Lijst Pim Fortuyn

Den Haag - 18/09/2002
'Regeren is een Werkwoord' speech Algemene Beschouwingen

Fractie Lijst Pim Fortuyn Den Haag, 18 september 2002

Fractievoorzitter: Harry Wijnschenk

Algemene Beschouwingen 2002

Eerste termijn: "REGEREN IS EEN WERKWOORD!"

Bij de Algemene Politieke Beschouwingen van verleden jaar is door alle sprekers in de kamer aandacht besteed aan de vreselijke gebeurtenissen op 11 september in de Verenigde Staten. Er is toen ook over de veiligheid in ons land gesproken.

Niemand had toen kunnen vermoeden dat in Nederland een half jaar later een politiek leider zou worden vermoord. Op 6 mei 2002 werd de democratie in ons land een zware klap toegebracht. Een lijsttrekker werd vermoord en onze partij werd onthoofd.

De moord op Pim Fortuyn had grote invloed op het politieke klimaat in ons land.

Maar laten we vooral niet vergeten dat de problemen die Pim Fortuyn wilde oplossen toen hij nog leefde, een nog veel grotere invloed hadden en hebben.

Simpel gezegd verwoordde hij de opgekropte boosheid van miljoenen mensen. Wat is er aan de hand?

Er is in Nederland grote teleurstelling over essentiële punten in onze welvaartsstaat, die lange tijd door de traditionele partijen niet, of niet voldoende zijn onderkend. Waarom zijn deze punten niet onderkend? Omdat het om gevoelens ging! Fortuyn wist dat het in het leven niet om cijfers, statistieken, of voetnoten draait. Hij ging dus niet voorbij aan de EMOTIES van de mensen' én Pim Fortuyn zag hoe ze ontstaan waren.

Kwaadheid over de schrikbarende bureaucratie bij de overheid, woede over de voortdurend afnemende veiligheid, verdriet over een falende gezondheidszorg. En boven alles de tergende onmacht die mensen voelen als ze door arrogante bestuurders als kinderen worden behandeld. Want dàt doen politici en bestuurders die niet over de problemen van hun kiezers willen praten en hun hoofd afdraaien voor wat elke normale burger dagelijks ervaart. Het uit de weg gaan van een fundamentele discussie over het vreemdelingenbeleid is daar maar één voorbeeld van. De 26 vertegenwoordigers van de Lijst Pim Fortuyn in deze kamer zijn het zichtbare bewijs van de boosheid die in mijn fractie letterlijk een stem gekregen heeft. Maar ook van de behoefte deze boosheid in blijheid om te zetten.

Ik vind het belangrijk te onderstrepen dat de onvrede met de traditionele politiek niet bij een bepaalde groep burgers leeft, maar een gevoel is bij mensen uit alle lagen van de bevolking. Het heeft niets met links of rechts te maken; met man- of vrouw-zijn; met jong of oud zijn; met veel of weinig geld hebben of met godsdienstig of niet-godsdienstig zijn.

Iederéén ergert zich aan het feit dat zijn moeder niet in een verpleeghuis kan worden opgenomen. Iederéén wordt kwaad als berovingen de gewoonste zaak van de wereld worden. Iederéén stoort zich eraan als zijn kind geen goed onderwijs krijgt. En nijdig worden we àllemaal als partner, kind of een ander familielid op een wachtlijst wordt gezet als hij of zij een ernstige ziekte heeft. Uit de vorige week bekend gemaakte cijfers van het Sociaal Cultureel Plan Bureau blijkt dat het vertrouwen van de Nederlandse burgerij in de overheid in 2 jaar tijd van 80 naar 60 procent gedaald is. De Lijst Pim Fortuyn vindt dat de overheid zich daarvoor moet schamen!

De Lijst Pim Fortuyn is géén partij die de onvrede koestert, maar een partij die er keihard aan wil werken om de boosheid juist te laten verdwijnen. Wij vinden dat veel van onze problemen domweg niet mogen voortbestaan in een rijk land als Nederland. En rijk zijn we, met een gemiddeld bruto jaarinkomen van 37.000 euro per huishouden, 39% van alle volwassenen gaat minstens 2 maal per jaar met vakantie!

