ChristenUnie


Van heroïnehoertje tot politica Vrijdag 15 Maart 2002 - 16:27

Van heroïnehoertje tot hoeder van de christelijke moraal. Yvette Lont-Eersel (46) werd gisteren in de Bijlmer geïnstalleerd als kersvers deelraadslid van de Christenunie.

Het was 1982. Yvette Eersel, een bloedmooie Surinaamse van 20 jaar, werd verliefd op een man die snel daarna haar souteneur en drugsdealer werd. ,,Een loverboy heet dat tegenwoordig'', zegt Yvette Lont-Eersel in haar appartement in de Bijlmer. ,,Eerst maakte hij mij verslaafd aan heroïne en cocaïne en daarna moest ik die drugs met tippelen verdienen.''

Ze woonde in Rotterdam `samen', hij liet haar de hoer spelen, betaalde haar en een reeks andere `buitenvrouwen' met drugs, pas na twee jaar durfde ze te vluchten. ,,In Amsterdam heb ik dat leven nog zeven jaar voortgezet, ik was totaal aan de grond geraakt, maar ik schaam mij niet voor het evangelie van mijn leven, voor wat God met mij heeft gedaan.''

Na negen jaar van verslaving en prostitutie was Yvette Eersel aan het einde van haar latijn. ,,Ik had niets meer, de laatste twee jaar was ik dakloos, sliep op straat, ook hier in de boxen van de Ganzenhoef (Bijlmerflat, red,). Toen kwam het moment van de ommekeer. Ik heb omhoog gekeken en heb gezegd; `als U bestaat, help mij dan God'. God is natuurlijk geest, maar ik voelde toen wel iets van zijn kracht en hij is mij daadwerkelijk te hulp gekomen.''

De volgende dag belde ze haar oude moeder die haar, met behulp van de Jellinek-kliniek, naar Detox bracht, een `ontgiftigingskliniek'. ,,Niet christelijk hoor, een gewoon afkickcentrum.'' Ze kickte af, begon een rehabilitatie- en resocialisatieproces en na ruim een jaar wist ze onder begeleiding van het afkickcentrum de draad weer op te pikken. Ze vond een baan, een huis, uiteindelijk een nieuw leven. Yvette Lont-Eersel is getrouwd, werkt, is moeder van drie kinderen en volgt een opleiding als pastoraal psychotherapeut.

Haar verhaal vertellen kost - na al die jaren - nog steeds veel moeite. Maar ze heeft een belangrijke reden dat te doen; het beeld bestrijden dat afkicken zelden of nooit succesvol is. ,,Ik ken zat mensen die net als ik ook zijn afgekickt, maar die vertellen dat liever niet omdat het hun nieuwe leven en carrière geen goed doet. Een verleden als verslaafde wordt nu eenmaal niet gewaardeerd.''

Als ze twee jaar clean is, besluit ze `hem' beter te leren kennen. ,,Eerst bezocht ik een traditionele kerk, maar daar voelde ik mij niet zo thuis. Dit is geen kritiek op de gewone gereformeerde kerk maar de sfeer daar stond wel erg ver af van de belevingswereld van een ex-verslaafde.'' Ze zocht verder en vond haar heil - 14 jaar geleden - in een `nieuwe kerk', een charismatische of vol-evangelische kerk. ,,Er wordt veel gezongen en gedanst, in de handen geklapt, vaak staat er een live-band in de kerk. Echt zo'n kerk waar we halleluja-praise-the-lord roepen als het gezellig wordt. Het is heel multicultureel, iedereen kan zich er in thuis voelen.'' Samen met haar man is ze assistent-voorganger en heeft ze leiding gegeven aan het opvangcentrum van drugsverslaafden dat door de kerk wordt ondersteund.

,,De Bijlmer telt zo'n 900 drugsverslaafden die in de boxen onder de oude Bijlmerflats wonen, het zijn mensonterende toestanden daar, ik weet er alles van. Nu heeft wethouder Bea Irik van de centrale stad voor 100 verslaafden 1 miljoen euro ter beschikking gesteld voor een opvang met methadonverstrekking. Daarmee worden de verslaafden uit de boxen gehaald, maar een kans om af te kicken wordt niet geboden. Het enige wat ze bereikt, is dat de verslaving stabiliseert en dus toeneemt.'' Ze spreekt uit ervaring. ,,In mijn tijd als junkie kon ik ook onbeperkt aan methadon komen, steeds iets meer om in de roes te blijven. Maar informatie over afkicken was er nergens. Dat beleid stimuleert niet om je leven weer op te pakken.'' Ze is dan ook `mordicus' tegen de experimenten van minister Borst (Volksgezondheid) met de gratis heroïneverstrekking in de grote steden.

Twee jaar geleden werd ze lid van de RPF (Reformatorische Politieke Federatie), inmiddels Christenunie `de partij die het meest hecht aan de waarde van het leven' uit onvrede met de Paarse politiek. ,,Het is gelatenheid en passiviteit troef. Ik verzet mij tegen een regering die nooit eens zegt: als je wilt kun je je leven naar je hand zetten.''

De afgelopen maanden bezocht ze tientallen kerkgenootschappen op zoek naar stemmen voor de eerste raadszetel van haar partij in de Bijlmer. ,,We moesten de mensen eerst politiek bewust maken, toen christelijk bewust maken en toen stembewust maken, een heleboel werk. Maar ik geloof dat het goed werk is. Met al die betrokkenheid kunnen we een hoop goed werk doen hier.''

Copyright: Algemeen Dagblad
Door Bob van 't Klooster

---