Uitreiking van de internationaal erkende lasdiploma's
Dames en heren, zeer geachte examenkandidaten
Eergisteren stond in de Volkskrant dat Nederland en Duitsland mogelijk de uitstoot van broeikasgassen tegengaan door het gas op te slaan in lege Nederlandse gasvelden. Hiervoor zou een internationaal buizenstelsel aangelegd moeten worden, zo schrijft de krant. De kosten zouden door het bedrijfsleven en de overheid gedeeld moeten worden. Het gaat daarbij om honderden miljoenen, misschien wel een paar miljard euro’s. Ja, we moeten er iets voor over hebben om de opwarming van de aarde, één van de grootste problemen te lijf te gaan.
Maar waar het mij om gaat, daarom noem ik dit hier, bij de feestelijke uitreiking van de internationaal erkende lasdiploma’s, dat is dat buizenstelsel. Dat moet - als alles doorgaat - dan wel staan als een huis. Als er CO2 zou ontsnappen, betekent dat al snel een gevaar voor de volksgezondheid. We hebben het hier over een oplossing voor een groot maatschappelijk probleem. Dat nooit goed uitgevoerd zou kunnen worden als we geen internationaal erkende lassers konden inzetten.
Goede vakmensen, die zijn goud waard. Daar moeten we trots op zijn.
De diploma’s die jullie vandaag krijgen uitgereikt, en waarvoor jullie zo snoeihard gewerkt hebben, die stáán daarvoor. Voor goed vakmanschap. We hoeven alleen maar hier vóór ons te kijken, om dat bevestigd te zien. 450 indrukwekkende werkstukken, met alle lasstanden daarin vertegenwoordigd. Onderhands, van beneden naar boven, uit de zij.
Goed vakmanschap, dát heeft onze samenleving nodig. Goed laswerk ligt aan de basis van talloze constructies in de scheepsbouw, booreilanden, oliewinning, aan grote delen van onze infrastructuur. Onmisbaar voor onze economie, de ruggengraat van onze samenleving.
Herman Pruisken heeft mij verteld, dat jullie lichting een hele goeie is. 100 % is geslaagd. En dat voor een opleiding die jullie in het weekend of ’s avonds doen. Petje af! Jullie hebben echt karakter getoond en laten zien dat je in alle opzichten je grenzen kunt verleggen. Die extra inzet zal ook lonen. Als VMBO‘er heb je straks op het ROC een streepje voor, als je al zo’n branchegerelateerde opleiding hebt gedaan. Het past uitstekend in de opleiding waarbij je vier dagen in bedrijf bent, en een dag op school. En ook de cursisten die al in een bedrijf werken, vergroten hiermee hun waarde als werknemer en hun kansen op de arbeidsmarkt.
Dit past bij mijn ambitie de kwaliteit van het beroepsonderwijs te verbeteren. Hoe? Door te lassen. Bij lassen gaat het om het verbinden van twee aparte elementen, door een hoog opgestookt vuur. En als je het goed doet, zitten de beide delen vrijwel naadloos aan elkaar. Als staatssecretaris van (onder meer) het beroepsonderwijs probeer ik ook dagelijks twee afzonderlijke delen zo goed mogelijk met elkaar te verbinden. Het onderwijs en de arbeidsmarkt. De reden daarvoor is simpel. Jongeren moeten gemotiveerd zijn, uitzicht hebben op de beroepspraktijk, met een reëel beeld daarbij. En bedrijven moeten kunnen rekenen op werknemers die voldoende basis hebben.
Er verlaten jaarlijks nog altijd teveel jongeren voortijdig de school, zonder diploma. En ondertussen ontwikkelt de technologie in bedrijven zich razendsnel. Een goed contact tussen de bedrijven en de scholen is dus in álle opzichten belangrijk - vooral vanwege uitwisseling van docenten met de mensen in de praktijk. Goede begeleiding, maatwerk en nauw overleg over de invulling van stages en lesprogramma’s is heel belangrijk. Ik ben daarom blij als VMBO-scholen ondernemend zijn. Zelf het voortouw nemen in dat contact.
Het Stanislas is zo’n school. Natuurlijk is het Nederlands Instituut voor Lastechniek zelfstandig, en betalen cursisten apart schoolgeld. Maar door de cursus fysiek zo dicht bij huis aan te bieden, biedt deze school aan zijn leerlingen een verlaagde drempel voor een opleiding die je positie versterkt. Het vormt ook een wezenlijk onderdeel van loopbaanoriëntatie en begeleiding. En er komt actuele kennis over de beroepspraktijk de school binnen. Eén prima vorm van maatwerk dus!
Er zijn ook VMBO-scholen die samen met bedrijven uit de omgeving de vraag bepalen, en daar in het lesprogramma meer nadruk op leggen.
Linksom of rechtsom stoken we met elkaar het vuur flink op om arbeidsmarkt en onderwijs beter aan elkaar te lassen.
Dames en heren, geachte examinandi (of cursisten),
Er is ontzettend hard gewerkt
Er zijn grootse prestaties geleverd
Er zijn zweetdruppels vergoten, tranen gelaten
Maar al die inspanning heeft dan ook geleid tot het certificaat, dat ik jullie vandaag mag uitreiken.
Ik mag zo meteen diploma’s uitreiken aan een heel gevarieerde groep mensen. Aan VMBO’ers die naar het ROC gaan.
Maar ook mensen die vanuit allerlei bedrijfstakken en regio’s het Stanislas College hebben opgezocht. Voor nascholing, bijscholing of misschien wel omscholing Gestuurd door uw baas, omdat steeds meer opdrachtgevers om Europese normen vragen. Of op eigen initiatief naar de cursus gekomen, zoals ook enkele leerlingen van het Stanislas gedaan hebben. De groep is heel gevarieerd.
Wat jullie gemeen hebben, is het besef dat onderwijs belangrijk is. Of je dat nu op je 16e op school volgt, of op latere leeftijd. Leren kan altijd overal en op elke leeftijd. En dat moet ook. In onze maatschappij, waarin ontwikkelingen snel gaan, moet je je blijven bijscholen. Een leven lang leren.
En dat is hard werken, zeker als je dat naast je gewone werk of school doet. Ik hoop dat jullie daar allemaal gewoon mee door blijven gaan.
Om de daad bij het woord te voegen, mag ik nu zelf een poging doen de eerste stappen te zetten om het lassen onder de knie te krijgen.
Ik zeg het eerlijk: ik krijg het er nu al warm van!
Maar: nooit geschoten is altijd mis.
Ik wens jullie alvast een hele mooie tijd toe in jullie vervolgopleiding op het ROC of in het bedrijf waar je werkt.
En ik ga heel, heel graag zodadelijk de certificaten uitreiken!