Geen geld voor verbeteringen? Natuurlijk is er wel geld, maar politiek is kiezen. We moeten dan ook andere prioriteiten gaan stellen en het geld daar uitgeven waar Nederland van alleen maar een rijk en welvarend land, weer een aangenaam land wordt. Een land waar we niet alleen keurig onze staatsschuld aflossen en trots kunnen zijn op onze in verhouding lage werkloosheidscijfers, maar waar een overheid functioneert die de burger niet op tal van terreinen in de steek laat.

Ik sprak zojuist over opgekropte gevoelens: ondanks alle mooie financiële gegevens van de vorige kabinetten, is Nederland boos omdat de overheid op de meest essentiële punten de burger in de kou heeft laten staan. De Lijst Pim Fortuyn vindt dat de overheid de burger niet moet betuttelen, maar hem juist moet beschermen. En dat moet ze vooral doen op al die gebieden die bijdragen aan het beschermen van lijf en leden, van gedachten en meningen, en van rechten en bezittingen.

Recht op een veilig leven

Ik wil graag kort ingaan op de belangrijkste terreinen waarop de Lijst Pim Fortuyn die beschermende overheid actief wil zien. Bovenaan de prioriteitenlijst van de Nederlandse bevolking én van de Lijst Pim Fortuyn staat het recht op veilig leven. De kleine en de grote criminaliteit vormen een grote bron van onveiligheidsgevoelens. Er zal via harde doelstellingen bij de politie en justitie een einde moeten komen aan de onveiligheid op straat. Er zal keihard gewerkt moeten worden aan het verhogen van het aantal opgeloste misdrijven; nu wordt nog geen 15% van de daders van misdrijven gepakt. Ook zal de Lijst Pim Fortuyn ervoor pleiten weer alle misdadige activiteiten te vervolgen. Ik vraag de minister-president dan ook in te gaan op de vraag waarom de politie geen werk meer maakt van diefstallen onder de 150 euro! Zoiets is een klap in het gezicht van de burger. Een gouden armband heeft misschien geen hogere handelswaarde dan 100 Euro. Maar iemand die dat sieraad van zijn moeder heeft geërfd, is volledig van de kaart als hij of zij daarvan wordt beroofd. Ik wil dan ook graag zien dat het kabinet ervoor zal zorgen dat vanaf nu weer alle dieven worden vervolgd. Ook moeten we onze ogen niet sluiten voor het feit dat criminaliteit voor een groot deel veroorzaakt wordt door herkenbare groepen. Waarom wordt er met hoongelach gereageerd als er gepleit wordt voor het uitzetten van buitenlanders die zich ernstig en herhaaldelijk misdragen?

Over hoongelach gesproken: dat is echt op zijn plaats als we kijken naar het integratiebeleid, dat de afgelopen 10 jaar kapitalen heeft gekost maar nauwelijks iets heeft opgeleverd. Met als resultaat dat ons land nu geconfronteerd wordt met grote aantallen kansloze immigranten, die geen enkele reden hebben om deel te willen worden van de Nederlandse samenleving.

Op het terrein van de veiligheid was er in de afgelopen jaren veel geld, maar een verkeerde visie. De kabinetten-Kok hebben veel geïnvesteerd in meer cellen en nieuwe agenten. Alleen al aan extra politie werd tientallen miljoenen uitgegeven. Helaas heeft Paars verzuimd de vraag te beantwoorden hoe die extra capaciteit moest worden ingezet.

De Lijst Pim Fortuyn wil dat er ook geïnvesteerd wordt in bevoegdheden, in taakopvattingen en in actie. Onveiligheid bestrijdt je niet met geld alleen!

De Lijst Pim Fortuyn heeft een aantal zeer concrete eisen als het om het verbeteren van de veiligheid gaat. Wie gestraft wordt, moet die straf uitzitten en niet - zoals dat zo mooi heet - heengezonden worden omdat er een cellentekort is. Als dat betekent dat de tijd met een celgenoot doorgebracht moet worden, dan moet dat maar! Wij eisen dus dat cellen door meer mensen bezet moeten kunnen worden.

Wie bij het voetbal rotzooi trapt, moet zwaar gestraft worden, al is het maar omdat dit geweld met voorbedachte rade is. Gezien de omvang van het supportersgeweld en de enorm hoge kosten die dat met zich mee brengt, vinden wij dat er een voetbalwet moet komen, waarin keihard wordt vastgelegd dat de samenleving dit soort wangedrag niet langer accepteert. En wie zich in het openbaar vervoer misdraagt, moet meedogenloos aangepakt worden. Miljarden steken in het openbaar vervoer én tolereren dat de reizigers verstijfd van angst in de trein zitten, is te gek voor woorden!

