Ingezonden persbericht
AVRO/ PALM PLUS PRODUKTIES BV PERSBERICHT
Koningin Beatrix in documentaire over 50 jaar Madurodam
Madurodam: monument met een glimlach
Op zondag 5 mei a.s., zendt AVRO Close Up om 18.30 uur de documentaire 'Madurodam: monument met een glimlach' uit. Dit programma van Alfred Edelstein en Karin van Coeverden is gewijd aan het 50-jarig bestaan van Madurodam en aan de man die zijn naam gaf aan Nederlands kleinste stad, George Maduro. In de documentaire wordt door vele betrokken terug gekeken op het leven van deze Antilliaanse oud-militair en verzetsman en de bijzondere wordingsgeschiedenis van Madurodam. Onder meer door Koningin Beatrix, de eerste burgemeester van Madurodam. Zij kijkt terug op haar benoeming op 2 juli 1952 en de daarop volgende 28 jaar, waarmee zij de langstzittende Burgemeester van Nederland tot op heden is.
Volgens Hare Majesteit, die als 14-jarig meisje werd benaderd om voorzitter te worden van de Madurodamse jeugdgemeenteraad, vormde de toestemming hiervoor van haar ouders een grote uitzondering op de regel: Koningin Beatrix: "Ik werd gevraagd om burgemeester van Madurodam te worden toen ik 14 jaar was, dat was wel een verrassing. We hadden een afspraak met mijn ouders; het was hun beleid om ons als schoolgaande kinderen rustig onze school af te laten maken en geen speciale verplichtingen op ons te laten nemen. Alle verzoeken werden dus ook altijd afgehouden, behalve de min of meer standaard verplichtingen. Maar Madurodam was een uitzondering en een hele mooie uitzondering."
In de documentaire vertelt Koningin Beatrix verder dat ze met trots terugkijkt op de periode dat zij burgemeester van Madurodam was. Nog steeds voelt Hare Majesteit zich zeer betrokken bij de miniatuurstad. Onder meer door de doelstelling van Madurodam: uit de opbrengsten worden tal van goede doelen ondersteund.
De documentaire
In de documentaire 'Madurodam: monument met een glimlach' wordt teruggeblikt op een halve eeuw Madurodam. Een van de invalshoeken is de maatschappelijke ontwikkeling in het naoorlogse Nederland die ook aan Madurodam niet voorbij is gegaan. Ondanks de schaal van 1:25 is Madurodam in het besef van het Nederlandse publiek een haast volwaardige stad. Al jarenlang is Madurodam het toneel van plechtige installaties en onthullingen van gebouwen en monumenten, maar ook van acties en protestdemonstraties. De mannen en vrouwen van het eerste uur, zoals mevrouw Glastra van Loon-Boon, voormalig voorzitter van het bestuur en dochter van de oprichtster, Theo Küchler de gepensioneerde bedrijfsleider en Ronald van Beuge, de eerste loco-burgemeester van Madurodam, putten uit hun herinnering.
Daarnaast wordt door enkele van zijn familieleden op Curaçao en met gebruik van bijzonder historisch foto- en filmmateriaal een beeld geschetst van de in Nederland vrijwel onbekende Antilliaan George Maduro, de man die zijn naam gaf aan Madurodam.
De Geschiedenis van Madurodam
De geschiedenis van Madurodam begint in 1916 met de geboorte van George John Lionel Maduro in Willemstad, Curaçao. De kleine George is een telg uit een welgestelde sefardisch-joodse familie die op Curaçao een waar handels-imperium heeft opgebouwd. Op zijn tiende wordt hij door zijn ouders naar Nederland gestuurd voor het volgen van de middelbare school. In 1936 moet George Maduro zijn rechtenstudie in Leiden onderbreken voor de militaire dienst. Hij volgt een officiersopleiding en wordt beëdigd als reserve tweede luitenant bij het vierde Regiment Huzaren.
Wanneer de Duitsers Nederland binnenvallen, krijgt dienstplichtig officier Maduro het bevel om met zijn peloton van 15 militairen en een oude mitrailleur deel te nemen aan de verdediging van Den Haag. Zo leidt hij zijn eenheid in het gevecht om het Wehrmacht steunpunt 'Villa Dorrepaal' in Leidschendam dat hij op de Duitsers weet te heroveren. Kort na de capitulatie wordt Maduro door de bezetter gevangen gezet. Als hij is vrijgelaten sluit hij zich aan bij het verzet. Na te zijn verraden wordt hij door de Gestapo gearresteerd in Noord-Frankrijk terwijl hij bezig is om geallieerde piloten naar Spanje te sluizen. Vervolgens wordt hij overgebracht concentratiekamp Dachau waar hij begin 1945 overlijdt.
De ouders van George, Joshua en Rebecca Maduro, zijn ontroostbaar. Ze vatten een plan op voor de oprichting van een monument ter nagedachtenis van hun zoon. Onverwachts worden ze hierbij aangemoedigd door een Nederlandse vriendin, mevrouw Boon-van der Starp. In 1950 begint zij met een groots plan om geld in te zamelen voor de oprichting van het Nederlands Studenten Sanatorium. Behalve haar idee is er verder niets. Mevrouw Boon besluit haar vrienden Joshua en Rebecca Maduro aan te schrijven die ze tijdens de oorlog in New York heeft leren kennen. Ze beschrijft haar plan om een miniatuurstad in Nederland te bouwen. "Een stadje waar men zich gelukkig zou voelen, waar alles even mooi was, kortom een droomstadje om eens even met een glimlach te kunnen genieten, waar men zich steeds weer kind zou voelen en met kinderogen de wereld zou kunnen bezien". Het echtpaar Maduro schenkt het startkapitaal van honderdduizend gulden. De miniatuurstad wordt vernoemd naar George Maduro, als blijvende herinnering aan zijn betekenis voor Nederland.
Op 2 juli 1952 wordt Madurodam geopend door de 14-jarige prinses Beatrix die tot 1980 de functie van burgemeester van de stad vervult. In al die jaren wordt voor het Nederlands Studenten Sanatorium veel geld opgehaald. Als de TBC in Nederland bedwongen is, worden met de opbrengsten allerlei andere goede doelen gesteund. Decennia lang keert Madurodam jaarlijks enkele tonnen uit.
Producent Ruud van Breugel
Samenstelling Alfred Edelstein en Karin van Coeverden
Beeldregie Frits van Veenendaal
Productie Marlijn Jennen, Ronnie Caprilles Martina
Een productie van Palm Plus Produkties BV, Hilversum