zeeuws vlaanderen
AFSCHEID BADMEESTER LAFORT
badmeester Lafort Op zaterdag 7 september j.l. nam te Axel badmeester
Wilfried Lafort na 27 jaar afscheid van zwembad ´t Plaatje. Badmeester
Lafort begon zijn carrière als zwemonderwijzer en toezichthouder bij
de gemeente Terneuzen en maakte in 1975 de overstap naar de gemeente
Axel; in 1981 kwam hij er in vaste dienst.
Zeer velen uit Axel en wijde omgeving hebben onder Lafort's leiding
leren zwemmen en werden door hem tijdens het recreatief zwemmen in de
gaten gehouden. Vanwege de gemeentelijke herindeling kan Lafort
vervroegd uittreden, een regeling waarvan hij dan ook gebruik maakt.
Op zijn laatste werkdag werd hij nog eens extra in de bloemetjes gezet
door wethouder A. van Waes, die Lafort namens de gemeente Axel een
zwemabonnement ´voor het leven´ aanbood. Namens het personeel ontving
badmeester Lafort uit handen van mevrouw W. Verswijveren een
cadeaucheque (foto).
BRANDWEERCOMMANDANT AXEL NEEMT AFSCHEID
Kees de Pooter kijkt terug op een prachtige tijd
Vrijdag 27 september a.s. neemt Kees de Pooter (59) afscheid als
commandant van de brandweer van Axel.
Sinds zijn aantreden bij de vrijwillige brandweer, in 1959, ontwikkelt
zijn carrière zich vlot: 10 jaar later behoort hij tot het
leidinggevend kader en in 1976 wordt hij benoemd tot algemeen
commandant van de Vrijwillige Brandweer gemeente Axel.
Zijn afscheid, na precies 43 dienstjaren, was aanleiding voor een
gesprek, dat enkele dagen voor de herdenking van de 11de september
plaatsvond.
Op de vraag hoe hij indertijd bij de brandweer terecht kwam, antwoordt
Kees de Pooter verrassend genoeg: Bij toeval, eigenlijk! In de droge
zomer van 59 werkte Kees in de landbouw.
Er was weinig werk en voor de aardigheid ging hij eens kijken bij een
brandweeroefening in BB-verband*.
Vanwege broederdienst ging de dienstplicht aan hem voorbij, dus toen
iemand hem polste voor de brandweer dacht-ie: Dat is misschien wel
iets voor mij.
En dat was het. Kees: Ik had interesse in techniek, was leergierig.
Ik verslond het Rode Boek, het basisvademecum voor brandbestrijding,
van de toenmalige commandant.
Bij de brandweer kon ik mijn ambitie en perfectionisme vorm geven.
Ik dacht vaak: dat zou ik zo aanpakken, of: ik vind dat dit op die
manier moet gebeuren.
En dan nam ik initiatieven om dat ook te realiseren. Ik heb geprobeerd
mij wel dienstig op te stellen, maar streefde tegelijkertijd naar
maximaal resultaat.
Ook al moest ik daar wel eens voor in de wind gaan staan.
Ommekeer
Begin jaren negentig wordt er longkanker bij hem geconstateerd.
Kees accepteert dit snel, maar vecht voor zijn gezondheid. Toch zul je
uit zijn mond niet horen dat hij deze levensbedreigende ziekte heeft
overwonnen.
Kees: Ik heb gewoon puur geluk gehad. Deze mentaliteit kenmerkt zijn
houding, zo trekt hij de parallel met het werk als brandweerman: Bij
een uitruk is het net zo: de brand, het ongeval is gebeurd.
Vanaf dat moment gaat het erom de situatie te stabiliseren, onder
controle te krijgen.
Je vecht tegen de gevolgen, niet tegen de oorzaak of de aanleiding.
Het was wel een keerpunt in mijn leven.
Kees de Pooter kijkt terug op een prachtige tijd.
Om te beginnen is de brandweer van Axel altijd al van een hoog niveau
geweest, zo stelt hij vast. Ik heb onder anderen in Jan van Doeselaar
een goede leermeester getroffen.
Zelf heb ik ook een grote inspanning geleverd, veel geleerd en gedaan,
en ik ben trots op wat ik heb bereikt, maar alles staat of valt met de
vrijwilligers.
Hun inzet en hun professionaliteit maken het korps.
Een goede relatie met het gemeentebestuur en de ambtenaren is
natuurlijk ook heel belangrijk.
Daarvoor was eerlijkheid en wederzijds vertrouwen de basis.
Opvolger
Zijn opvolging stemt hem tot grote tevredenheid: De voorbereidingen
voor mijn opvolging, door Kees Overdulve, zijn al vroeg gestart, mede
door mijn ziekte, denk ik.
Het geeft mij veel voldoening dat de nieuwe commandant een
beroepskracht is; het karakter van die functie vraagt in deze tijd om
een beroeps.
Bedenk dat van de vrijwilligers enorm veel wordt gevraagd.
Zij krijgen exact dezelfde opleiding als de beroepsbrandweer, maar
hebben daarnaast nog een gewone baan.
Persoonlijk en als brandweerman meent hij dat de gemeentelijke
herindeling niet noodzakelijk was.
Samenwerking wel, maar nu is veel van wat we hebben opgebouwd niet
meer herkenbaar en dat vind ik jammer.
Accenten liggen anders, denk maar aan de tunnel. Nu herindeling echter
een voldongen feit is, helpt De Pooter graag mee om een goede
brandweerorganisatie op poten te zetten, door bijvoorbeeld een
dekkingsplan te maken ter ondersteuning van het beleidsplan.
Ik vind het leuk om hierin te adviseren, maar het is aan Kees
(Overdulve, red.) en zijn collegas om te beslissen wat er straks
gebeurt.
(* BB = Bescherming Bevolking, de toenmalige rampenbestrijding)