Wel asielzoekers, geen gelukszoekers

Ik kom op mijn tweede punt: wel asielzoekers, geen gelukszoekers. In onze visie verdient de Nederlandse cultuur, die zijn wortels heeft in een unieke mengeling van christelijk/joodse en humanistische waarden, òòk bescherming. Dat betekent dat we de jarenlang gemeden discussie over het vreemdelingenbeleid in Nederland met overtuiging zullen aangaan. De instroom van vreemdelingen heeft immers verstrekkende gevolgen voor de aard van de Nederlandse samenleving en is van grote invloed op de spankracht van onze maatschappij. Door velen wordt niet onderkend dat zonder restrictief toelatingsbeleid niet aan een succesvol integratieproces kan worden begonnen. Iedereen weet dat je de kraan moet dichtdraaien voordat je kunt gaan dweilen. Om de vergelijking met een ander probleem te maken: hoe groter de klas, hoe moeilijker het onderwijs.

Door de veel te grote instroom is de integratie niet werkelijk van de grond gekomen. De overheid is er dan ook niet in geslaagd de etnische minderheden een echte kans te geven. Het is een goede zaak dat dit kabinet de nadruk legt op een integratiebeleid waarin de verplichting tot inburgering en de vereenzelviging met de culturele doelen van de Nederlandse samenleving hand in hand gaan.

De tweede en derde generatie wél ingeburgerde allochtonen willen dit in de eerste plaats. Per slot van rekening lijden zij het meest onder de misdragingen van de economische gelukszoekers die Nederland heeft overspoeld.

Minister Nawijn heeft aan het integratiebeleid niet alleen een moeilijke portefeuille, maar ook een dankbare, als hij erin slaagt de integratie een positieve wending te geven. Want laat ook daar geen misverstand over bestaan:

wij zijn niet tegen integratie, maar tegen falende integratie. Wie we in Nederland welkom heten, moet hier ook welkom zijn. Als je iemand vraag om op visite te komen, laat je hem ook niet op de gang staan.

De Lijst Pim Fortuyn heeft concrete eisen als het om het vreemdelingenbeleid gaat. Criminele illegalen moeten meteen het land uit. Wij vragen het kabinet zich uit te spreken over de vraag welke middelen het heeft om illegalen zonder papieren direct uit te zetten. Iemand zonder papieren heeft hier niets te zoeken. En dan maakt het voor de LPF niet uit of hij hier gisteren of vijf jaar geleden is gekomen. Illegaal is illegaal. En iemand met papieren die hier wil blijven, zal hier moeten passen en dus verplicht een serieuze inburgeringscursus moeten volgen. Voor alle duidelijkheid: de Lijst Pim Fortuyn vindt dat er altijd plaats moet zijn voor mensen die écht op de vlucht zijn. Simpel gezegd: we respecteren asielzoekers, maar geen gelukszoekers.

Over gezondheid moet je je geen zorgen hoeven maken

Het derde punt betreft de gezondheidszorg. De kosten van de gezondheidszorg zijn de afgelopen 8 jaar met bijna 50% gestegen. Maar ondanks het extra geld van de laatste jaren zijn de wachtlijsten lang, is de werkdruk hoog en de zorg voor ouderen en gehandicapten verschraald. Onder druk van de wachtlijsten moesten in 1998 politieke keuzes worden gemaakt. Maar gekozen werd er niet. Wel werd meer geld beschikbaar gesteld. De toenmalige minister van Volksgezondheid bleef zich met details bezighouden, gaf de verzekeraars meer verantwoordelijkheid om de kosten voor de zorg te dragen, maar gaf hen niet de vrijheid om die rol ook echt te kunnen vervullen. Waar dat beleid toe geleid heeft, weten we allemaal.

Minister Bomhof heeft het al gehad over de noodzaak om de luiken open te slaan om uit de huidige ellende te komen. Ik vind dat hij zich daarmee nog erg netjes heeft uitgedrukt. Waar wij hem zeer in zullen steunen is in zijn pogingen om meer marktwerking na te streven. De rol van de ziektekosten verzekeraars zal moeten verschuiven van een risicoloze, naar een risicodragende. Verder hopen wij vurig dat hij met een kettingzaag het oerwoud van regels te lijf wil gaan. Alleen een werkelijk ingrijpende wijziging van het zorgsysteem kan bewerkstelligen dat de gezondheidszorg geen zorg voor de burgers blijft!

