Begrotingsdebat: In drie jaar Verhofstadt zijn enorm veel kansen vergooid. (10/10/02)
Tijdens het debat over de federale begroting 2003 van de paars-groene regering Verhofstadt waarschuwde
N-VA-volksvertegenwoordiger Geert Bourgeois dat premier Verhofstadt tegen alle alarmerende signalen en deskundigen in de economische groei op 2,1% raamt. Rekening houdend met de sterk afnemende groei moest de regering een voorzichtigheidsmarge inbouwen door uit te gaan van een economische groei van 1,5% voor 2003. Het verschil tussen Nederland en Duitsland aan de ene kant en België aan de andere kant is dat de verkiezingen daar al achter de rug zijn. In deze omstandigheden, in een snel verslechterende internationale economische context, kan je maar één goede begroting maken: een voorzichtige.
Bovendien rijdt deze regering het begrotingstekort toe met twijfelachtige, veelal eenmalige besparingen om grotendeels terugkerende uitgaven te dekken. Het gaat om meer dan een derde van de besparingen zoals de verhoging van de opcentiemen op de personenbelasting (260 miljoen Euro), uitstel van betaling van de dotatie aan de Post (100 miljoen Euro), de terugstorting door het NIRAS voor de sanering van de twee oude reactoren van het SCK in Mol (50 miljoen Euro), de subsidie die de textielgroep Beaulieu moet terugbetalen (40 miljoen), het uitstel van de overschrijding van de spilindex met 2 maanden en de verkoop van het Quatre-Bras-gebouw van Buitenlandse Zaken. Van de zogezegde structurele besparingen moeten we nog zien wat ze inhouden en of ze inderdaad structureel zijn. Het is ook zeer de vraag hoe de deelstaten zullen reageren op de vermindering van hun fiscale dotatie met 332 miljoen Euro. De regering Dewael zal nu de gevolgen van het gebrek aan fiscale autonomie ondervinden.
Wat de N-VA stoort is dat de regering Verhofstadt de op één na grootste staatsschuld van Europa niet afbouwt. De hypotheek op de toekomst van onze jeugd wordt dus niet gelicht. Verhofstadt vergenoegt zich met een begroting in evenwicht. Hij draagt dus federaal met geen cent bij tot de vermindering van de Belgische staatsschuld die nog altijd zowat 102,3% van het BNP bedraagt. Een kwart eeuw lang hebben de burgers inleveringen, bezuinigingen, crisisbelastingen, begrotings- en belastingsproblemen gekend. Dank zij de Maastrichtnorm voert dit land sinds de jaren 90 een vrij strikt begrotingsbeleid. Verhofstadt draagt de historische verantwoordelijkheid om daarmee niet resoluut door te gaan. Dit is nochtans pure noodzaak om in de toekomst de kosten van de vergrijzing op te vangen. Maar premier Verhofstadt weet dat hij de vorming van zijn "postideologische coalitie" die rood, groen en blauw zou verzoenen, moest afkopen met geld, veel geld. Welnu: dat geld is er nu niet meer. De N-VA betwijfelt dat de blauwe kiezer Verhofstadt gelooft als hij verleden jaar de schuld op 11 september afwentelde en vandaag een nieuwe externe bliksemafleider zoekt in een nog niet gevoerde en, hopelijk, nooit gevoerde oorlog.
De regering Verhofstadt onderschat de loonkostenhandicap. De N-VA
pleit voor het competitief maken van onze economische activiteit.
Verhofstadt heeft kansen laten liggen. Bij het begin van deze
regeerperiode, tijdens de hoogconjunctuur, moesten veel meer werklozen
geactiveerd hebben. De signalen uit de bedrijfswereld klinken steeds
luider: dalende prijzen, bikkelharde buitenlandse concurrentie,
dalende bestellingen. Het regent herstructureringen, afvloeiingen,
sluitingen en faillissementen. Tot en met september 2002 waren er 5194
faillissementen. In september alleen al waren er 754 faillissementen,
een stijging met bijna 20% t.o.v. september vorig jaar. Niet minder
dan 15.000 werknemers verloren daardoor hun baan, 2.200 meer nog dan
tijdens de eerste negen maanden van vorig jaar. De
werkgelegenheidsgraad in de Europese Unie steeg van 63,2% in 2000 tot
63,9% in 2001 (Bron: Eurostat, het bureau voor statistiek van de EU).
Opvallend is echter dat de werkgelegenheidsgraad in België verminderde
van 60,9 naar 59,7% en bij de vrouwen van 51,9 naar 50,7%. België lag
al een eind onder het E.U.-gemiddelde en gaat er nu dus onder de
regering Verhofstadt nog op achteruit. Was de actieve welvaartstaat
niet hèt cement van deze coalitie, de dada van de tandem Verhofstadt -
Vandenbroucke ?
De werkloosheid in Vlaanderen steeg op jaarbasis met meer dan 18%.
Voor het eerst sinds jaren moeten jonge afgestudeerden gaan stempelen.
Het aantal jongere werkzoekenden steeg met meer dan 25%. De Vlaamse
minister van Tewerkstelling staat er bij en kijkt er naar. Hij mag
niet eens Vlaamse CAO's bekrachtigen.
