Zilveren Camera 2001 voor Marco Okhuizen
"Je voelt je toch een soort voyeur"
Marco Okhuizen (38) werkt vooral voor het Algemeen Dagblad en het ANP.
Hij won De Zilveren Camera met een foto van een slachtoffer van de
nieuwjaarsbrand in Volendam. 'Ergens was het wel gênant om daar te
fotograferen. Je voelt je toch een soort voyeur. Maar het is wel
nieuws en je moet het verslaan. Dat probeer ik zo integer mogelijk te
doen. Toch kom je af en toe op plekken waar ze je liever niet zien.
Soms moet je gebruik maken van een onbewaakt ogenblik, van een opening
in de ehbo-tent. Als het een gewoon ongeluk was geweest, was ik
doorgereden. Maar dit had enorme nieuwswaarde.'
Okhuizen maakt nieuwsfoto's, maar ook portretten en
feature-onderwerpen. 'Nederland is niet echt een nieuwsland, de krant
wordt met achtergrondverhalen gevuld. Maar een gebeurtenis als
Volendam spreekt wel erg aan, het is een heel klein stukje
geschiedenis dat je hebt vastgelegd. Vorig jaar ben ik naar Cuba
geweest voor een serie over een sigarenfabriek. Reizen is een van de
leukere dingen van het werk. Je maakt dan langere reportages waar je
meer tijd aan kan besteden dan aan de vluchtige momenten. Ook ben ik
naar België en Luxemburg geweest om Nederlanders op hun vakantieplek
te fotograferen, heel leuk. En vorige maand neonazi's in Berlijn,
vijfduizend stuks.'
De Amsterdamse fotograaf begon zijn carrière als laborant in een
fotovakblab. 'Ik werkte in de zwart-witdoka. Afdrukken is een mooi
vak, maar je bent altijd met werk van een ander bezig. In 1993 heb ik
mijn baan opgezegd en ben ik op eigen houtje naar Bosnië gegaan. Daar
zou ik de meeste kans hebben een goed portfolio op te bouwen, dacht
ik. Ik ben er een jaar gebleven. Ik werkte onder meer voor Paris
Match, Nieuwe Revu en Sipa Press in Frankrijk. Die laatste
opdrachtgever was een harde leerschool. Ze hebben voornamelijk foto's
gestolen en weinig betaald.'
'Op een gegeven moment had ik zoveel vrienden in Bosnië, ik werd
onderdeel van de bevolking. Daardoor wordt het minder zakelijk en ga
je een ander soort foto's maken. Als je binnenkomt in zo'n land,
fotografeer je voornamelijk brandhaarden. Later fotografeerde ik
bijvoorbeeld jongens die muziek maakten en de oorlog negeerden. Het
leven van binnenuit. Voor Nieuwe Revu fotografeerde ik twee artsen,
een Serviër en een Moslim. Je leert die mensen kennen. Dat zijn heel
interessante momenten. Sociale problemen trekken me ontzettend aan, ik
fotografeer bijvoorbeeld veel daklozen en ik maak altijd een praatje
met ze.'
Okhuizen werkt het liefst met zijn Leica's, maar steeds vaker ook met
Canon. 'We gaan naar mijn zin te vaak over op digitale fotografie. Ik
ben nostalgisch. Als ik reis, neem ik alleen mijn twee Leica's mee.
Dan heb ik meer het gevoel dat ik met fotografie bezig ben. De nacht
nadat ik had gehoord dat ik de Zilveren Camera had gewonnen, heb ik
geen oog dichtgedaan. Deze prijs is belangrijk voor mij, het is een
bekroning op wat ik dagelijks doe.'