Welvaart moeten we verdienen

Ik kom op mijn voorlaatste punt. Welvaart moeten we verdienen. De twee vorige kabinetten hadden weinig visie en veel geld. En hoewel ze gemerkt zullen hebben dat niet alles met geld is op te lossen, was het wel plezierig dat met name het tweede kabinet van Kok de ene financiële meevaller na de andere incasseerde en daardoor financieel goed uit de voeten kon. Helaas zijn we nu in een heel andere situatie terechtgekomen.

De Nederlandse economie stagneert, de inflatie is hoog. Nederland scheert daarmee langs de rand van een recessie. De stagnatie in onze economie heeft niet alleen conjuncturele oorzaken, maar helaas ook structurele. De ondernemers zien hun concurrentiepositie snel verslechteren. Extra zorgelijk is dat 20% van de industriële bedrijven overweegt belangrijke delen van de productiecapaciteit naar het buitenland te verplaatsen. Onze arbeidsproductiviteit per werkende man of vrouw is circa 10% lager in vergelijking met andere Europese landen. Dat zijn geen leuke berichten. De president van De Nederlandsche Bank, de heer Wellink, heeft uitgerekend dat als de inflatie in ons land in 2004 even laag zou moeten worden als in de landen om ons heen, dat dan alle lonen per vandaag bevroren zouden moeten worden. Dat is natuurlijk niet realistisch, maar het geeft wel aan hoe slecht het met de macro-economische positie in Nederland op dit moment is gesteld. Hogere looneisen wakkeren de inflatie juist aan. En inflatie leidt tot hogere prijzen en die leiden dan weer tot hogere looneisen. Wanneer er geen loonmatiging wordt betracht, zal onze economie in nog zwaarder weer terechtkomen.

Maar met loonmatiging alleen zijn we er natuurlijk niet. Ook de door ons zo gewenste veiligheid is economisch van groot belang. Een veilig land is aantrekkelijk voor bedrijven om zich te vestigen. Uit sociaal-economisch onderzoek blijkt dat bedrijven wegvluchten uit onveilige landen. Daarnaast moeten we niet alleen goedkoper en veiliger worden, maar ook gezonder. Afgaande op de WAO-cijfers is de realiteit dat Nederland vergeleken met de rest van de westerse wereld nog steeds doodziek is. Eén op de 5 werkende Nederlanders heeft psychische klachten. De meest voorkomende zijn depressies, angststoornissen en alcoholproblemen. De WAO zal daarom tot normalere proporties moeten worden teruggebracht. Eén miljoen Nederlanders in de WAO is volstrekt onacceptabel.

Het herstel van de Nederlandse economie staat dus niet alleen door conjuncturele oorzaken, maar ook door structurele elementen onder druk. En helaas zal volgend jaar een optredende lastenverzwaring de zaak er niet makkelijker op maken. Zeker als je bedenkt dat de marktsector het al heel moeilijk heeft en de industrie inkrimpt. Terugkeer van vertrouwen bij bedrijven én consumenten, is cruciaal voor een duurzaam economisch herstel.

De LPF-fractie juicht het toe dat minister Heinsbroek een aantal lastenverlichtende maatregelen, die in het regeerakkoord zijn afgesproken, naar voren wil halen. Zo zouden wij het toejuichen als het Kwartje van Kok reeds in begin 2003 in plaats van in 2004 wordt teruggegeven. Ook pleit ik voor een lastenverlichting voor het bedrijfsleven door nu reeds de werkgeverspremies met 1 miljard euro te verlagen.

En we pleiten voor nog iets: de Lijst Pim Fortuyn vindt dat de Partij van de Arbeid er de afgelopen jaren niet veel van heeft gebrouwen. Maar laten we de paar goeie dingen die ze hebben bedacht niet met het badwater weggooien. Wat in de praktijk betekent dat we het spaarloon of een variant daarvan overeind willen houden en dat we er geen enkel bezwaar tegen hebben dat die knip net als oud-minister Vermeend met onbeperkt verlof gaat. Dus vragen wij aan de minister-president, een variant op het spaarloon, zoals gisteren door het CDA is voorgesteld en inmiddels zal worden aangepast aan de wensen van de Lijst Pim Fortuyn op de kortst mogelijke termijn aan ons voor te stellen.

