Stadsdeel Bos en Lommer
Nieuwjaarstoespraak 2004 stadsdeelvoorzitter Hans Luiten
Hieronder volgt de tekst van deze nieuwjaarstoespraak.
Dames en Heren,
Wiltzangh
Trouringh
Baeto
Granida
U herkent ze? Inderdaad: namen van straten in Bos en Lommer. Van
moeizaam
geschreven boeken, met veel vlijt en zweet voltooid. Werken van enkele
van Neerlands
beroemdste schrijvers uit vervlogen tijden. Maar mag ik u, voordat ik
zelf van wal
steek, u naar aanleiding van dit lijstje twee vragen stellen?
Kent u de namen van de auteurs van deze werken? En weet u waar de
straten
liggen waar hun naam aan is verbonden?
Inderdaad: de auteurs zijn Vondel en PC Hooft. En de straten getooid
met hun namen liggen in Zuid: de Vondelstraat, het Vondelpark en de o
zo sjieke P.C. Hooftstraat.
U ziet het: Zuid heeft de dure naam, maar wij hebben de werken waar
het toch om
draait.
En wie de straatnamen van Bos en Lommer nog eens beter bekijkt, ziet
prachtige, dramatische werken. Over veldslagen (de Nieuwpoortstraat),
over sotternijen als de Buskenblaserstraat, maar ook een prachtig
verhaal als dat van Blancefloer is aan een van onze straten verbonden.
Dit verhaal draait om het christenmeisje Blancefloor en de
moslimjongen
Floris. Zij worden hevig verliefd op elkaar. De vader van Floris vindt
dat maar niks en wil
het meisje laten vermoorden. Zijn vrouw vindt dat echter weer te hard,
zorgt dat het meisje ergens anders woont en de jongen via een nepgraf
het idee krijgt dat het meisje overleden is en zijn liefde opgeeft.
Echter: hij komt erachter, speurt haar op en bevrijdt haar, ze trouwen
en krijgen zelfs een dochter, dat luistert naar de prachtige naam
"Berte met de grote voeten".
Kijk, dat is nog een verhaal waar je mee aan kunt komen zetten.
Doorzetten, durven te
dromen als het lijkt tegen te zitten, en uiteindelijk overwinnen. En
eerlijk gezegd vind ik zulke verhalen wel bij Bos en Lommer passen.
Uiteraard kan ik allerlei problemen die in Bos en Lommer spelen
opnoemen, en dat ophangen aan het verhaal van Heer Halewijn, maar dat
doe ik niet. Ik kan er eenvoudig niets aan doen, maar ik word steeds
enthousiaster over de dynamische ontwikkeling die wij
als stadsdeel op dit moment doormaken. Mag ik u zo maar een paar
voorbeelden noemen, van klein tot groot, te hooi en te gras. Bij de
kerstborrel schoot Bastienne Tholen me aan, medewerkster onderwijs,
die mij vertelde hoe prettig het was om te ervaren dat in stedelijke
overleggen over beleidsontwikkeling Bos en Lommer voorop liep, waar we
2 jaar geleden alleen maar achteraan bungelden. Een ander voorbeeld:
de criminaliteitscijfers zijn de laatste jaren steeds weer gedaald, en
in goede samenwerking met politie en justitie in de buurt is het
aantal overlastgroepen verminderd. Waar overal wordt geklaagd over
dalende bouwcijfers, verrijzen, -let wel: op tijd-, de nieuwe gebouwen
uit de grond. In mei openen we het nieuwe Bos en Lommerplein, met een
grote bibliotheek, de nieuwe markt, winkels. In december het nieuwe
theater, de Pnielkerk. Waar we 2 jaar geleden niet bestonden, worden
we nu bijna dagelijks gebeld door allerlei investeerders die langs de
"Westas", -u hoort het goed, zo wordt de A10 bij ons inmiddels
genoemd-, willen investeren. De
aankoop van het GAK-gebouw door Amstelland en een kantoor over de
snelweg
door Rochdale zijn maar enkele voorbeelden. Wie had dit durven dromen?
Gisteren was ik in de Kolenkitbuurt op een 50-jarige bruiloft van de
familie
You-you. Een marokkaanse familie die inmiddels 36 jaar in Nederland
woonde.
Tussen de taart en noten door was er tijd voor familiefoto's en
anekdotes
hoe het alle kinderen, zeer succesvol, was vergaan. Jammer dat de
leden van
het kabinet Balkenende dan niet aan tafel zitten, Verdonk aan de thee,
Balkenende aan de koffie met een koekje, stil luisterend naar hun
verhalen. Wellicht zou dat het pure
cynisme dat uit dit kabinetsbeleid spreekt over dit soort wijken en
haar
inwoners enigszins kunnen temperen.
Ik zei het al aan het begin: er zijn nog problemen zat in Bos en
Lommer, die we niet willen verzwijgen. Zo ervaren nog steeds teveel
mensen het openbaar domein als verloederd en onveilig, en laat ik
duidelijk zijn: dat moeten we gewoon oplossen. En we hebben daarbij
het merendeel van de Amsterdammers aan onze zijde. Job Cohen
refereerde er ook al aan, bijna 90% van alle Amsterdammers wil als
doodgewone, verantwoordelijke burgers in deze stad leven. U kent ze
wel: uw buurvrouw, de vrijwilligster bij het moeder-kind-centrum, uw
winkelier op de hoek. Als we, zoals we via de hervorming van de
buurtservice en het handhavingprogramma beogen, een goed en efficient
bondgenootschap weten te creeeren tussen al deze burgers, overheid en
marktpartijen schuilt er een enorme potentie in deze wijk.
Dames en Heren. Problemen zat, maar kansen te over. Over 10 jaar
kunnen wij tegen elkaar zeggen: wij waren er bij toen in Bos en Lommer
de omslag kwam. Laat Zuid maar de naam hebben, wij de werken.
Daar moet je het uiteindelijk toch van hebben.
Dames en Heren. Laten we proosten op een prachtig 2004!