Socialistische Partij
Israël en de Bezette Gebieden
Dagboek van Harry van Bommel, bezoek SP-delegatie 3 tot en met 10 januari
2004 (zie persbericht)
Zondag 4 januari 2004
Zonder wekker word ik vroeg wakker. Ook in Jeruzalem, zo blijkt. Maar
ik weiger er voor 8 uur uit te gaan. Gezien de begintijd van de
conferentie kan dat ook gerust. Het is wel al mooi weer. Ruim voor 8
uur schijnt de zon al mijn hotelkamer in.
Vandaag bezoeken we de internationale conferentie "An end to
Occupation, A Just Peace in Israel-Palestine". Het is een tweedaagse
conferentie met vele interessante sprekers. In het ochtendgedeelte
spreekt Hanan Ashrawi, de bekende Palestijnse woordvoerster die later
minister van Onderwijs werd, maar uit onvrede met het beleid van
Arafat opstapte. Wat een spreker is die vrouw! Ze legt uit dat Israël
als bezetter nog steeds gelooft dat haar geweld tegen de Palestijnen
zelfverdediging is. En ook dat de Israëliërs in de baarmoeder van een
Palestijnse vrouw een tikkende tijdbom zien. Daar kan immers weer een
klein terroristje uitkomen. Tel daarbij op dat er veel Palestijnse
kinderen worden geboren en ziedaar de angst van de Israëliërs.
In gesprek met Hanan Ashrawi
De conferentie wordt overigens niet in ons hotel gegeven maar in Hotel
Notre Dame dat pal tegenover de missie van het Vaticaan ligt. Daar
kwamen we net op tijd achter, zodat we snel met een taxi naar dat deel
van de stad konden reizen. Het is dan tien uur en er is nauwelijks
verkeer. De vlag van Vaticaanstad wappert vrolijk aan de gevel van het
monumentale gebouw. Ik denk aan de Paus die in zijn
nieuwjaarstoespraak (verstaanbaar ook nog) had opgeroepen tot de
vorming van een nieuwe wereldorde gebaseerd op menselijke waardigheid.
Zou hij "Tegenstemmen" van Jan Marijnissen misschien gelezen hebben?
In het middaggedeelte spreekt Mustafa Barghouti, leider van het
Palestinian National Initiative. Ook al zo'n begenadigd spreker. Na de
vorige conferentie was hij onmiddellijk gearresteerd. Nu is het ook de
vraag of hij wel gewoon naar huis kan reizen. Veel Palestijnen kunnen
deze conferentie niet bezoeken, gewoon omdat ze Jeruzalem niet in
mogen. Zij die op de Westoever wonen, mogen er in zijn algemeenheid
niet in. Anja vermoedt dat een deelnemers zeker illegaal in Jeruzalem
aanwezig is. Behalve Barghouti spreekt ook Jamal Zhalka, een Palestijn
die in het Israëlische parlement, de Knesset, zit. In de pauze spreek
ik beide heren aan. Barghouti vindt het top dat we naar de bezette
gebieden gaan. "De pers komt er niet meer. We hebben buitenlandse
getuigen nodig die de wereld vertellen wat er werkelijk gebeurt." Ook
Zhalka is laaiend enthousiast over onze deelname aan de conferentie.
Hij nodigt ons onmiddellijk uit voor een bezoek aan de Knesset. Daar
wordt nu de begroting besproken. "We zijn er nu toch dag en nacht," zo
laat hij ons met een schaterlach weten. Gezien ons drukke programma is
het twijfelachtig of het zal lukken, maar we gaan ons best doen.
Mustafa Barghouti, leider van het Palestinian National Initiative
In het tweede deel van de middag wordt eerst de periode 1948-1952
besproken. Ilan Pappe bespreekt de etnische zuivering die toen heeft
plaatsgehad. Vlak voor de avond invalt, komt een hele serie sprekers
in de laatste sessie het Geneve Akkoord verdedigen. Daar is niet
iedereen blij mee. Een hoge PLO-baas laat weten dat hij niks in het
Akkoord ziet. Ook de bouw van de Muur is onderdeel van het probleem.
"Denk je nu echt dat ze die muur, die miljarden dollars kost, straks
gaan weghalen? Nee dus. En dat betekent dat het Geneve Akkoord niet
uitvoerbaar is omdat Israël met die muur land van de Palestijnen
annexeert." Ook Anja meent dat in de Gazastrook de meeste mensen tegen
het Akkoord zijn en dat ook Arafat, die aanvankelijk positief was, nu
toch tegen is.
Na het avondgedeelte eten we met 45 van de 180 deelnemers in een klein
eethuisje. De schilderijtjes, die niet echt zijn, hangen volledig in
plastic verpakt aan de muur. Driek vermoedt dat dit wordt gedaan om
schade te voorkomen als klanten eten tegen de reproducties gooien. Het
eten smaakt hem ook duidelijk niet. Guido krijgt een vage vegetarische
hap en we bespreken de vraag of hij wel voldoende vitamine B12 binnen
krijgt met zijn eetgewoonten. Ik moet een beetje op de gezondheid van
mijn medewerkers letten. Vanavond zal ik hem weer vroeg naar bed
sturen, zo neem ik mij voor. Zijn verkoudheid is nog lang niet over.
In de oude stad
De maaltijd wordt besloten met een sinaasappel. Moedig gaat Driek voor
ons vieren afrekenen en een taxi bestellen. Dat is warempel geen
kleinigheid. Die taxi is zo besteld, maar de kelner wil natuurlijk
precies weten wat we hebben geconsumeerd. Met vereende krachten
reconstrueren we het gelag en maken dat we wegkomen. Om kwart voor
tien moet ik in het hotel zijn om kort commentaar op de reis te geven
in "Met het oog op morgen". We zijn mooi op tijd en ik bel voor de
uitzending Gretta Duisenberg snel nog even. Ze is vandaag in Israël
aangekomen en zal woensdag aan een vrouwenmars meedoen. Interviewer
John Jansen van Galen vraagt me een kwartier later waarom ik niet met
Gretta meeloop. "Omdat ik geen vrouw ben" is het enige logische
antwoord dat ik kan geven. Gretta zal morgen overigens ook de
conferentie bezoeken.
Aan het einde van de dag snel dit dagboek bijwerken en zorgen dat
Driek de foto's doormailt. Hij is eerst nog even een broodje eten in
het hotel. Maar net nu ik deze laatste regels tik, komt hij de
internetkamer binnen.
Harry van Bommel
foto's Driek van Vugt
zie ook Index Dagboek