De wortel van het Kurdische volk

Elamiet de oorsprong van huidig Kurdisch

Er is uit archeologische en taalkundige aanwijzingen op te maken dat het Elamitisch (Elamaatti) de oorsprong van het huidig Kurdisch (Kurdaattí) is. In het verleden zijn onjuiste interpretaties gemaakt van het Elamitisch. De Elamitische taal heeft dezelfde waarde, syntactische, fonologische en morfologische kenmerken als het Kurdisch. Dat valt op te maken uit bekende Elamitische teksten, Elamitische namen van maanden, personen, godheden, rivieren, getallen en plaatsen. Zelf de benaming Kurd (Elamitische god) en Kurdistan komen in oud Elamitische teksten voor met dezelfde fonologisch als in de huidige Kurdische dialecten "Kurdeso" wordt uitgesproken. Dat geldt ook voor de benaming van andere huidige Kurdische bevolkingsgroepen zoals Laak, Luur, Zázá enzovoort.

Tot nu toe is bekend dat de Elamieten, Sumeriërs, Akkadiërs, Assyriërs en Perzen de oude heersers in het Midden-Oosten waren. De Akkadiërs, Assyriërs en Perzen zijn pas later, (bijvoorbeeld de Perzen zijn ca. 650 jaar v.Chr. naar dit gebied gekomen, volgens de betreffende westerse deskundigen. Er zijn twee meningen over de komst van Perzen (Farsen). Enerzijds wordt aangenomen dat ze uit India naar huidige Iran zijn gekomen; anderzijds dat ze uit het zuiden van Rusland rechtstreeks van weerszijden van de Kaspische zee het huidige gebied binnen zijn gekomen. Er is echter geen enkel bewijs dat de Perzen uit Zuid-Rusland afkomstig zijn.

De Elamieten hebben daar echter de oudste historie en beschaving (Elamitische teksten van ca. 3400/3200 v.Chr. Matthew W. Stolper). Er zijn nog veel oudere Elamitische teksten die nog niet vertaald zijn. Tevens zijn er Elamitische voorwerpen aangetroffen die veel ouder zijn.
Dat het gebied langer tijd bewoonbaar is geweest, zien wij uit recentelijk aangetroffen bijl van ca. 80.000 v.Chr. in het Kurdisch dorpje Saraú, vlakbij de stad Kermášán waar eerder Oud Elamitische voorwerpen opgegraven zijn. Het wordt bewaard in Museie Iran Bastan te Teheran.

De begrenzing van Elam en huidige Kurdisch

Volgens de traditionele beweringen werd aangenomen dat het gebied Elam begrensd werd door het huidige Iraanse Búšir (Boshihr haven), de Perzische golf, Khozestan, Lurestan, Nahawand, Hamadan (Ekbatan), Kirmanshah en het huidige Ilam t/m de rivier Dejlat.
Thans neemt men aan dat het Elamitische volk volledig is uitgestorven.
In tussen zijn er ook archeologische aanwijzingen van de aanwezigheid van Elamieten aangetroffen in de Iraanse (Perzische) provincies Kirman, Shiraz en de Babylonische steden en Mesupotamië waar zich vele Kurdische bevolkingsgroepen bevinden. Dit wordt ook verstrekt aan de hand van Elamitische namen van regio's, stammen en rivieren. Deze benamingen zijn namelijk in de Kurdische taal. Er zijn Kurdische regio's, stammen en rivieren die dezelfde benaming hebben als die van de Elamieten. Het is duidelijk dat het Elamitisch gebied zich niet beperkt tot de door de huidige interpretaties aangegeven begrenzing.

- Elam in de Bijbel

In de Bijbel, Publicatie Inzicht in de Schrift, deel 1, blz. 607-9, onder Elam, komt Elam als volgt voor:
(Elam)
Geschiedenis. De eerste keer dat Elam als land of natie in de bijbel wordt genoemd, is in de tijd van Abraham (2018-1843 v.G.T.), toen Kedorlaomer, de "koning van Elam", met geallieerde koningen optrok om in het gebied van de Dode Zee tegen een coalitie van Kanaänitische koningen te strijden
(Genesis 14:1-3). Kedorlaomer wordt als de leider van de alliantie aangeduid, die soevereiniteit uitoefende over de Kanaänitische koningen en hen nu bestrafte (Genesis 14:4-17), ....
id. Deel 2 blz 43: (Kedorlaomer). Een koning van het oude Elam die, voordat Abraham in 1943 v.G.T. in het Beloofde Land kwam, zijn macht in westelijke richting tot aan de grenzen van Egypte had uitgebreid. etc. ......
Vanuit het N doorstotend naar het Z veroverden zij steden die langs de handelswegen ten O van de Jordaan lagen, alsook steden die ten Z van de Dode Zee in gebied lagen dat later door de Amalekieten bewoond werd.

- De bevolkingssamenstelling van de huidige Kurden

De huidige overgebleven geografische en bevolkingssamenstelling van de Kurden valt binnen de begrenzingen van Elamitische nederzettingen waar archeologische aanwijzingen zijn aangetroffen.
Dat is dus vanaf de grens van Balúcesán in Iran naar het zuid, zuidwesten en noordwesten van Shiraz; Elamitische golf; zuidwesten en westen van Isfahan; zuiden en westen van Arake Soltanabad; zuiden en westen van Zanjan; Azerbeidzjaan (Wirmia, Oromia) in huidige Iran en in een deel van Azerbeidzjaan van de voormalige Sovjetunie, het zuiden van Armenië, midden van Turkije tot Middellandse Zee de grens tussen Turkije en Syrië; het noord en oosten van Irak en natuurlijk de daartussen gelegen gebieden.
Dit is een geografische omtrek van het land waar Kurdische bevolkingsgroepen leven en waarbinnen verschillende Kurdische dialecten wordt gesproken. Als men de bevolkingssamenstelling van de Elamieten en de Assyriërs vergelijkt met huidige Kurden in de toenmalige Assyrische regio's, ziet men dat in de meeste gebieden die tot Assyrisch behoorden vormen thans Kurdische bevolkingsgroepen, zelf de hoofdstad van de Assyriërs Ninava (het huidige Músel) voor groten deel bestaat uit de Kurden.

