ChristenUnie
Herinneringen aan 6 en 7 mei door Tweede Kamerlid Slob Dinsdag 7 Mei
2002 - 21:21
6 mei 2002
Vandaag is het begin van wat ik als een zware week beschouw. Een groot
aantal campagneactiviteiten staan in mijn agenda. Vandaag zal ik met
name vanavond in de ring moeten. Ik heb in mijn eigen woonplaats
Zwolle een debat met de collegas Cornielje (VVD), Bakker (D66),
Verburgh (CDA), van Gent (GroenLinks) en van Bommel (SP). Het debat
staat onder leiding van Gerrit van der Kooij (TROS/Kamerbreed) en Hans
Prakke (oud-sportjournalist/voorlichter SER). Het debat gaat o.a. over
de WAO, werkgelegenheid, veiligheid, onderwijs, grote stedenbeleid,
verkeer en vervoer. Ik gebruik een groot deel van de dag om me voor te
bereiden. Ik wil in mijn eigen stad goed voor de dag komen. Overdag
heb ik overleg met fractiemedewerkers die me nog wat nadere gegevens
aanreiken. Onder andere een aantal gerichte CPB-gegevens die ik zou
kunnen gebruiken in debat met andere partijen. Zo blijkt bijvoorbeeld
dat bezuinigingen bij bv het CDA leiden tot een behoorlijke teruggang
van werkgelegenheid in de collectieve sector. En zowel CDA, PvdA, VVD
als GroenLinks bezuinigen sterk op het gemeente- en provinciefonds.
s-Middags heb ik ook nog contact met collega André Rouvoet, die
vanavond een debat in Harderwijk heeft. Ook word ik nog gevraagd voor
een politiek café in Vriezeveen van zaterdagavond. Ik moet dat nog
afwegen omdat gelijktijdig de gebedsdienst in Ermelo is.
We eten op tijd. Na het eten besluit ik nog even naar het journaal te
kijken. Ik val midden in het journaal. Het weerbericht heeft onze
belangstelling. Marjette wil morgen met Aron en een vriendje gaan
zeilen. Harmen Siezen meldt dat er nog een nagekomen bericht is. Al
luisterend en pratend geeft hij aan dat Pim Fortuyn is neergestoken.
Je gelooft je oren niet. Ik zap direct naar teletekst en daar wordt
het bericht bevestigd. Het programma 2Vandaag doet, zo goed en kwaad
als het gaat, verslag van het gebeuren. Ontluisterend zitten we voor
de televisie. Ook de kinderen. Ik bel voorlichter Nico Schipper, die
al op de hoogte is. We zappen naar RTL4 waar ook verslag wordt gedaan.
Op alle netten duiken nu de commentatoren op. Onduidelijk is of Pim
Fortuyn nog leeft. André aan de lijn. Ook ontdaan. Hij is al op weg
naar Harderwijk. Besloten wordt de campagneactiviteiten te staken.
ChristenUnie-wethouder Janco Cnossen belt me nog. Ik vertrek iets over
19.00 uur nog naar het stadhuis in Zwolle. Daar heerst een gedrukte
stemming. Mijn collegas zijn er al. Ook is er wat pers aanwezig. Om
19.30 uur opent burgemeester Meijer de bijeenkomst met een korte
verklaring. Hij spreekt zijn meeleven uit met de nabestaanden van Pim
Fortuyn. Het debat zal niet doorgaan. We spreken nog wat na. Ik wordt
nog geinterviewd door RTV Oost (zowel radio als televisie). Eén van
mijn dagboeklezers is voor het debat vanuit Deventer naar Zwolle
gekomen. Ik breng hem en nog een medewerker van het stadhuis naar het
station. Ook breng ik nog een andere bezoeker met de auto naar huis.
Het is zeer onwerkelijk wat er gebeurt. Thuiskomend zit ik de rest van
de avond voor de buis. Ontzet ook bij de beelden van rellen in den
Haag. Esther (die uit logeren is) belt nog met thuis. Ook voor de
kinderen is het vreemd. Mijn moeder belt. Ze is ook van slag.
Ongelovelijk wat deze man heeft losgemaakt. Kars is naar den Haag
gegaan. Daar zal hij vergaderen met de andere lijsttrekkers. Grote
vraag is nu ook of de verkiezingen volgende week door kunnen gaan.
