woensdag 11 september 2002 13.00 uur
Gesproken tekst geldt.
Geachte Medeleden,
Dinsdag 11 september 2001 - precies één jaar geleden - was de Kamer bijeen voor het Vragenuur. Het ging onder meer over het NIOD-rapport inzake Srebrenica. De onrust in de Kamer was anders dan het normale geroezemoes ... Leden liepen in en uit met geschrokken gezichten. Het eerste nieuws deed overal de ronde: er was een vliegtuig in het World Trade Center in New York gevlogen. Velen verzamelden zich rondom televisietoestellen en zagen met verbijstering hoe een tweede vliegtuig in het WTC was gevlogen. Het werd duidelijk dat er geen sprake was van een ongeluk, maar van iets zeer onheilspellends. Na korte tijd werd ook bekend dat een vliegtuig op het Pentagon was neergestort, en dat een vierde vliegtuig bij Pittsburg was verongelukt. De beelden van de in elkaar stortende WTC-torens staan ons voor altijd op het netvlies gegrift. Ook in de Kamer werden wij bevangen door een gevoel van ongeloof en onzekerheid. De vergadering werd geschorst en om 18.00 uur legde Voorzitter Van Nieuwenhoven een verklaring af, waarin zij uitdrukking gaf aan haar intens medegevoel met de getroffenen van de verschrikkelijke ramp die zich had voorgedaan.
In de maanden daarna was de Kamer nauw betrokken bij alle gevolgen van 11 september. In de eerste plaats vanwege de breedgevoelde solidariteit met de Verenigde Staten en met de slachtoffers van de ramp van 11 september. Een gevoel van solidariteit dat ook voortkwam uit het besef dat de waarden die het doelwit waren van de aanslagen, ook onze waarden zijn. Vele malen werd in de Kamer gesproken over de gevolgen en de te nemen beslissingen na 11 september, internationaal en nationaal. Er bestond brede steun voor ondersteuning van de coalitie tegen het terrorisme en - enkele weken later - voor politieke en zo nodig materiële steun aan de in Afghanistan te leveren strijd tegen de vermoedelijke verantwoordelijken voor de daden van 11 september en hun beschermers. Weer later steunde de Kamer een substantiële Nederlandse bijdrage aan de wederopbouw van Afghanistan, politiek en militair. De zaterdag vóór kerst nam de Kamer daarover een beslissing, waarna Nederlandse troepen konden worden uitgezonden.
Ook werd met de Regering vele malen gesproken over het Actieplan Terrorismebestrijding en Veiligheid. Juist gisteren ontving de Kamer van de Regering de meest recente rapportage over dit actieplan, waarover ongetwijfeld binnenkort weer zal worden gesproken. Na 11 september was en is het iedereen duidelijk dat over de gevaren van internationaal terrorisme anders gedacht moest worden dan men daarvoor meende. Ik waag mij niet aan conclusies over de gevolgen van 11 september voor het politieke klimaat in Nederland, maar dat deze gevolgen er zijn lijkt mij wel duidelijk, vooral in het licht van een gewijzigd maatschappelijk klimaat, waarbij de aanvankelijke vrees van het tegenover elkaar komen staan van bepaalde groepen in de samenleving gelukkig geen waarheid is geworden.
Geachte Medeleden, naast de politieke gevolgen van wat een jaar geleden in de Verenigde Staten is gebeurd, is uiteraard ons medegevoel gebleven. Medegevoel met de slachtoffers, de vermisten en hun familie en vrienden; medegevoel ook met het Amerikaanse volk. Ieder van ons bewaart herinneringen aan die dag, en moet en wil die herinneringen plaatsen in een groter en toekomstgericht perspectief. Maar hetgeen ons is overkomen, is natuurlijk niet te vergelijken met het rouwproces van de direct betrokkenen. Nu één jaar is verstreken, meen ik dat het goed is, om met deze woorden en met dit deel van onze vergadering van vandaag te laten blijken dat wij aan hen denken.
Met vriendelijke groet,
Britta Adema
Voorlichting Tweede Kamer
http://www.tweede-kamer.nl
voorlichting@tk.parlement.nl
Tel.: 070-3183040