Peiling onder Randstadgemeenten : meer mensen in bijstand
De voorgenomen bezuinigingen op de gesubsidieerde banen zullen ertoe
leiden dat meer mensen in de bijstand terechtkomen. "Mensen komen
achter de geraniums te zitten", aldus een gemeente. Bovendien gaan de
bezuinigingen ten koste van de dienstverlening in de zorg, in het
onderwijs en op het gebied van veiligheid.
Gemeenten zijn wel blij dat de landelijke regels minder bureaucratisch
worden. Zij zien kansen om de doorstroom naar reguliere banen te
bevorderen en deze kansen willen ze op een creatieve manier oppakken.
Door de bezuinigingen kan echter minder ondersteuning worden gegeven
aan werkzoekenden. Dit blijkt uit een peiling onder 37 grotere
gemeenten in de Randstad, uitgevoerd door FNV Regiowerk Randstad. In
de onderzochte gemeenten woont ongeveer een kwart van de Nederlandse
bevolking.
Gesubsidieerde banen en de kabinetsplannen
Sinds de jaren negentig is er een sterke toename van het aantal
gesubsidieerde banen. Deze banen hebben een substantiële bijdrage
geleverd aan de daling van de werkloosheid die de afgelopen jaren
heeft plaatsgevonden. Er zijn verschillende regelingen voor
gesubsidieerde arbeid, die ook weer hun eigen doelstelling hebben (zie
kader). In grote lijnen is het doel van de gesubsidieerde banen om een
kans te bieden aan mensen die moeilijk aan de slag komen op de
arbeidsmarkt. Daarnaast hebben ze soms ook als doel om bij te dragen
aan een betere maatschappelijke dienstverlening.
Regelingen voor gesubsidieerde arbeid
De WIW is bestemd voor langdurig werklozen en werkloze jongeren.
WIW-ers zijn in dienst bij de gemeente en worden gedetacheerd bij de
organisatie waar het werk wordt verricht, meestal in de publieke
sector. De WIW-er ontvangt een loon van maximaal 120% van het
minimumloon. De meeste WIW-ers hebben verplicht een contract van 32
uur per week, waardoor het loon dus lager uitvalt dan bij een
voltijdsaanstelling het geval zou zijn.
De ID-banen hebben niet alleen als doel om mensen aan het werk te
helpen, maar ook om de dienstverlening aan burgers te verbeteren. Het
gaat meestal om banen in de zorg, openbare veiligheid en toezicht, en
het onderwijs. De ID-ers zijn in dienst bij de organisatie waar ze
werken. Ze verdienen meestal maximaal 130% van het minimumuurloon. Bij
ID-banen is het in principe mogelijk om meer of minder dan 32 uur te
werken, maar dat hangt af van de opstelling van de gemeente. Gemeenten
hebben wel de mogelijkheid om de arbeidsvoorwaarden van de werknemer
na vijf jaar enigszins te verbeteren, maar maken daar niet altijd
gebruik van.
WSW-banen zijn bestemd voor mensen die door lichamelijke,
verstandelijke of psychische beperkingen alleen onder aangepaste
omstandigheden kunnen werken. In principe zijn ze in dienst bij de
gemeente, en werkzaam in SW-bedrijven.
De (demissionaire) regering wil het arbeidsmarktbeleid vrij ingrijpend
herzien. Verschillende regelingen voor gesubsidieerde arbeid en voor
de ondersteuning van werkzoekenden worden samengevoegd tot één vrij
inzetbaar reïntegratiebudget. Gemeenten kunnen dan zelf bepalen
hoeveel geld ze steken in gesubsidieerde banen en hoeveel ze steken in
andere maatregelen. Op die manier vermindert de bureaucratie voor
gemeenten, zo is de gedachte. Tegelijkertijd redeneert de regering dat
gemeenten hierdoor ook efficiënter kunnen werken. Hun budget voor het
arbeidsmarktbeleid wordt daarom gekort met een bedrag dat oploopt tot
850 miljoen euro per jaar (overigens heeft de bezuiniging geen
betrekking op de WSW-regeling). Gemeenten worden daarnaast met andere
forse bezuinigingen geconfronteerd, waardoor de ruimte voor sociaal
beleid erg wordt ingeperkt. Tegelijkertijd is de regering van plan om
een aantal regelingen af te schaffen die als doel hebben om
werkgelegenheid aan de onderkant van de arbeidsmarkt te stimuleren.
Standpunt van de FNV
De kabinetsplannen voor het arbeidsmarktbeleid wijst de FNV af. Deze
plannen gaan ten koste van de werkgelegenheid en van de ondersteuning
van werkzoekenden. Gezien de oplopende werkloosheid zou dit beleid
juist geïntensiveerd moeten worden. Dit betekent onder meer dat er
niet bezuinigd mag worden op het budget voor gesubsidieerde arbeid.
De FNV staat niet negatief tegenover een andere vormgeving van de
regelingen. De gesubsidieerde banen zouden moeten worden omgezet in
reguliere banen met een salaris tot 130% van het wettelijk
minimumloon. Deze banen zouden gereserveerd moeten worden voor
langdurig werklozen.
rapportage gesubsidieerde banen.htm