Mijn gevoel zegt van niet. André belt later op de avond nog dat we
morgen om 09.30 uur als fractie zullen vergaderen. Ik bel zelf Eimert
en Dick op om hen dat mee te delen. Mijn collegas zitten ook thuis
voor de buis. Ongelovelijk. Marjette en ik besluiten op een bepaald
moment maar de televisie uit te doen. We sluiten de dag op
christelijke wijze af en gaan slapen.
7 mei 2002
De wekker gaat om 06.15 uur af. Ik eet nog wat en lees de twee kranten
die al op de mat lagen te wachten. Ik schrik van een grote foto van
Fortuyn op de voorpagina van de Zwolse Courant. Dit vind ik niet
gepast. Ik vertrek naar den Haag. In de trein lees ik nog de
Telegraaf, Trouw en De Volkskrant. Alleen Trouw heeft een gepaste foto
op de voorpagina staan. Om me heen zie ik in de trein alleen maar
lezende mensen. Na gisteravond 18.10 uur is er maar één onderwerp in
dit land. Ik ben om 09.00 uur bij het kamergebouw. Lopend naar het
Kamergebouw zie ik een vlag halfstok hangen en etalageruiten die zijn
ingegooid. Voor het Kamergebouw staat een cameraploeg. Ik kan
ongehinderd naar binnen lopen. Op onze fractie is bijna iedereen al
aanwezig. Om 09.30 begint onze fractievergadering. Er zijn ook
bestuursleden aanwezig, Marco en de nieuwe bureaudirecteur. Kars
begint de fractievergadering met het lezen van een stuk uit de Bijbel
en gebed. Het raakt me. Kars vertelt zijn ervaringen van gisteravond,
we spreken over hoe we verder moeten, de verkiezingen, de campagne.
Kars zal om 11.00 uur weer een overleg hebben met de
fractievoorzitters. Een uur eerder zal op het Catshuis een overleg
zijn tussen minister-president Kok en leden van de lijst Pim Fortuyn.
Iedereen loopt wat onwennig door het kamergebouw. We kijken televisie,
praten met elkaar en wachten. In het Kamerrestaurant is het druk. Er
lopen zelfs een paar ministers rond. Dat zien we niet vaak. Aan het
begin van de middag is duidelijk dat de verkiezingen door gaan. De
nadrukkelijke wens van de mensen van de lijst Pim Fortuyn heeft bij
dit besluit een grote rol gespeeld. De campagne komt stil te liggen.
Geen politiek meer vanaf vandaag. In de media wordt al druk
gespeculeert over de oorzaken van deze moord. De dader zou uit
milieukringen te komen, zo wordt gezegd. Vandaag zou Leen zijn
initiatiefwetsvoorstel over de zondagsrust in de Eerste Kamer
verdedigen. Op het allerlaatste moment gaat dit echter niet door. Ik
vertrek tegen 14.20 uur naar het station. Ik kom Aart Mosterd tegen.
We reizen samen op. In Amersfoort stapt Aart uit. Ik reis door naar
Zwolle. Even voorbij Harderwijk begint de trein hard te remmen. We
staan stil. Even later wordt omgeroepen dat er een aanrijding heeft
plaatsgevonden. Ruim een uur staat de trein stil. We rijden
uiteindelijk een klein stukje terug omdat zo wordt omgeroepen- de
trein schoongespoten moet worden. Ik zie een lijkwagen staan en
brandweerautos. Een onbewaakte overweg is iemand noodlottig geworden.
Zo kent iedere dag zijn slachtoffers.
Het is vreemd om alles nu neer te leggen. We hadden nog zoveel plannen
voor de komende dagen. Met elkaar bespraken we vandaag dat we nu echt
alles moeten overgeven. Ik realiseer me vandaag hoe mooi het is dat je
het als christen ook echt overgeven kunt. Deze dagen brengen ons terug
bij de essentie van het bestaan. Ook van ons politieke bestaan. Dat
geeft rust. Ook in alle onzekerheden over de verkiezingsuitslag van 15
mei. Zaterdagavond zal de gebedsbijeenkomst in Ermelo wel gewoon
doorgaan. Het enige wat nu overblijft van onze campagne is gebed. Dat
er maar veel handen gevouwen mogen worden in dit land.
---