeester op zo'n mooi eiland. Dat blijkt het geval, maar het bevalt hem prima. Natuurlijk hebben we het ook nog even over Oerol, het grote eilandfestival. Het is toevallig ook de dag van `kleintje Oerol', ofwel het `Festival der
Aa' in Schipborg. Bert kent ook dit festival heel goed, al is het maar omdat hij jaren in Schipborg woonde.
In mijn openingswoord van het FestivalderAa breng ik dan ook de hartelijke groeten van mijn collega over. Daarna spreek ik de hoop uit dat het voor de zesde keer een mooi feestje wordt. Daarbij zou het helpen als Staatsbosbeheer en de provincie nu eindelijk eens een definitief besluit nemen
over de locatie; na zes jaar palaveren zou een meerjarige vergunning voor deze fantastische club vrijwilligers een fraaie beloning zijn. Daarna mag ik nog een onderdeel van het festival openen: de expositie `kunstkeien'. Ze zijn op tournee en zullen hier na Emmen een minder vandalisme-gevoelig
plekje vinden. Op het festivalterrein is het meteen heel gezellig: fijne mensen, lekker eten en mooie muziek. In de loop van de avond gaan we naar de Kymmelsberg, waar we een bijzondere voorstelling zien van een jeugdtheatergezelschap. Zelfs de gestaag vallende regen kan ons humeur niet
bederven.
De volgende dag is er overdag van alles te doen. Een zestigjarig huwelijk, het fantastisch georganiseerde Hippisch Holtrijk in Grolloo, de veulenkeuring in Rolde en een barbecue van een net getrouwde medewerker. Aan het begin van de avond ontmoet ik in Anloo de bejaarde kinderen van de man die
daar in 1934 predikant was. Vader was de oprichter van de `Speulkoel', een soort openluchttheater aan de bosrand. Het idee was om op die manier vooral de jongeren meer bij de kerk te betrekken, ook toen blijkbaar al een probleem. De Speulkoel raakte in de loop der tijd in verval en ontaardde
in een rommeltje en een officieuze mountainbikeroute, onder andere voor de burgemeester. Een aantal enthousiaste dorpsbewoners heeft de plek weer vrijgemaakt voor een theater. Op een volle tribune zien we een mooie voorstelling. De akoestiek is perfect, de vogeltjes en een man met een hond
zorgen voor een niet geregisseerd verrassend decor. Na afloop mag ik met nazaten van de predikant de Speulkoel officieel openen. We hebben er een nieuwe theaterplaats bij. De optelsom van culturele podia in de gemeente is inmiddels indrukwekkend: de kerkjes, De Amer, het Keerpunt, Boerderij
Kamps, Nijend 24 Anderen, de theaterboerderij Ekehaar etc. Eigenlijk is Aa en Hunze een grote `speulkoel'. Cultuurlijk Aa en Hunze!