Gemeente Achtkarspelen
Nieuwsberichten
05-01-2004
Nieuwjaarsspeech van de burgemeester
NIEUWJAARSTOESPRAAK van burgemeester L.J. Lyklema
Uitgesproken tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente
Achtkarspelen op maandag 5 januari 2004 om 17.00 uur.
Dames en heren,
Van harte welkom in het gemeentehuis van Buitenpost. Het
gemeentebestuur van Achtkarspelen is verheugd dat u er weer bent, om
met elkaar wensen uit te wisselen, stil te staan bij wat voorbij is en
dat wat nog komen gaat.
De nieuwjaarsspeech van de burgemeester is bij vrijwel alle gemeenten
een vast onderdeel van de nieuwjaarsreceptie. Het leidt dan ook geen
twijfel dat er overal met meer, dan wel minder genoegen aan gewerkt en
vervolgens naar geluisterd wordt.
Een vast onderdeel, maar wat is vast tegenwoordig? Is niet alles in
beweging?
Was niet meer dan honderdvijftig jaar de burgemeester een vast, dan
wel bestendig, onderdeel van de gemeente? In het afgelopen jaar, maar
ongetwijfeld ook in dit jaar, staat de positie van de burgemeester ter
discussie. En daarbij gaat het niet alleen over het al dan niet
verkiezen van de burgemeester, maar veeleer over zijn bevoegdheden en
daarmee zijn positie.
Het zijn er geen 500 meer in Nederland, maar hoe minder het er zijn,
denk ik wel eens, hoe makkelijker de discussie.
Vast of in beweging: ik denk dat het goed is dat wij voortdurend
bereid moeten zijn, zeker in een economisch moeilijke tijd, zaken die
vast zijn, nooit ter discussie stonden, wel te bespreken en nog eens
nadrukkelijk af te wegen.
Los van het vorige was 2003 een bewogen jaar. De economische malaise
ging niet aan onze grenzen voorbij. Bedrijven in Achtkarspelen hadden
en hebben het moeilijk. Vele inwoners raakten helaas hun baan, hun
werk kwijt. Als betrokken overheid zou je er graag in willen springen,
maar een gemeente is geen banenmachine. Zij moet voorwaarden scheppen
en faciliterend bezig zijn.
In dit kader is van groot belang het gereed komen dit voorjaar van de
vernieuwing van de Betonwei. Ook de nieuwe ontsluiting, met daaraan
gekoppeld de revitalisering van het industrieterrein van Buitenpost en
de oostelijke rondweg zijn dichterbij dan ooit. Verschillende
bedrijven zijn al aan het bouwen op het nieuwe bedrijventerrein in
Surhuisterveen, terwijl hard gewerkt wordt aan de plannen voor de
revitalisering van het bestaande terrein De Lauwers. Dat zijn typisch
zaken die de gemeentelijke overheid wel voor zijn rekening kan en dus
ook moet nemen.
Raad en college gingen, met vallen en opstaan, verder met de
dualisering. Het blijft wennen die nieuwe rollen en
verantwoordelijkheden. Maar het besef, dat wij het samen moeten doen,
in het belang van de inwoners waar wij voor werken, zal ongetwijfeld
de komende jaren leiden tot betere resultaten.
2003 was ook het jaar van het bezoek van onze vorstin aan
Achtkarspelen. Noord Oost- Friesland, moet ik zeggen. Want het was in
die zin ook historisch, dat de Koningin door vertegenwoordigers van
vier gemeenten werd ontvangen in Kootstertille en aan het eind van de
dag, in Dokkum, weer door die vier uitgeleide werd gedaan.
Die vier gemeenten zijn in 2002 een traject ingegaan van nauwere
samenwerking en wel bedrijfsmatig onder het motto: beter, minder
kwetsbaar en efficiënter. Begin 2003, toen de eerste contouren van het
nieuwe streekplan verscheen, hebben wij er ook voor gekozen,
beleidsmatig te handen in een te slaan. Dat heeft geresulteerd in de
Regiovisie met als titel: Sterk op eigen wijze. Met als doel voor ons
zelf voor ons gebied economische beleidskeuzes te maken en daarnaast
met dit stuk een stevige inbreng te hebben bij de totstandkoming van
het nieuwe streekplan.
