Gemeente Amsterdam


Reactie Oudkerk op artikel in de Volkskrant

Opblazen ESF-risico's MBM past in bredere trend

Afrekenen Amsterdamse aanpak berust op oude sentimenten Onder de kop: 'Strop dreigt door Megabanenmarkt', wordt in de Volkskrant van maandag 28 oktober jl. gesteld dat de gemeente Amsterdam grote risico's zou lopen met ESF-gelden bij de financiering van de MegaBanenMarkt. Dit bericht staat niet op zich, maar past in een bredere trend van eenzijdige beeldvorming over de MegaBanenMarkt. Zo is een aantal 'belangrijke feiten' in het ESF-artikel onjuist of ten dele weergegeven, en zijn risico's ten onrechte opgeblazen. Ten eerste zouden te declareren kosten niet ouder mogen zijn dan twaalf maanden. Dit is niet juist. Het ESF-contract loopt twee jaar, Amsterdam heeft tot het voorjaar van 2004 de tijd voor een einddeclaratie. De administratieve eisen zijn terecht hoog, maar voor het merendeel gaat het maar om haalbare administratieve verplichtingen. ESF-subsidies zijn nooit risicoloos, dat weten we en poetsen we ook niet weg, maar pakken we hard aan. De risico's bij de ESF zijn overigens niet groter dan bij dossiers als het Rijksmuseum of de Noord-Zuidlijn.

Dit bericht over de MegaBanenMarkt past in een bredere trend waarin oude sentimenten het debat over de modernisering van de sociale zekerheid domineren. De tegenstanders bekijken en beoordelen de nieuwe aanpak vooral door een oude bril. En dat is nu net waar de sociale zekerheid aan ten onder dreigt te gaan. In de berichtgeving over de MegaBanenMarkt komen voor- en tegenstanders op basis van dezelfde cijfers en feiten tot tegengestelde conclusies. Het verschil zit hem in perspectief, politiek en emoties.

Als er één conclusie te trekken is, dan luidt die dat - na een aarzelende start - de MegaBanenMarkt op meer fronten tegelijk haar werk voor Amsterdam gedaan heeft. Laten de cijfers voor zich spreken: waar landelijk de volumedaling stabiel bleef rond de 1%, is het aantal lopende uitkeringen in Amsterdam met 13% afgenomen ten opzichte van een vergelijkbare periode een jaar eerder.

Net zo sprekend als de cijfers zijn de cultuur- en leereffecten voor de toekomst: De MegaBanenMarkt is ingericht volgens een ketenmodel. Alle 'kastjes en muren' zijn onder één dak samengebracht, met ondersteunende activiteiten zoals medische keuringen, scholing en opleiding, schuldhulpverlening, bijzondere bijstand en kinderopvang. Geen cliënt kon ontsnappen. Cruciaal was ook het onderbrengen van de directe arbeidsbemiddeling.
Natuurlijk is er op onderdelen veel op te merken over de MegaBanenMarkt. Dat is
altijd bij grote projecten die onder tijdsdruk in een experimentele setting bij elkaar worden gezet. Het is zeker niet het achtste wereldwonder. Degenen die de markt als positief beoordelen kijken meer vanuit het werkende perspectief en naar de bijdrage die de MBM heeft geleverd aan de veranderingen die zo nodig zijn in de uitvoering van de sociale zekerheid.

Werk boven inkomen
Om nu daadwerkelijk te zorgen dat werk vóór inkomen gaat is een ingrijpende omslag nodig. Veel uitvoeringsorganisaties van de overheid zijn nog niet in staat gebleken om die omslag te maken. Dit gold zeker voor de Sociale Dienst in Amsterdam. Niet alleen omdat organisatieveranderingen lastig zijn, maar ook omdat bepaalde groepen zich tegen de veranderingen bleven verzetten. Veel groepen zijn tegen, omdat ze tegen het werkende perspectief zijn. Neem de vakbonden, die zich twintig jaar lang hebben verzet tegen iedere organisatorische verandering en ze zijn nog nimmer op een constructieve houding betrapt. Hetzelfde perspectief is te zien bij klein-linkse partijen en allerlei belangengroeperingen.
In dat licht is het is het jammer dat ook de Volkskrant vooral oog heeft voor het oude debat over de sociale zekerheid. Zo is de focus op wie wat verdiend heeft belangrijker dan het resultaat, bijna 7000 mensen uit de uitkering, in plaats van de focus op het uitvoeren van een cruciale overheidstaak om niemand in de samenleving aan de kant te laten staan. Op z'n Amsterdams gezegd: mensen aan de bak helpen in plaats van in de uitkering te laten zitten.

Rob Oudkerk
wethouder

^


-

© gemeente Amsterdam - 30-10-2002