De N-VA haalde ook zwaar uit naar de gebroken beloften van
paars-groen. De administratieve vereenvoudiging komt er na deze
regeerperiode. Waar is de 25% vermindering van regels? Waar is de
wetsevaluatie en de wetgevingskwaliteit? Waar is de herwaardering van
het parlement? Deze regering discussieert, ruziet, talmt gedurende
maanden om dan daarna alles bij urgentie door de strot van het
parlement te rammen. Waar is de betere politiële en justitiële
dienstverlening? Op het terrein is daar vandaag nog altijd niets van
te merken. Niemand die gelooft dat de kwaliteit van justitie, dat de
veiligheid er op vooruit gegaan is. De vereenvoudiging van de
banenplannen komt er na deze regeerperiode. Evenals de informatisering
van justitie. Het jeugdsanctierecht komt er niet door de VLD-knieval
voor het Waalse veto. België blijft Europese koploper inzake
verkeersonveiligheid. Verkeersovertredingen worden nog altijd niet
administratief afgehandeld. Arbeiders en bedienden hebben nog altijd
niet hetzelfde statuut. Het zelfstandigenstatuut is nog altijd niet
fundamenteel aangepakt. Daems heeft de horeca de hemel op aarde
beloofd, het resultaat is bedroevend.
Er gaat meer geld naar de ziekteverzekering. Het is goed dat de
zwaksten meer krijgen en dat de ondergewaardeerde huisarts beter
gehonoreerd zal worden. Er wordt echter geen einde gemaakt aan het
Franstalige potverteren. Enkele voorbeelden? In Wallonië zijn er 50%
meer huisartsen en 75% meer specialisten dan in Vlaanderen. Gevolg
overconsumptie. Vlaanderen controleert de in- en uitstroom voorlopig
voortreffelijk, Wallonië laat alles op zijn beloop. Uit cijfers van de
socialistische mutualiteiten blijkt dat geneesmiddelenverbruik voor
hartpatiënten en zenuwzieken in Wallonië het dubbele bedraagt ten
opzichte van Vlaanderen. De rapporten Jadot bewijzen een
overconsumptie aan geneesmiddelen, radiologie en klinische biologie
aan Waalse zijde. In Wallonië worden er 4 keer meer ECG's genomen dan
in Vlaanderen. Een RX thorax bij 47,5% van de Walen, 21,9% bij de
Vlamingen.
De vaste telefoonfactuur van Belgacom blijft bij de duurste van
Europa. Dit belet de regering Verhofstadt niet om gretig te graaien in
de oorlogskas van het bedrijf. De Post krijgt wat geld toegestopt,
maar van een toekomstgerichte visie op de overheidsbedrijven is geen
sprake. Het spoor wordt helemaal aan zijn lot overgelaten.
Er komen nieuwe belastingen op zwavelarme stookolie, de bedrijfsvoorheffing verhoogt, de bedrijven worden zwaarder belast op het neerleggen van hun jaarrekeningen, voor maar liefst 30 miljoen Euro. De accijns en de BTW op de tabak verhogen met 191,6 miljoen Euro en ook de groenen krijgen hun Kyoto belasting. Het mooiste Slangen-staaltje is wel de verhoging van de bedrijfsvoorheffing: deze belastingverhoging wordt zowaar als een geschenk voorgesteld.
Een integratiebeleid ontbreekt. De N-VA heeft van meet af aan de toon
gezet tussen extreem-rechts dat alle "Ali Baba's hand in hand terug
naar eigen land" wil en paars-groen dat doet alsof er geen problemen
zijn. Inburgering is een zaak van rechten en plichten. Verplichte
taalkennis, verplichte deelname aan de ene publieke cultuur. De VLD
etaleert eens te meer gebrek aan visie. Gisteren de snel-belg-wet
zonder integratievereiste. Morgen het Vlaams inburgeringsdecreet
zonder verplichting.
Bij het einde van deze regeerperiode is de balans voor Vlaanderen
zwaar negatief. Wat is er gerealiseerd van uw plannen om Vlaanderen
fiscale autonomie te geven? Wanneer heeft Vlaanderen de hefbomen in
handen om zijn eigen welvaart en eigen welzijn te verzekeren? Voor
wanneer fiscale en financiële autonomie? Voor wanneer een volwaardig
Vlaams tewerkstellingsbeleid? Voor wanneer een verantwoordelijk en
kwalitatief Vlaams gezondheidsbeleid, gebaseerd op echelonnering, met
de huisarts als spil? Voor wanneer een eigen Vlaams gezinsbeleid, als
antwoord op de immense dreiging van de vergrijzing?
In drie jaar Verhofstadt zijn enorm veel kansen vergooid. De
modelstaat bestaat alleen op de tekentafel van Luc Coene en Guy
Verhofstadt. De burgermanifesten zijn begraven. De burger wordt
gebrainwasht. De Vlaamse kiezer voelt zich bedrogen. Hij weet dat hij
straks het paars-groene puin zal moeten ruimen. De kiezer ziet slechts
één lichtpunt en dat is dat Verhofstadt de verkiezingen niet kan
uitstellen. Ten laatste op 15 juni 2003 wordt paars-groen de rekening
gepresenteerd.
(De integrale tekst van de tussenkomst van volksvertegenwoordiger
Geert Bourgeois vindt u op www.n-va.be/begroting2003 )
Auteur:
Kamerfractie
Geert Bourgeois, Kamerlid en algemeen voorzitter N-VA
Meer informatie:
Contactpersoon: Geert Bourgeois
Telefoon: 02/ 219 49 30
Fax: 02 /217 35 10
E-post: geert.bourgeois@n-va.be
Url: http://www.n-va.be/begroting2003
---
Ledenblad
Volle Manen