Uit vergelijking van de geciteerde tekst uit de Bijbel met het feit dat tot de Middellandse Zee (de grens tussen huidige Syrië en Turkije) nog steeds Kurden wonen; alsmede uit vergelijking van de Elamitische taal met het Kurdisch kan men opmaken dat inderdaad de gebieden waar nu Kurden wonen (van Middelandse Zee en midden van Turkije doorlopend tot de grens met Balúcesán in huidig Iran een Elamitisch gebied is met een Kurdische (dus een Elamitische) bevolking. Blijkbaar vormden toen de tijd tot de Dode Zee Elamitische bevolkingsgroepen dus de Kurdische stammen.

Bijlage

Verzwegen Kurdische oude historie "Elamiet" weer boven tafel!

Aankondiging ter gelegenheid van het Kurdisch nieuwjaar Nawroz, 21 maart 2001

De westerse bevoegdheden hebben naar mijn mening in verleden het Elamitisch taal en volk (de Kurdische oorsprong) ten onrechte uitgestorven verklaard.

Mijn Nederlandstalige boek Elamiet de nieuwe verklaring 1998 is wegens omstandigheden nog niet uitgegeven, maar het manuscript staat al 2 jaar klaar voor uitgave en telt meer dan 260 (A4) pagina's.
Het manuscript bevat een pleidooi voor de toepassing van het Kurdisch voor de interpretatie van een wijd verbreide taal in de oudheid, het Elamitisch.

Voor het bewijzen van iedere bewering in het boek, is er echter een document aanwijzing. Op historisch, volkenkundig, etymologisch gebied en op het gebied van culturele verwantschap tussen Elamitisch en Europese taalfamilies en op vele terreinen worden argumenten aangevoerd, die tot nieuwe inzichten en nieuwe verklaringen zouden kunnen leiden. Het Kurdisch speelt bij deze ontdekking een sleutelrol. Deze ontdekking werpt een nieuw licht op oudheidkunde en de oorsprong van religies, de overgang van een polytheïsme cultuur naar het monotheïsme, etc.

    Men moet hierbij vooral voor ogen hebben, dat ik er op grond van vergelijkingen van het Elamitisch met het Kurdische idioom tot de overtuiging ben gekomen dat:
  • Elamiet is de oorsprong van huidig Kurdisch.
  • Het Elamitisch niet uitgestorven is in tegenstelling tot reeds aangenomen beweringen.
  • De Kurdische taal is Elamitisch.
  • Als het Kurdisch verwant is met de Europese en Indische talen dan is het Elamitisch dat ook.
  • Onder het Kurdisch volk heeft er geen volksverhuizing plaatsgevonden.
    Gedurende de Elamitische historie kennen de Kurden geen andere herkomst dan de regio's waar ze tegenwoordig leven.
Vervolgens ben ik er van uitgegaan dat de traditionele interpretaties van het Elamitisch qua woordbetekenis en syntactisch in de meeste gevallen onjuist zijn.

Voor de nieuwe interpretaties heb ik het Kurdisch als sleutel gehanteerd.

- Elam in de Bijbel: de feitelijk aanwezigheid van de Kurden in huidige regio's, bevestigt de bijbelse schrift betreffend de geschiedenis van Elam.

Meer dan 6000 jaar theater geschiedenis

De Kurdische synoniemen séi, séil, séir (zie, kijk); séiia, séilla, séirra (bezienwaardigheid, persoonnaam) en siaán (schouwtoneel) zijn ook in Oud Elamitisch aangetroffen als bezienswaardigheid, beeld; en in latere periode siaan als de plaats van voorstelling, theater dus.

Om te zien hoe de Elamitische kunst en cultuur in ca. 4000 v.Chr. er uit zag, voeg ik een kopie bij van Elamitische schotels uit die periode.

Het uitgestorven verklaren van het Elamitisch volk en taal in het verleden is met andere woorden het uitgestorven verklaren van het Kurdische volk en de Kurdische taal. Het bevorderen van deze verklaring door westerse universiteiten heeft nog steeds een vernietigende effect op het bestaan van het Kurdisch volk. Daardoor worden Kurdische intellectuelen van eigen identiteit en historie afgeleerd en vervreemd opgevoed. Vervolgens worden de overgebleven aanwijzingen van het bestaan van het volk verdwijnen in het Iraans, Turks en Arabisch. Zo kunnen de regionale en internationale buit.makers voor altijd over olievelden, andere economische en culturele bronnen van het Kurdisch volk bezetten.

Desondanks blijft het overgebleven gevoel van natuurlijke identiteit, die zich onderscheidt van het Iraans, Turks of Arabisch nationalisme en heeft ertoe geleid om het volk zich onder de naam "Kurd en Kurdistan" te identificeren in plaats van als Elamieten.

Hamiít Qlijí Béiraí
Tel.: 070-3561056
e-mail h.q.beirai@wanadoo.nl