Ik weet dat de wensen die ik op tafel heb gelegd meteen de vraag oproepen waar het geld vandaan moet komen. Wij delen de mening van minister Heinsbroek dat een algemene lastenverlichting hand in hand moet gaan met specifieke lastenverzwaringen om dit financieel mogelijk te maken. Maar lastenverlichting is voor de LPF zò belangrijk dat we graag van het kabinet willen weten of er extra financiële ruimte gevonden kan worden, zeker als de economische vooruitzichten blijven verslechteren. Van de minister-president wil ik in dit verband dan ook graag weten of het strategisch akkoord gezien moet worden als een dictaat of als een richtlijn. Anders gezegd: heeft het strategisch akkoord de flexibiliteit die ons inziens nodig kan zijn om op toekomstige ontwikkelingen te anticiperen?

Eigen verantwoordelijkheid van de burger

Ik kom op mijn vijfde en laatste punt: de eigen verantwoordelijkheid van de burger. De Lijst Pim Fortuyn weet dat de kiezers vooral op ons gestemd hebben vanwege de al gesignaleerde onvrede over een overheid die zich met van alles bemoeit, maar verzuimt de burger in bescherming te nemen. Maar wij vinden dat die kiezers en de rest van de Nederlandse burgerij ook het een ander over zichzelf heeft afgeroepen. We leven in een individualistische samenleving waarin steeds meer mensen hoge eisen stellen en met nee geen genoegen nemen. De Nederlander heeft ook geen geduld meer. Tegenslagen worden niet meer geaccepteerd. Iedereen wil 24 uur per dag service, maar klaagt steen en been als de overheid de loketten niet op tijd heeft kunnen openstellen. Maar de burger zelf kan ook niet langer werkloos aan de zijlijn blijven staan met een negatieve grondhouding.

Via een herstel van normen en waarden kunnen en moeten de burgers ook hun eigen bijdrage leveren om de publieke zaak te helpen. We verwachten van de overheid, eigenlijk van alle instituties binnen onze samenleving dat ze onze veiligheid steeds beter waarborgen. Het moderne individu wil eigenlijk dat risico's en gevaren volledig worden uitgebannen. Natuurlijk is het gemakkelijk alle problemen aan de overheid toe te schrijven. Waar dat terecht gebeurt, moet er direct actie ondernomen worden. Maar waar de individuele burger de problemen veroorzaakt, moet hij er even hard op worden aangesproken.

Samenvattend wil ik benadrukken dat de LPF-fractie voortdurend zal blijven hameren op een aantoonbaar succesvolle aanpak van de zojuist genoemde problemen. Wij zullen dit kabinet buitengewoon kritisch volgen. We willen graag samenwerken met een kabinet dat de daad bij het woord voegt. Dat betekent actie ondernemen en niet met rapporten en commissies op de proppen komen als iets 'onaanvaardbaar' wordt genoemd. Regeren is een werkwoord. Als het kabinet denkt een kardinale kwestie via commissies te moeten oplossen, heeft het met onze fractie een probleem.

Ik wil ook nog iets zeggen over de kritiek die onze LPF-bewindslieden de afgelopen weken hebben gehad over het oplaten van proefballonnen en het uiten van meningen over andere zaken dan ze in hun portefeuille hebben.

Wij willen dat die bewindslieden dat vooral blijven doen. Als de Minister van Volksgezondheid wil praten over ziekteverzuim omdat hij daar in de medische instellingen grote problemen mee heeft, moet hij daar zijn mening over kunnen geven. Oòk als ziekteverzuim onder een andere minister valt. Wij willen een open, openhartig en ongedwongen kabinet, geen kleuterklas met een strenge onderwijzer ervoor.

Wij willen veel meer veiligheid, een zorgzame samenleving, waarin wie welkom is zich ook welkom kan voelen. Wij willen een effectieve, hoogwaardige gezondheidszorg zonder wachtlijsten. Wij willen een weer gezonde economie waarin het bedrijfsleven geholpen wordt te kunnen blijven concurreren. Wij willen een herstel van normen en waarden met een actieve rol voor de burger zelf.

Wat dat bij elkaar oplevert, zijn de tegenpolen van de nu bij zovelen bestaande gevoelens: blijheid versus boosheid, veiligheid versus angst, gezondheid versus ziekte, vrijheid versus kleinheid.