En wij gaan verder: op 16 december hebben de vier colleges een
werkplan voor de komende jaren vastgesteld voor de verder
samenwerking. De Noord Oost Friese Aanpak (NOFA) krijgt steeds meer
vorm en gaat verder.
De samenwerking is gericht op de volgende doelstellingen:
· grotere slagkracht
· beleidscohesie (samenhang)
· kwaliteit
· efficiency
Waar leidt dit toe, zult u zich afvragen. Krijgen we straks één grote
gemeente van 90.000 inwoners in dit gebied? Het antwoord daarop is
heel simpel: Nee. Wij zijn voor behoud van onze eigen gemeentelijke
identiteit.
Wat merken onze inwoners er dan van, zult u zich afvragen. Wij denken
door deze samenwerking meer voor ons gebied gedaan te krijgen en
daarnaast door kennis en mensen te koppelen, onze burgers beter van
dienst te kunnen zijn.
Om dat laatste te bereiken is er vorig jaar ook gestart met een
ingrijpende organisatieverandering. Die moet dit jaar zijn voltooiing
krijgen. De maatschappij verandert, niets staat vast, heb ik zoëven
betoogd en dat betekent dat ook de gemeentelijke organisatie zich
voortdurend moet aanpassen.
2003, een enerverend jaar. We zijn veel in het nieuws geweest. Ook met
betrekking tot zaken waar we niet gelukkig mee waren. Maar waar we wel
van moeten leren. Natuurlijk, waar gehakt wordt vallen spaanders en
mensen maken fouten. Maar een gemeente is een overheidsorgaan: wij
werken met geld van ten behoeve van burgers. En dat betekent een zware
verantwoordelijkheid.
Een verantwoordelijkheid, die gevraagd wordt van bestuurders én
terecht! Maar wij mogen ook verantwoordelijkheidsgevoel vragen van
onze burgers. De overheden geven ongelofelijk veel geld uit aan het
veiliger maken van wegen. En dan doel ik niet alleen op de
30-kilometerzones! En als ik dan lees dat 10 % van de dodelijke
verkeersslachtoffers in 2003 van Fryslan in Achtkarspelen zijn
gevallen, schrik ik.
Het is te makkelijk om met het vingertje naar de overheid te wijzen.
Alles begint met de eigen verantwoordelijkheid. En beste mensen dat
geldt niet alleen in het verkeer!
Tot slot, iets over het jaar 2004.
Het wordt een moeilijk jaar. De economische vooruitzichten zijn nog
niet zoals wij die wensen. Er bestaat onzekerheid onder de mensen.
Houd ik mijn werk, houd ik mijn baan?
Bedrijven hebben weer te maken met de onzekerheden van de consument.
En hoe gaat het internationaal? Wat betekent het toenemende terrorisme
voor investeringsbeslissingen?
Als gemeente zijn we maar een kleine speler. Maar we doen er wel toe.
Ik heb al enige investeringen voor het komende jaar genoemd. Nog niet
genoemd, maar wel zeer belangrijk zijn de investeringen in de
lozingsproblematiek in het buitengebied. Ook dat gaat om miljoenen
euro's.
De nieuwe Wet Werk en Bijstand vraagt heel veel inspanning van onze
mensen van Sociale Zaken. Maar ook de cliënten zullen moeten wennen
aan de nieuwe spelregels.
Ook op het terrein van de volkshuisvesting, gegeven de grote vraag
naar huurwoningen, wordt van de gemeente een grote inspanning
verlangd. Wat dat betreft zien wij uit naar de door het Kabinet
toegezegde drastische vermindering van de regelgeving.
Tenslotte de zwaarste klus waar wij als gemeente in 2004 voor staan,
vormen de noodzakelijke bezuinigingen. De uitkering van het Rijk gaat
naar beneden. Als het enigszins kan willen wij onze inwoners niet
zwaarder belasten. Dat betekent dat wij fors moeten bezuinigen en dat
er geen heilige huisjes meer kunnen zijn. In principe staan alle
uitgaven ter discussie. Pijnlijk, moeilijk, maar onontkoombaar. Dat is
nu besturen, het maken van keuzes, ook in moeilijke tijden.
Dat doen we ook samen, college en raad. Dat is onze gezamenlijke
verantwoordelijkheid. En die moeten wij nemen, om met een uitspraak
van onze Minister-President te eindigen.
Ik wens u namens het gemeentebestuur van Achtkarspelen een goed en
gezond 2004 toe.
Folle lok en seine!